Mais aló do boton vermello.
Agora que os meus vellos andan tamén co trebello ese da teleasistencia que non deixa de ser mais ca unha alarma portatil (vale, con confirmación telefónica) o certo é que viña eu cavilando en que unha vez que unha persoa dependente ten unha liña telefónica fixa serían mais cousas as que se poderían facer...
Foi entón cando lin esta nova en Código Cero e me sorprendin de ver o cerca que estaban as miñas 'phantasias' destes 'proxectos' de realidade.
Tratase dunha colaboración entre a UDC e a UVi con empresas privadas e apoio institucional; cun obxectivos iniciais mais ben modestos e realizables que poden servir de 'enganche' para futuras aplicacions... dempois de todo:¿non fixeron nestes 10 anos do "monocultivo da vellicie" unha industria en algunhas bisbarras?. Cando estudiamos enfermeiría sempre se nos dicia que a Xeriatria representaba unha grande oportunidade no campo dos coidados e que era o "territorio enfermeiro" por exelencia pois nel as relacions profesionais adquiren mais equilibrio.
É de agardar que coa tecnoloxía se poda demorar ou evitar o ingreso en centros colectivos de quen non o desexe e tamén será posible ofertar certas asistencia e instruccions que melloren a vida dos nosos maiores.
EDICIÓN 30/12/2013
Aínda que semelle que non ven ó conto dado que os meus velliños xa finaron os dous quería comentar que a phantasmada que vaticinaba nesta entrada debeu ser tal porque como moitos outros casos de "pilotite" nunca se soubo en qué deron os fondos públicos.
Por outra banda si estades interesados na teleasistencia pode que vos veña ó caso a tese de Santiago Martínez Isasi "Estudio de las condiciones sociosanitarias de una población de personas mayores usuarias de un servicio de Teleasistencia" (PDF) para ter un punto de partida.
Responsabilidad, Recaudación e Tabaco.
Na renovación tecnolóxica da web de diario médico incluiron, recentemente, unha sección de blogs; no adicado a saude pública que escribe Alain Ochoa lin este post:
Mais, o desexo/esperanza expresado non ten mais eco que as nosas voces solitarías. O pasado domingo mentres facía tempo para a miña 'cita' semanal co deporte popular lin un periódico e quedei arrepiado... A "guerra que virá" xa está no aire ainda que se leve combatindo dende hai anos; refírome á famosa entrada en vigor da prohibición de fumar en espazos públicos e locais. No meu centro partimos do erro de base de dicir: "Pues a ver que pasa el día 1" e digo erro de base porque nos centros sanitários XA ESTÁ PROHIBIDO FUMAR DENDE HAI 7 ANOS co famoso "decreto Romay".
Os artigos en cuestión veñen a nos informar de unha 'patraña' moi extendida... Que ó estado sáelle rendible o consumo de tabaco pois recauda mais que gasta por este concepto. I é que, como ben nos ensinaron na Fundación Hospital Verín, a estatística é o arte da manipulación dos datos. ¿Que non se pode ter mais de seis meses de espera en consulta?; Non hai problema. Non se crea a axenda; a xente non se pode apuntar e non existe a espera... Con esto o mesmo; ¿que quero dicir que os impostos sobor das labores de tabaco non se deben subir como instrumento de saude pública?; pois saco unha comparación entre recadado en total e gastado só en relación directa sen contar co aumento de riscos en xeral para toda a poboación nin cos efectos sobor dos non fumadores nen...vamos, a 'configuro' para que dé o que me interesa e punto. Chégase a dicir que
O outro artigo (que ven sendo 'a nai do cordeiro') tenta explicar porqué hai que incluir os tratamentos de deshabituación tabáquica no SNS. A min seméllame escrito por "Farmaindustria" en coalición con Altadis, que como ve que non vai poder vender tabaco mais tempo se quere apuntar a sacar á xente de onde a meteu.
Nada es gratuitoÓ que lle fixen este comentario:
28/11/2005 11:32
Afortunadamente parece que lo peor ha pasado y, cuando vaticiné que la histeria duraría un mes, me quedé relativamente cerca del resultado final. Otro día les cuento el porqué...
Pero el desastre comunicativo (tanto por parte de las fuentes como de los medios) no está exento de secuelas. La próxima vez que se compadezcan de la presión asistencial que sufre el sistema, recuerden este teletipo que acaba de llegar:
Los centros de salud de toda España han registrado un aumento de visitas, en el marco de la campaña de vacunación de gripe común, a raíz de toda la información aportada desde instituciones y medios de comunicación sobre la gripe aviar. Así, los facultativos consideran que se ha creado un "miedo irracional", que ha dejado "indefensos" a diversos colectivos.
En una entrevista a Europa Press, el vicepresidente de la Sociedad Española de Medicina Familiar y Comunitaria (Semfyc), Asensio López, destacó que desde que comenzó la campaña de vacunación de la gripe común, "muchas personas" se acercaron "con inquietud" para preguntar qué podían hacer contra la cepa aviar del virus.
