Buenos, pois si que acudín a asamblea ainda que o turno de "ruegos y preguntas" se adicou ó tema da mesma que non era outro que a aparente percura por parte da Xunta de persoal de apoio dos traballadores nas mobilizacions que iniciaron recentemente fronte ás xerencias polos asuntos que 'non se respetan ou non avanzan' dende hai anos... Incluso retroceden como o tema do autobús do que me puiden enterar que era 'un acordo' e que voltarían a negocialo co concello.
Así que gardei o spech do post anterior para outra ocasión e só fixen un comentario sobre a pronta perda de valor do acordo de mobilidade interna cando entre en vigor o novo estatuto xuridico do persoal do sacyl(Bocyl 14/03/2007).
Non me convence a necesidade de mobilizacions -agora- me sinto utilizado nunha campaña política e ben sei que xusto agora é cando podería conquerirse que os politicos fagan caso mais non me interesa.
Enfermeiría #SegPac dende a evidencia
Enfermería #SegPac desde la evidencia
Nursing #PtSafety from evidence
Asamblea "a priori"
Como semella que non vou poder ir á asamblea de mañan vou facer por esta vía un ensaio do 'speach'.
En primeiro lugar haberá que tantear que intencions se trae con respecto á participación do persoal no turno de "pregas e preguntas". O normal sería que lle indicasen a un canto tempo ten.
Acude un a unha asamblea informativa da xunta de persoal porque é traballador do centro e non afiliado de tal ou cal sindicato e polo tanto ningúen che está a facer nengún favor ó che "informar".
Sobre o punto nº1 da orde do día: Actividade da xunta de persoal; o que se fai: Informar sobre canto proceso selectivo se atopa en marcha na comunidade e fora dela, das convocatorias de bolsas de contratación, de cursos, de conflictos de categorías ou colectivos e de 'movidas' varias todo elo nun "collage" multiple por todo o centro sen o menor miramento pola estética.
O que non fai: Propor algunhas cousas que SI poden beneficiar @s traballadores do centro como un economato, unha guardería e un acordo de gratuidade ou tarifa rebaixada no transporte público ó centro de traballo nos horarios laborais.
Punto 2: sen saber de que vai a "declaración do conselleiro" podo afirmar que se trata dun acto político cousa que insulta a intelixencia dos que tentamos separar politica e sanidade... ¿como é que se defende tanto ó usuario e non se reivindica unha e un millón de veces que se poñan en marcha os mecanismos de participación cidadan na xestión da sanidade pública que estan previstos nas leis?. Unha xunta de persoal ten que preocuparse das condicions laborais, do cumprimento das normas de seguridade e de prevención, das oportunidades de formación... da organización do servizo e das consecuencias delo para os cidadans hai abondo quen se preocupe.
En primeiro lugar haberá que tantear que intencions se trae con respecto á participación do persoal no turno de "pregas e preguntas". O normal sería que lle indicasen a un canto tempo ten.
Acude un a unha asamblea informativa da xunta de persoal porque é traballador do centro e non afiliado de tal ou cal sindicato e polo tanto ningúen che está a facer nengún favor ó che "informar".
Sobre o punto nº1 da orde do día: Actividade da xunta de persoal; o que se fai: Informar sobre canto proceso selectivo se atopa en marcha na comunidade e fora dela, das convocatorias de bolsas de contratación, de cursos, de conflictos de categorías ou colectivos e de 'movidas' varias todo elo nun "collage" multiple por todo o centro sen o menor miramento pola estética.
O que non fai: Propor algunhas cousas que SI poden beneficiar @s traballadores do centro como un economato, unha guardería e un acordo de gratuidade ou tarifa rebaixada no transporte público ó centro de traballo nos horarios laborais.