Por fortuna, hoy sólo ABC sigue dedicándole una página al H5N1, aunque lamentablemente desde la peor perspectiva posible, la de la polémica política a cuenta de si comprar o no una vacuna experimental. Pero parece que realmente el ruido general se está desvaneciendo: basta mirar la tele para volver a ver lo de siempre. En este caso concreto, y paradójicamente, es buena señal...
Asimetria otra vez.E, para a miña sorpersa, o tema callou...
Es evidentemente existen varios factores que impiden que la información sobre temas de salud pública se ajuste de un modo racional para que cada alerta sea tomada en su justa medida sin falsas seguridades ni pánicos.
Desde mi punto de vista esto tiene que ver con la asimetria de conocimientos que existe no solo en la relación "personal sanitario-paciente" sino tambien en la relación "fuente de información sobre salud-difusor de información". También son evidentes intereses comerciales (luchas de audiencias) y politicos (causar sensación de control o de caos) en la difusión de noticias o en su reiteración.
La pregunta para mi es: Si el personal sanitário es responsable civil y penal de ciertas informaciones (y de su omisión) ¿no lo son tambien los medio de comunicación?.
02/12/2005 17:54
Xosé Manuel
Nuestra responsabilidad
02/12/2005 18:54
No me resisto, porque no tengo motivo, a aplaudir al lector que ha hecho referencia, en un comentario, a la responsabilidad de los periodistas. ¿Deberían tener responsabilidad civil e incluso penal? La tienen, he de aclarar. El caso más evidente es la posibilidad de denunciar a un medio en caso de injurias o calumnias.
Pero hay también un control más informal. Un periodista certifica la fiabilidad de cada información que transmite con su firma. Al menos, certifica que su trabajo ha sido realizado de forma honesta dentro de los límites exigibles, aunque a veces logren engañarle las fuentes o embaucarle sin que el error final sea atribuible a una mala praxis periodística. Si un periodista, en cambio, peca de inético, inventa los datos que le faltan o "se la juega" con informaciones sin confirmar, está apostando nada menos que la credibilidad de su nombre, que en este negocio viene a ser lo que le da de comer a uno. No será una vía legal de responsabilidad pero, en un trabajo cuyos resultados son tan públicos, tiene su efecto.
Ahora bien, ¿debería llegar esa responsabilidad a la transmisión de informaciones de salud pública? Sí. Es mi opinión, claro. Pero sí, los medios tienen el gran poder de hacer eso que se llama "crear opinión" y son capaces de modificar en parte la agenda de prioridades de la sociedad, los temas de los que se habla. A veces para bien: véase el ejemplo de la violencia doméstica y de cómo una cobertura exhaustiva del problema en los últimos años ha contribuido a la sensibilización de la sociedad y de los políticos.
A veces, claro, esa influencia se utiliza para minimizar cosas importantes o magnificar otras que son triviales. Y todos sabemos, lo digamos en voz alta o no, que a veces es porque se hace política donde debiera hacerse información.
La cuestión es que si nos ponemos a meter multas o penas de cárcel por ese tipo de comportamientos, necesitamos algo o alguien que pueda fijar, con un cien por cien de objetividad, qué es importante y qué no. ¿Cuántas páginas puede ocupar el Barça-Madrid sin considerarlo una exageración en un mundo en el que mueren niños de hambre a cada segundo? ¿Qué juez decidiría qué le parece trivial y, por tanto, no merece un titular? Nuestro trabajo, nos guste o no, depende mucho de la honestidad personal de cada una de las personas que lo desempeña. Y usted, cada vez que lee una crónica, se está fiando de quien la firma. Usted no estaba allí. Se fía de quien sí estaba y le cuenta lo que pasó.
Como en todos los gremios, hay gente de fiar. Y, no se engañe nadie, hay gente que no. Pero no creo que la cobertura de la gripe aviar, en su exageración, haya sido obra de un oscuro complot de periodistas deshonestos. Hay un tercer grupo, entre los ángeles y los demonios, más numeroso de lo que padría parecer: el de los tipos honestos que tienen fiebre, insomnio, problemas personales o simplemente un mal día y de pronto meten la pata.
Lo que falla ahí no es que tengan o no el mismo grado de conocimientos que sus fuentes, como apunta el lector. Eso es inviable: un periodista no puede estudiar medicina y trabajar unos años para luego escribir sobre medicina. ¿Qué habría de hacer entonces, escribir únicamente sobre su especialidad, ya que no conocería completamente las otras? Los periodistas sanitarios deberían estar mejor formados, es cierto, pero siempre habrá una gran brecha de conocimiento científico entre ellos y los facultativos de verdad. Además, el tipo de meteduras de pata a las que me refiero ocurren en todos los malos días y no creo que sean fácilmente erradicables...
En mi opinión, lo que de verdad ha fallado es la capacidad de autocrítica de la profesión para evitar que un primer estallido del tema genere un efecto "bola de nieve" según el cual todos, de repente, necesitaban hablar de gripe del pollo. ¿Por qué? Porque tal o cual medio le estaba otorgando mucha relevancia esos días y uno no iba a ser menos, no fuera a ser que por tener criterio propio se equivocase.
Tampoco creo que toda la culpa de lo que aparece en los medios sea culpa de ellos. Admitan que no todos los expertos internacionales han contribuido a tranquilizar ni a la población ni a los periodistas... Pero, como ya he dicho en otra ocasión, creo que la crisis nos ha enseñado al menos que podemos hacerlo mejor. Me quedo con eso. Y con la esperanza de que se note en nuestro enfoque de la próxima crisis.
Mais, o desexo/esperanza expresado non ten mais eco que as nosas voces solitarías. O pasado domingo mentres facía tempo para a miña 'cita' semanal co deporte popular lin un periódico e quedei arrepiado... A "guerra que virá" xa está no aire ainda que se leve combatindo dende hai anos; refírome á famosa entrada en vigor da prohibición de fumar en espazos públicos e locais. No meu centro partimos do erro de base de dicir: "Pues a ver que pasa el día 1" e digo erro de base porque nos centros sanitários XA ESTÁ PROHIBIDO FUMAR DENDE HAI 7 ANOS co famoso "decreto Romay".
Os artigos en cuestión veñen a nos informar de unha 'patraña' moi extendida... Que ó estado sáelle rendible o consumo de tabaco pois recauda mais que gasta por este concepto. I é que, como ben nos ensinaron na Fundación Hospital Verín, a estatística é o arte da manipulación dos datos. ¿Que non se pode ter mais de seis meses de espera en consulta?; Non hai problema. Non se crea a axenda; a xente non se pode apuntar e non existe a espera... Con esto o mesmo; ¿que quero dicir que os impostos sobor das labores de tabaco non se deben subir como instrumento de saude pública?; pois saco unha comparación entre recadado en total e gastado só en relación directa sen contar co aumento de riscos en xeral para toda a poboación nin cos efectos sobor dos non fumadores nen...vamos, a 'configuro' para que dé o que me interesa e punto. Chégase a dicir que
"El tabaco merma una media de cuatro años la esperanza de vida de las personas, lo que hace que los fumadores ahorren al sistema nacional de salud los servicios sanitarios que no recibirán y las jubilaciones que dejarán de percibir, al haber fallecido."Fáltalle eiquí unha referencia a Göebels que será santo da súa devoción, digo eu.
O outro artigo (que ven sendo 'a nai do cordeiro') tenta explicar porqué hai que incluir os tratamentos de deshabituación tabáquica no SNS. A min seméllame escrito por "Farmaindustria" en coalición con Altadis, que como ve que non vai poder vender tabaco mais tempo se quere apuntar a sacar á xente de onde a meteu.
O stress de dirixir...
Se fai uns 5 anos foi o Xerente do HC Valdeorras o que viu tupidas as súas arterias coronarias i en claro perigo a sua vida, nestes días A.R. Hevia está a pasar por un trance semellante.
Vai ser verdade que estas cousas son segundo un as tome... Se cadra non é cuestión de matinar en que un vai troca-lo mundo senon de ter só algunhas cousas claras e non sentirse presionado por responsabilidades inasumibeis.
Se estou a escribir esto é pola xente á que coñezo que se ten Barcado nesto; sei da súa dedicación e temo tamém pola súa saude.
Vai ser verdade que estas cousas son segundo un as tome... Se cadra non é cuestión de matinar en que un vai troca-lo mundo senon de ter só algunhas cousas claras e non sentirse presionado por responsabilidades inasumibeis.
Se estou a escribir esto é pola xente á que coñezo que se ten Barcado nesto; sei da súa dedicación e temo tamém pola súa saude.
Coas alarmas acesas
!!!Capitan temos tódalas alarmas acesas¡¡¡...
Coma si fose a "Enterprise" baixo un ataque 'Klingon' o cadro de mando financieiro do SNS (¿ou dos SAuS?) está a botar fume. Os 'novos' responsabeis políticos da(s) sanidade(s) estanlle a ver as orellas ó lobo que xa anunciara F. Abril Martorell hai mais de 10 anos.
Mais, aquel informe que anunciara o incremento do gasto polo envellecemento poboacional, o custe tecnolóxico, a escasa cobertura que os seguros (sobor de todo os de automobel) dan das súas garantías; non contaba co grande número de extranxeiros (inmigrantes ou pacientes-turistas) que "fan uso" das prestacions do SNS, coa extraordinaria 'hospitalización' da atención sanitaria levada da man da perda de confianza do doente nas habilidades e coñecementos dos traballadores da sanidade (o que provoca un incremento de probas diagnósticas) e con que hai 10 anos a asisténcia socio-sanitaria estaba no berce e agora precisa grandes recursos se queremos manter a solidaridade.
Todo isto e mais ven explicadiño nun artigo do diario "el Pais" de onte titulado "La sanidad no aguanta" que fai fincapé non tanto na cifra todal do gasto (similar ou un pouco por baixo do que corresponde por renda) senon no incremento do gasto (ate o 23% anual) nos derradeiros anos.