Punto 2: sen saber de que vai a "declaración do conselleiro" podo afirmar que se trata dun acto político cousa que insulta a intelixencia dos que tentamos separar politica e sanidade... ¿como é que se defende tanto ó usuario e non se reivindica unha e un millón de veces que se poñan en marcha os mecanismos de participación cidadan na xestión da sanidade pública que estan previstos nas leis?. Unha xunta de persoal ten que preocuparse das condicions laborais, do cumprimento das normas de seguridade e de prevención, das oportunidades de formación... da organización do servizo e das consecuencias delo para os cidadans hai abondo quen se preocupe.
Eleccions
Cando escribin o derradeiro post ainda non recibiramo-la comunicación da apertura do proceso electoral do colexio de enfermería de León, a data de hoxe remata o prazo para solicita-lo voto por correo e xa onde vai que rematou o de presentación de candidaturas...
A "democracia" ten estas cousas, os cidadans nos temos que preocupar de estar ó día de cumplirmos coa 'obriga' de ir a 'mete-la' porque ¿que hai peor visto que un cidadan tan pasivo que non exerce o dereito ó voto?.
A cousa troca cando se trata de formar parte na toma das decisions que conducen ás nosas sociedades cara un ou outro sentido... Para alguns procesos é imposible coñece-lo procedemtento de presentación e formación de candidaturas, para outros os prazos san tan axustados que calquer "retraso de correos" impide toma-la iniciativa, noutros casos a información é "roubada" ós interesados sen mais miramentos.
Un proceso DEMOCRATICO esixe transparencia REAL que permita te-la información en tempo, prazo e forma para poder tomar decisions activas e pasivas (candidatura e voto) conscientes e consecuentes. Non pode un estar informado a base de comentarios nos pasillos e de ruxe,ruxe como si fose esto a mafia. Claro, que dentro da nosa profesión como en toda a sociedade... Ainda hai clases.
A "democracia" ten estas cousas, os cidadans nos temos que preocupar de estar ó día de cumplirmos coa 'obriga' de ir a 'mete-la' porque ¿que hai peor visto que un cidadan tan pasivo que non exerce o dereito ó voto?.
A cousa troca cando se trata de formar parte na toma das decisions que conducen ás nosas sociedades cara un ou outro sentido... Para alguns procesos é imposible coñece-lo procedemtento de presentación e formación de candidaturas, para outros os prazos san tan axustados que calquer "retraso de correos" impide toma-la iniciativa, noutros casos a información é "roubada" ós interesados sen mais miramentos.
Un proceso DEMOCRATICO esixe transparencia REAL que permita te-la información en tempo, prazo e forma para poder tomar decisions activas e pasivas (candidatura e voto) conscientes e consecuentes. Non pode un estar informado a base de comentarios nos pasillos e de ruxe,ruxe como si fose esto a mafia. Claro, que dentro da nosa profesión como en toda a sociedade... Ainda hai clases.
Non se enteran ou non queren?
Alguns xornalistas ou son parvos ou son títeres ou pensan que tod@s somos parv@s ou que a ordenación do estado e a transferencia de competencias non ten nada que ver coa capacidade de xestión autonoma senon que debera ser unha extensión dunha politica decidida centralizadamente.
Ven isto a conto dun par de novas esperpénticamente enfroantadas entre si e que saen no mesmo periódico... porque si fosen dous diferentes ainda tería unha explicación.
Todo está relacionado co tema da carreira profesional os diferentes sistemas que se están a establecer nos distintos servizos de saude en virtude da súa autnomía de xestión e dos diferentes conceptos de responsabilidade e políticas de motivación que ten cada administración.
Un artigo (só completo para o acceso 'plus') fai eco da xa coñecida teima de que a carreira profesional debe ser "para todos igual" e case copia o titular do xa referenciado do "enfermería facultativa" de Xaneiro poñendo a mesma retahila de argumentos no 'debate'. É curioso que ningúen faga referéncia á responsabilidade xestora dos servizos de saude que tentaton tan sequera poñer outros condicionantes nos requisistos dos diferentes graos da carreira e sí veña a falar dos cartos.
O outro artigo este da edición Galicia chega ó colmo cando fala da reivindicación das categorías Non sanitarias e Sanitarias non universitarias e menciona que o quid da cuestión é a non inclusión destes traballadores nas "subidas de sueldo por antigüedad" referíndose á carreira profesional.