A min non me gusta que se faga relación entre a descentralización da xestión da sanidade i este incremento pois o que coido que acontece é que esta descentralización sacou á luz unha grave deficiencia presupuestaria que se viña arrastrando dende hai tempo e quen negociou a transferencia dende o punto de vista "receptor" non tivo opción política de facer valer este plantexamento. Tampouco me agrada que, por unha banda se diga:
¿Cara a onde imos?; semella que se van a plantexar algunhas medidas dolorosas e se van a seguir esquencendo outras necesárias... Vai voltar a sair o de o copago e se vai seguir a face-la 'vista gorda' coas aseguradoras de accidentes laborais e de automobel... É necesario revisar as prestacions e partidas económicas das persoas que non cotizan en España; se cadra introducindo unha claúsula neses convenios pola que eses extranxeiros serán atendidos "nas mesmas condicions financieiras que nos seus paises de orixe" sería dabondo pois con elo os que no seu pais teñen que pagar a factura por adiantado para logo recibir un rembolso non se sentirian "chamados" polo noso sistema.
Coma si fose a "Enterprise" baixo un ataque 'Klingon' o cadro de mando financieiro do SNS (¿ou dos SAuS?) está a botar fume. Os 'novos' responsabeis políticos da(s) sanidade(s) estanlle a ver as orellas ó lobo que xa anunciara F. Abril Martorell hai mais de 10 anos.
Mais, aquel informe que anunciara o incremento do gasto polo envellecemento poboacional, o custe tecnolóxico, a escasa cobertura que os seguros (sobor de todo os de automobel) dan das súas garantías; non contaba co grande número de extranxeiros (inmigrantes ou pacientes-turistas) que "fan uso" das prestacions do SNS, coa extraordinaria 'hospitalización' da atención sanitaria levada da man da perda de confianza do doente nas habilidades e coñecementos dos traballadores da sanidade (o que provoca un incremento de probas diagnósticas) e con que hai 10 anos a asisténcia socio-sanitaria estaba no berce e agora precisa grandes recursos se queremos manter a solidaridade.
Todo isto e mais ven explicadiño nun artigo do diario "el Pais" de onte titulado "La sanidad no aguanta" que fai fincapé non tanto na cifra todal do gasto (similar ou un pouco por baixo do que corresponde por renda) senon no incremento do gasto (ate o 23% anual) nos derradeiros anos.
A min non me gusta que se faga relación entre a descentralización da xestión da sanidade i este incremento pois o que coido que acontece é que esta descentralización sacou á luz unha grave deficiencia presupuestaria que se viña arrastrando dende hai tempo e quen negociou a transferencia dende o punto de vista "receptor" non tivo opción política de facer valer este plantexamento. Tampouco me agrada que, por unha banda se diga:
la buena relación calidad-coste de la Sanidad española descansa sobre la modestia retributiva de sus empleadospara logo dicir que ningunha partida de gasto se pode incrementar por riba da riqueza que xera o pais; ¿logo onde foron os dous CEROS que nos fixeron no 1996 e 1997 e que permitiron "cadrar contas" para a adhesión ó euro?.
¿Cara a onde imos?; semella que se van a plantexar algunhas medidas dolorosas e se van a seguir esquencendo outras necesárias... Vai voltar a sair o de o copago e se vai seguir a face-la 'vista gorda' coas aseguradoras de accidentes laborais e de automobel... É necesario revisar as prestacions e partidas económicas das persoas que non cotizan en España; se cadra introducindo unha claúsula neses convenios pola que eses extranxeiros serán atendidos "nas mesmas condicions financieiras que nos seus paises de orixe" sería dabondo pois con elo os que no seu pais teñen que pagar a factura por adiantado para logo recibir un rembolso non se sentirian "chamados" polo noso sistema.
Alegre tristura...
Como Platón sempre crein que os gobernantes non son os que ostentan o poder senon os que predican co exemplo.
Naquel "goberno dos sabios" os gobernantes farian a lei e serían os primeiros en cumplila. Coa chegada do novo goberno galego chegou tamén unha normativa sobre nomeamentos de postos directivos e mandos intermedios; unha normativa que sigue contendo o famoso "marxe de manobra" (a entrevista) mais que valora ou tenta valorar certos méritos e capacidades dos aspirantes; por desgracia no caso que me ocupa un dos 'méritos' incluidos é o de ter praza en propidedade como estatutario... Sei que hai moitos "afectados" e que o PPdG chegou a levar ó parlamento unha pregunta-ameaza deixando caer que podería recurrir por fraudulentas as decisions que tomen os cargos nomeados que non cumplan tan "inprescindibel" requisito. Eu fai 7 anos que teño o nomeamento e non me vexo mais capacitado por él, é mais, teño sentido moita vergoña ó ver como xente á que considero mais válida e motivada ca min segue "mendigando" vacantes...
O asunto é que mentres alguns dos implicados tomarán posesión en próximas datas (isto podería valer de excusa) hai outros que non e... hai que dar exemplo.
Alédame que se fagan as cousas legalmente; e non me veñan con excusas de que os outros facian tal ou cal; iso ós tribunais ou á prensa. Entristéceme que unha persona con capacidades, personalidade e sintonía axeitada non poda integrarse nunha equipa que precisa de xente coma él para unha misión difícil.