I é que vivo cunha adiviña que xa hai moito sentenciou que 'esto vai quedar nuns quinquenios'...
Ven isto a conto dun par de novas esperpénticamente enfroantadas entre si e que saen no mesmo periódico... porque si fosen dous diferentes ainda tería unha explicación.
Todo está relacionado co tema da carreira profesional os diferentes sistemas que se están a establecer nos distintos servizos de saude en virtude da súa autnomía de xestión e dos diferentes conceptos de responsabilidade e políticas de motivación que ten cada administración.
Un artigo (só completo para o acceso 'plus') fai eco da xa coñecida teima de que a carreira profesional debe ser "para todos igual" e case copia o titular do xa referenciado do "enfermería facultativa" de Xaneiro poñendo a mesma retahila de argumentos no 'debate'. É curioso que ningúen faga referéncia á responsabilidade xestora dos servizos de saude que tentaton tan sequera poñer outros condicionantes nos requisistos dos diferentes graos da carreira e sí veña a falar dos cartos.
O outro artigo este da edición Galicia chega ó colmo cando fala da reivindicación das categorías Non sanitarias e Sanitarias non universitarias e menciona que o quid da cuestión é a non inclusión destes traballadores nas "subidas de sueldo por antigüedad" referíndose á carreira profesional.
I é que vivo cunha adiviña que xa hai moito sentenciou que 'esto vai quedar nuns quinquenios'...
Prexuizos
Moitos profesionais se queixan reiteradamente de que un dos grandes problemas dos servizos públicos é a súa politización "ata os postos de bedel". Moitas veces temos ouvido prexulgar a alguén que é seleccionado para un cargo intermedio dicindo que si a elección se debeu a que é afín ou militante a tal ou cal partido ou facción; eu mesmo o teño feito dende esta fiestra.
Mais aló de abondar nese fio quero quebrar hoxe unha lanza a prol da auténtica profesionalización da xestión dos servizos públicos e, sobor de todo, quero da-lo meu alento ás persoas que, empurradas pola profesionalidade asumen postos intermedios sendo 'marcados' por elo coa carga dunha culpa peor que as inxurias.
Non cabe dúbida que existen diferentes plantexamentos do que debe se-la sanidade pública, o seu financiamento e o xeito da súa provisión. Aproveitar ou non a infraestructura e recursos da sanidade privada, emula-los seus modelos de traballo, introducir "taxas disuasorias" do sobreuso do servizo, limita-las prestacions... todo eso e outras mais son decisions politicas que toman e asumen persoas que ocupan cargos en virtude da asunción do programa político do goberno de turno, mais; por abaixo, nalgun punto do escalafón, escomenza o traballo de persoas que , seleccionadas pola súa experiencia, valia, preparación etc. debera centrarse na EFICIENCIA, EFICACIA, no bó facer e na capacidade de motivar á equipa humana coa que interactua ben por proximidade, ben por xerarquía.
De novos moitas veces falamos de que si "os supervisores deberan ser elexidos polo persoal das unidades, que si deberan se-la voz da unidade/servizo coa dirección"... !Canto se aprende co tempo¡. Mais, un cargo intermedio non ten que ver coa "cuestión política" pois a súa capacidade de obrigar ten o limite da ética profesional que sinala de verdade o que se pode ou non facer.
De tódolos xeitos hai unha zona escura onde o seguimento das premisas políticas deixa paso á formación dunha equipa de traballo organizativo e de control que asume obxectivos de xestión e, nesa zona escura, é onde se situa o prexuizo. O prexuizo que a uns impulsa a sinalar a alguén como afín politico e a outros os impulsa a percurar persoas coas que se manteña un coñecemento persoal que nada ten que ver co desempeño profesional; un desempeño que se caracteriza en accions e aptitudes de traballo e serán esas as que haberá que agardar para da-la sensación ou non de sentirse satisfeito ou decepcionado.
Mais aló de abondar nese fio quero quebrar hoxe unha lanza a prol da auténtica profesionalización da xestión dos servizos públicos e, sobor de todo, quero da-lo meu alento ás persoas que, empurradas pola profesionalidade asumen postos intermedios sendo 'marcados' por elo coa carga dunha culpa peor que as inxurias.
Non cabe dúbida que existen diferentes plantexamentos do que debe se-la sanidade pública, o seu financiamento e o xeito da súa provisión. Aproveitar ou non a infraestructura e recursos da sanidade privada, emula-los seus modelos de traballo, introducir "taxas disuasorias" do sobreuso do servizo, limita-las prestacions... todo eso e outras mais son decisions politicas que toman e asumen persoas que ocupan cargos en virtude da asunción do programa político do goberno de turno, mais; por abaixo, nalgun punto do escalafón, escomenza o traballo de persoas que , seleccionadas pola súa experiencia, valia, preparación etc. debera centrarse na EFICIENCIA, EFICACIA, no bó facer e na capacidade de motivar á equipa humana coa que interactua ben por proximidade, ben por xerarquía.
De novos moitas veces falamos de que si "os supervisores deberan ser elexidos polo persoal das unidades, que si deberan se-la voz da unidade/servizo coa dirección"... !Canto se aprende co tempo¡. Mais, un cargo intermedio non ten que ver coa "cuestión política" pois a súa capacidade de obrigar ten o limite da ética profesional que sinala de verdade o que se pode ou non facer.
De tódolos xeitos hai unha zona escura onde o seguimento das premisas políticas deixa paso á formación dunha equipa de traballo organizativo e de control que asume obxectivos de xestión e, nesa zona escura, é onde se situa o prexuizo. O prexuizo que a uns impulsa a sinalar a alguén como afín politico e a outros os impulsa a percurar persoas coas que se manteña un coñecemento persoal que nada ten que ver co desempeño profesional; un desempeño que se caracteriza en accions e aptitudes de traballo e serán esas as que haberá que agardar para da-la sensación ou non de sentirse satisfeito ou decepcionado.
O estatuto invisibel.
A verdade é que nin eu mesmo dei creto cando lin a nova alí nun recunchiño da revista electrónica "diario enfermero" no número 107: "As cortes de castela e león aproban o estatuto xuridico do persoal estatutario do servizo de saude de castela e león" e lle asignaba o seu 'tensiometro verde' pois seica é a primeira comunidade en cumpri-la obriga sinalada no estatuto marco.
Ainda que os detalles dos feitos da sesión plenaria do parlamento non son para deixar de lado (aplaudiron o noso colexio e tódolos sindicatos agás UGT) o que a min me chama a atención é que tendo os centros sanitarios ese "fermoso" decorado que son os milleiros de notas informativas nas que as diferentes formacions sindicais trasladan os debates das distintas posicions que sosteñen en múltiples temas, reflexan co seu logo/insignia a mesma información pública un tras outro (que digo eu que isto SI o podían centralizar ó traveso das xuntas de persoal) e das convocatorias de emprego en marcha dende fisterra até canarias; a pesares de todas estas notas digo, ningúen sabía nada de que o proxecto estaba a piques de seren aprobado.
Mais sorprendente é a falla de información e de presenza do proxecto na páxina do própio parlamento de Castela e León (nen no boletin oficial nen no diario de sesions), na páxina do "consello de colexios profesionais de castela e león" por non dicir ren da páxina do colexio de enfermería de león. Nen tan sequera a única voz disonante sobre o proxecto amosa ren sobor del nas súas webs de servizos públicos autonomica, nacional ou na webxeral da autonomía nen se falou delo no seu foro de sanidade...
Comprendo e comparto que a lei non entra en vigor ata que se atope "negro sobre branco" no Bocyl mais coido que si houbo algo de debate ou puntos controvertidos se debeu informar ós afectados. Eu devezo por lelo pois coa sua publicación rematan as enumeracions de funcions e tarefas dos estatutos de persoal dos anos 60 e xa espero que non se escoite mais eso de "a mi eso no me toca que no lo pone el estatuto" que ven sendo unha das lacras do servizo público na que se escudan os liberais para implantar sistemas de semiescravitude como o que vivin en 1ª persoa hai 8 anos.