Naquel "goberno dos sabios" os gobernantes farian a lei e serían os primeiros en cumplila. Coa chegada do novo goberno galego chegou tamén unha normativa sobre nomeamentos de postos directivos e mandos intermedios; unha normativa que sigue contendo o famoso "marxe de manobra" (a entrevista) mais que valora ou tenta valorar certos méritos e capacidades dos aspirantes; por desgracia no caso que me ocupa un dos 'méritos' incluidos é o de ter praza en propidedade como estatutario... Sei que hai moitos "afectados" e que o PPdG chegou a levar ó parlamento unha pregunta-ameaza deixando caer que podería recurrir por fraudulentas as decisions que tomen os cargos nomeados que non cumplan tan "inprescindibel" requisito. Eu fai 7 anos que teño o nomeamento e non me vexo mais capacitado por él, é mais, teño sentido moita vergoña ó ver como xente á que considero mais válida e motivada ca min segue "mendigando" vacantes...
O asunto é que mentres alguns dos implicados tomarán posesión en próximas datas (isto podería valer de excusa) hai outros que non e... hai que dar exemplo.
Alédame que se fagan as cousas legalmente; e non me veñan con excusas de que os outros facian tal ou cal; iso ós tribunais ou á prensa. Entristéceme que unha persona con capacidades, personalidade e sintonía axeitada non poda integrarse nunha equipa que precisa de xente coma él para unha misión difícil.
San Martiño's day...
E foi o 11 de Novembro; mira ti que non hai outros 364 dias no ano coma para non escollermos data tan sinalada. O que tardaremos algun tempo en sabermos é quen é o porquiño.
É a primeira vez que temo pola saude física e mental de alguén que asume unha responsablidade (ate lle chamo responsabilidade e non 'carguiño').
Na enfermeiria hai moito CARRETE que soltar e ainda non sentou e xa ten un "barullo no área", de sorte non lle faltará quen lle axude; digo eu.
É a primeira vez que temo pola saude física e mental de alguén que asume unha responsablidade (ate lle chamo responsabilidade e non 'carguiño').
Na enfermeiria hai moito CARRETE que soltar e ainda non sentou e xa ten un "barullo no área", de sorte non lle faltará quen lle axude; digo eu.
Isto vai para longo...
Ainda hai poucos días que Swatchi lle pediu o ministerio que axilizase a santaopextraordinaria porque hai 26000 profesionais pendentes dela. Moita xente pensando no caracol e a súa casiña ás costas... e ¿que fixo o ministerio? pois publicou o día 2 de Novembro unha resolución que modifica a listaxe de persoas en expectativa de destino(.PDF): Isto abre novos prazos para presentar alegacions contra estas listaxes, para presentaren documentación de cara ó nomeamento en "expectativa de destino" e para presentaren a solicitude e a documentación para a fase de provisión. Total 2 meses.
Logo toca baremar a estas persoas e publica-la listaxe completa. Ay que risa tia Felisa.
E mentes Elmer 'fasendo amijos' á costa dos demais... ¿Non sabiades que os pactos non escritos están para saltalos?. Dí "Xabarín" que todo o bó remata e que xa estaba ben de connivencia. O fodido é aturar o mal rollo dos afectados sobor de todo si tes algúen íntimo na cúspide do tema; caseque mellor quedar na casa até que escampe.
Si, penso demasiado e mal; ¿que lle vou facer?. Agora iso si, cada quen ten as súas armas e pode pasar 'de tó'.
Non podo deixar este post múltiple sen dar referéncia de que "a cascada" ainda está por chegar e que hai unha seman que se volta á rondar no tema... Eu coidei que ia ser Q non mais agora: "Onde dixen digo digo xerente".
Logo toca baremar a estas persoas e publica-la listaxe completa. Ay que risa tia Felisa.
E A MAREA REVOLTA...
E mentes Elmer 'fasendo amijos' á costa dos demais... ¿Non sabiades que os pactos non escritos están para saltalos?. Dí "Xabarín" que todo o bó remata e que xa estaba ben de connivencia. O fodido é aturar o mal rollo dos afectados sobor de todo si tes algúen íntimo na cúspide do tema; caseque mellor quedar na casa até que escampe.
Si, penso demasiado e mal; ¿que lle vou facer?. Agora iso si, cada quen ten as súas armas e pode pasar 'de tó'.
Onde dixen digo
Non podo deixar este post múltiple sen dar referéncia de que "a cascada" ainda está por chegar e que hai unha seman que se volta á rondar no tema... Eu coidei que ia ser Q non mais agora: "Onde dixen digo digo xerente".
Valeiro
Segue o valeiro no Hospital C.V. e a situación é tal que ningúen sabe xa onde aparcar... Iso si, estamos de paso mais cobramos como sí fósemos facer algo. O que dí o 'león da metro': "Eles fan como que me pagan i eu fago como que traballo".
Agora en serio. Escomenza a ser preocupante o tema; ¿e si no canto da falla de un facultativo falamos dunha situación crítica? ou ainda peor... que estímulo pode atopar o persoal para mellorar cada día si as respostas ás súas inquedanzas son sempre: "Yo estoy de paso...". Por riba, a xente con algo de cordura e coherencia está a ver que tódolos esforzos son vans estragándose vontades e cualidades moi válidas para levar adiante proxectos interesantes.
Agora en serio. Escomenza a ser preocupante o tema; ¿e si no canto da falla de un facultativo falamos dunha situación crítica? ou ainda peor... que estímulo pode atopar o persoal para mellorar cada día si as respostas ás súas inquedanzas son sempre: "Yo estoy de paso...". Por riba, a xente con algo de cordura e coherencia está a ver que tódolos esforzos son vans estragándose vontades e cualidades moi válidas para levar adiante proxectos interesantes.
POIS VAI SER Q NON
Mecachis... Como se hai que por para dicir NON a quen un non pode dicir NON... A ver agora quen é o wapo con carné (¿porqué o carné sera condición?) que colle este "barco".
Por outra banda... o fillísimo (ese que nin nos mitines fala) ten un blog... nel adícase a chamar a atención sobor do mal "ourensans" que son os deputados so PSdG e do BNG electos pola provincia por votar en contra da dotación dun laboratorio de hemodinámica para a provincia... vese que o que trocou foi a dinámica grupal e que agora hai que votar por provincias e non por grupos politicos... sería interesante sabermos cantas iniciativas a prol da provincia rexeitou este insigne e o seu partido durante os 16 anos de rodillo en Santiago ou durante os 8 anos de 'Ansarismo' na capi ou, ainda mais, cantas iniciativas a prol de Galicia e do Galego foron rexeitadas no Parlamento Europeo cos votos desta xente agora tan entregada ó terruño. Mais, os cidadans tomamos nota e COPIAMOS estas reivindicacions tan xustas; seguro que haberá ocasión de lembrárllelas.
Por outra banda... o fillísimo (ese que nin nos mitines fala) ten un blog... nel adícase a chamar a atención sobor do mal "ourensans" que son os deputados so PSdG e do BNG electos pola provincia por votar en contra da dotación dun laboratorio de hemodinámica para a provincia... vese que o que trocou foi a dinámica grupal e que agora hai que votar por provincias e non por grupos politicos... sería interesante sabermos cantas iniciativas a prol da provincia rexeitou este insigne e o seu partido durante os 16 anos de rodillo en Santiago ou durante os 8 anos de 'Ansarismo' na capi ou, ainda mais, cantas iniciativas a prol de Galicia e do Galego foron rexeitadas no Parlamento Europeo cos votos desta xente agora tan entregada ó terruño. Mais, os cidadans tomamos nota e COPIAMOS estas reivindicacions tan xustas; seguro que haberá ocasión de lembrárllelas.
Pimentel
O mesmo día que eu me adicaba á rumoroloxía local (¿e que será que non acaban de nomear ó noso Doutor Der.?) o señor Manuel Pimentel; persoa á que lle teño grande aprezo dende que decidiu abandoar un cargo de Ministro por non estar de acordo coas políticas que se querían levar a cabo (foi cando o PP se quitou a máscara do centrismo). Publica no seu blog un comentarío titulado: ¿Como financiar la sanidad?. No cal só fai unha nova pintura deste dificil tema; non puiden menos que escribir a miña basada e indocumentada opinión.
Soy trabajador@ de la sanidad pública desde hace 14 años y he vivido la experiencia de trabajar en una "empresa pública" (fundación) en la que se intentaba aplicar a la sanidad pública los conceptos de gestión de la empresa privada...
Comparto el concepto del señor Pimentel de que la atención sanitária será el gran caballo de batalla de las cuentas públicas en el futuro y recuerdo que el nivel de gasto sanitario general (público y privado) respecto al PIB sigue muy lejos de la media OCDE con lo cual; y dadas las espectativas de PLENA Y ETERNA VIDA que nos genera el modelo socio-publicitario, las perspectivas demográficas y la presión tecnológica y lobbistica de las empresas proveedoras (de fármacos y tecnologías sanitárias) es previsible que el diferencial entre crecimiento poblacional y crecimiento del gasto sanitario se siga incrementando
A los defensores del libre aseguramiento les recomiendo que no sean tan prepotentes, no crean que van a obtener una cobertura tan amplia en prestaciones y con una red tan extensa en todo el estado aún pagando el doble de lo que actualmente pagan en impuestos directos (los indirectos los pagarán igual); les recomiendo que miren los millones de casos que se dan en USA de personas que se quedan sin seguro médico no ya por perder su empleo sino por mala gestión o mala fé de su empresario o de la empresa aseguradora.
A los defensores de la "selección genética" (como metta o Hitler) le recomiendo no escupir para arriba que ninguno está libre de tener un hijo con trisomía 21 (S. Dwon) o de portar en sus genes un marcador tumoral...
Considero que la gestión descentralizada del aseguramiento público es un acierto a la hora de adaptar la atención sanitaria a las caracteristicas de cada territorio y población, pero quedan por pulir muchos aspectos: Por ejemplo; ¿porque debe la sanidad pública mantener una red de atención de emergencia para los accidentes de tráfico si esa cobertura la pagamos a las aseguradoras de vehiculos?; las aseguradoras privadas deberían pagar los servicios que la sanidad pública ofrece a sus asegurados a precio de coste real y no a un precio ridículo como hasta ahora.
La atención sanitária universal es un deber; no me veo negando la atención a nadie por muy inmigrante sin recursos que sea. Habrá que tratar no sólo de que esos inmigrantes y sus familias coticen en nuestro sistema sino tambien de cobrar (a precio de coste real insisto) las atenciones que se dispensan a los comunitarios que vienen a operarse aquí PUES ASI NO TIENEN QUE ADELANTAR ELLOS DINERO ALGUNO y, de verdad, en las zonas turísticas son muchos.
Me gusta el comentário de Legis y sí creo en la gestión de los profesionales sanitários (la enfermería tambien cuenta en la práctica clinica y GESTIONA gasto en sus procedimientos y protocolos) la pena es que en las ocasiones que se ha medio probado siempre a habido quien (como en todo "toque de poder") ha metido el 'cazo'.
Chega "a cascada"
Todo vai chegando e así como caen as follas no outono van saindo os nomeamentos dos directivos dos centros do SERGAS; nesta semán tócalle ó Hospitla Comarcal Valdeorras. Tratarase dunha persoa con carné que coñece o centro de abondo pois traballou nel e coñece a zona pois reside nela. Sorte, que tamén nesto fai falla.
Voltamos atras?.
Mentres os politicos de distinto signo se enmarañan nunha reyerta para facer un parche no sistema nacional de saude os tribunais fan da súa capa un saio e nos 'devolven' ó paraugas da jurisdicción contencioso-administrativa.
O pasado 20 de Xuño a sá especial de conflictos de competencia do tribunal supremo ditou un auto sobor de un caso concreto que podería traducirse para o resto do persoal estatutario. O fundamento do dito auto é que dende a entrada en vigor do estatuto marco a relación do persoal estatutario coa administración (ó traveso dos servicios de saude) está configurada coma unha relación funcionarial, de natureza administrativa. Todo elo porque o propio estatuto marco parte da necesidade dunha regulación especial para o persoal dos servizos sanitários.
Ó cabo ainda non estan tódalas voltas dadas mais pode que voltemos a ter que dilucidar os nosos conflictos coa administración pola lenta (eterna) via da xusrisdicción contencioso-admnistrativa.
O pasado 20 de Xuño a sá especial de conflictos de competencia do tribunal supremo ditou un auto sobor de un caso concreto que podería traducirse para o resto do persoal estatutario. O fundamento do dito auto é que dende a entrada en vigor do estatuto marco a relación do persoal estatutario coa administración (ó traveso dos servicios de saude) está configurada coma unha relación funcionarial, de natureza administrativa. Todo elo porque o propio estatuto marco parte da necesidade dunha regulación especial para o persoal dos servizos sanitários.
Ó cabo ainda non estan tódalas voltas dadas mais pode que voltemos a ter que dilucidar os nosos conflictos coa administración pola lenta (eterna) via da xusrisdicción contencioso-admnistrativa.
As cousas do pazo e as prioridades...
O novo goberno galego semella non ter presa nengunha; se cadra é que a composición dos gabinetes non estaba pechada de antemán, se cadra se trata de dar tempo os novos altos cargos para que reciban a información precisa antes de toma-la responsabilidade, pode que se trate dun xeito de mostrar 'sentidiño'... O certo é que a 'catarata' de ceses e nomeamentos non vai tan a presa como desexarian os mais radicais e que as plumas 'ociosas' estan a ter tempo para trazar o que, en teoría, deberan se-las accions prioritarias das consellerías.
Sobor da conselleiría de sanidade só coñezo a información pública e non me espanto de que se trate dun cargo técnico ainda que con simpatía política cara o PSdG (fundación iniciativas 21).
Discrepo no canto de dicir que a prioridade da consellería seña a derogación da Losga... Para por orde fai falla coñece-la situación (sobre todo dos cartiños) e ver de mellorar as fontes de financiamento.
Facer nacer a confianza dos que traballan na sanidade pública e conquerir a súa motivación e colaboración si que será un reto; mais non vexo que priorizar o tema da exclusividade seña unha boa medida, haberá que denunciar e sancionar a quen abusa do sistema en beneficio própio (delicto por todos coñecido) mais non por elo se debe impedir que, quen o desexe, sega a traballar no eido privado. Penso na cantidade de compañeiros enfermeir@s que traballan en mutuas e privadas con regularidade e para os que o emprego discontinuo no SERGAS é unha fonte de ingresos necesaria pero insuficiente.
Xa fai moito que veño sostendo en moitos ambitos que certas 'armas' do sector privado e financiero poden ser empregadas dendo o eido público con grande EFICIENCIA. Tal é o caso das centrais de compras cuia principal traba ven sempre dos que dubidan da cualidade técnica dos productos (ou fármacos) elexidos por outros sen aportar mais argumentos que a falta da "presentación" dos comerciais do laboratorio en cuestión.
Sobor da conselleiría de sanidade só coñezo a información pública e non me espanto de que se trate dun cargo técnico ainda que con simpatía política cara o PSdG (fundación iniciativas 21).
Discrepo no canto de dicir que a prioridade da consellería seña a derogación da Losga... Para por orde fai falla coñece-la situación (sobre todo dos cartiños) e ver de mellorar as fontes de financiamento.
Facer nacer a confianza dos que traballan na sanidade pública e conquerir a súa motivación e colaboración si que será un reto; mais non vexo que priorizar o tema da exclusividade seña unha boa medida, haberá que denunciar e sancionar a quen abusa do sistema en beneficio própio (delicto por todos coñecido) mais non por elo se debe impedir que, quen o desexe, sega a traballar no eido privado. Penso na cantidade de compañeiros enfermeir@s que traballan en mutuas e privadas con regularidade e para os que o emprego discontinuo no SERGAS é unha fonte de ingresos necesaria pero insuficiente.
Xa fai moito que veño sostendo en moitos ambitos que certas 'armas' do sector privado e financiero poden ser empregadas dendo o eido público con grande EFICIENCIA. Tal é o caso das centrais de compras cuia principal traba ven sempre dos que dubidan da cualidade técnica dos productos (ou fármacos) elexidos por outros sen aportar mais argumentos que a falta da "presentación" dos comerciais do laboratorio en cuestión.
35 HORAS
Os diarios deportivos chamarían a esto "culebrón do verán" mais o certo é que todo se precipitou como se tal fose. Tras un longo peregrinar administrativo con 'paradiña' incluida a cargo da consejería da virxe do puño (economía) por fin o día 3 de Agosto o Bocyl publicou o Decreto 61/2005 sobre xornada laboral e horarios... (.pdf).
Vou ser acusado de perfeccionista e de velo moi doado dende fora mais non podo evitar empregar este espazo para sermos crítico.
Non vexo con bos ollos unha norma que discrimina ó persoal eventual no aspecto dos horarios e horas a traballar; coido que é un escándalo que un sindicato asine esto; está meridianamente claro que as direccions van a empregar o emprego precario i en peores condicions dos eventuais para "facer pagar" estas concesions.
Vexo con preocupación os artigos adicados á xornada complementária de OBRIGADO CUMPRIMENTO sobor de todo porque, no canto de restrinxir esta ós grupos que xa a viñan realizando, faculta ó Sacyl (a ver cando rematan a páxina própia) para ampliala caseque indiscriminadamente. Moito ollo co tema dos programas especiais ... eso no meu pobo chámanse "peonadas" e, sumando churras con merinas ven a dicir que poderíamnos pasar a ESTAR OBRIGADOS a realizalas (retribuidas iso si) tras negociación (que non acordo) na mesa sectorial (esa que cae por alá en Valladolid).
Canto me gustaría estar trabucado.
Vou ser acusado de perfeccionista e de velo moi doado dende fora mais non podo evitar empregar este espazo para sermos crítico.
Non vexo con bos ollos unha norma que discrimina ó persoal eventual no aspecto dos horarios e horas a traballar; coido que é un escándalo que un sindicato asine esto; está meridianamente claro que as direccions van a empregar o emprego precario i en peores condicions dos eventuais para "facer pagar" estas concesions.
Vexo con preocupación os artigos adicados á xornada complementária de OBRIGADO CUMPRIMENTO sobor de todo porque, no canto de restrinxir esta ós grupos que xa a viñan realizando, faculta ó Sacyl (a ver cando rematan a páxina própia) para ampliala caseque indiscriminadamente. Moito ollo co tema dos programas especiais ... eso no meu pobo chámanse "peonadas" e, sumando churras con merinas ven a dicir que poderíamnos pasar a ESTAR OBRIGADOS a realizalas (retribuidas iso si) tras negociación (que non acordo) na mesa sectorial (esa que cae por alá en Valladolid).
Canto me gustaría estar trabucado.
Cabronada
Pode soar un pouco forte; mais eu coido que é o que é: Unha cabronada. Xa sei que nas ocasions anteriores nas que me tocou "papelexar" (pelexar cos papeis) no mes de Santiago sempre foi para ben, mais...Ando todo a mañan colgado do teléfono, enviando fax e ainda así vou ter que ir ate Ponferrada para coller o nomeamento (espero que xa compulsado). E pregunto ¿porqué Agosto non é 'habil' e Xullo sí?; coido que a resposta está coma sempre no obxecto de traballo. Os papeis poden esperar, as saude e a vida das persoas non.
Estade atentos ó prazo porque nin eles saben ben cando remata; tende en conta que o dia da patria (25 de Santiago) é festivo en segundo que comunidades... No teléfono de información (91-3380167) dixéronme que: ¡¡¡o prazo remata o 28 ou o 29 segundo en cal comunidade entregues a documentación!!!. E tan anchos. Tamén me dixeron que NON é precisa fotocopia compulsada do DNI coa instáncia; e que vai ser o 'organo convocante' (algo xa intelectualmente intanxibel) o que determine cantas vacantes xurden 'a resultas'.
Estade atentos ó prazo porque nin eles saben ben cando remata; tende en conta que o dia da patria (25 de Santiago) é festivo en segundo que comunidades... No teléfono de información (91-3380167) dixéronme que: ¡¡¡o prazo remata o 28 ou o 29 segundo en cal comunidade entregues a documentación!!!. E tan anchos. Tamén me dixeron que NON é precisa fotocopia compulsada do DNI coa instáncia; e que vai ser o 'organo convocante' (algo xa intelectualmente intanxibel) o que determine cantas vacantes xurden 'a resultas'.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)