Ó cabo, estomos ante un estatuto invisibel que será "feito luz" se cadra dempois das eleccions sindicais para que ningúen o empregue de argumento. Eu empregaría nesa campaña como argumento a falla de argumentos; isto é, a ocultación de información para que as persoas decidan en consciencia quen defende e que non os intereses do empregado estatutario.
Ainda que os detalles dos feitos da sesión plenaria do parlamento non son para deixar de lado (aplaudiron o noso colexio e tódolos sindicatos agás UGT) o que a min me chama a atención é que tendo os centros sanitarios ese "fermoso" decorado que son os milleiros de notas informativas nas que as diferentes formacions sindicais trasladan os debates das distintas posicions que sosteñen en múltiples temas, reflexan co seu logo/insignia a mesma información pública un tras outro (que digo eu que isto SI o podían centralizar ó traveso das xuntas de persoal) e das convocatorias de emprego en marcha dende fisterra até canarias; a pesares de todas estas notas digo, ningúen sabía nada de que o proxecto estaba a piques de seren aprobado.
Mais sorprendente é a falla de información e de presenza do proxecto na páxina do própio parlamento de Castela e León (nen no boletin oficial nen no diario de sesions), na páxina do "consello de colexios profesionais de castela e león" por non dicir ren da páxina do colexio de enfermería de león. Nen tan sequera a única voz disonante sobre o proxecto amosa ren sobor del nas súas webs de servizos públicos autonomica, nacional ou na webxeral da autonomía nen se falou delo no seu foro de sanidade...
Comprendo e comparto que a lei non entra en vigor ata que se atope "negro sobre branco" no Bocyl mais coido que si houbo algo de debate ou puntos controvertidos se debeu informar ós afectados. Eu devezo por lelo pois coa sua publicación rematan as enumeracions de funcions e tarefas dos estatutos de persoal dos anos 60 e xa espero que non se escoite mais eso de "a mi eso no me toca que no lo pone el estatuto" que ven sendo unha das lacras do servizo público na que se escudan os liberais para implantar sistemas de semiescravitude como o que vivin en 1ª persoa hai 8 anos.
Ó cabo, estomos ante un estatuto invisibel que será "feito luz" se cadra dempois das eleccions sindicais para que ningúen o empregue de argumento. Eu empregaría nesa campaña como argumento a falla de argumentos; isto é, a ocultación de información para que as persoas decidan en consciencia quen defende e que non os intereses do empregado estatutario.
A verdade da integración
Ir de antroido é o que ten, que aprende un un cento de verdades ó redor dunha festa.
Fun eu ó antroido coa idea de felicitar @s compañeir@s "integrados" e me atopei un pouco de todo. Xente que torce o xesto o ver a un, xente que sauda e segue e xente que para a falar. Mais aló das truculentas historias de ambicions xa coñecidas e de caidas ou tropezos que debian ser agardados no seu intre eu gocei cunha información porque realmente me revelou que latexaba en min hai tempo.
Sempre me preguntei cal sería o motivo polo que, si as Fundacions ian tan ben, non se rematou de da-lo paso cara a laborización de todo o persoal sanitario público pois medios había e hai directos ou indirectos de conquerir que as persoas pidan ser laboralizadas igual que se conqueriu que os funcionarios pedisen maioritariamente estatutarizarse.
O tema me chegou no fermoso intre no que coidaba dos "colillas" na praza mentres agardaba o remate do desfile e veu da mán dunha persoa que é unha profesional desas que non cede nen un segundo ó desalento e que sempre adica todo o tempo preciso á atención dos que a precisan...
O asunto é que mantendo o estatus laboral non hai cartos que paguen o horario do persoal de guardia nen hai persoal dabondo para establece-lo sistema de turnos que sería preciso si se eliminasen as guardias e se quixese garantir a atención continuada.
Por si non o sabiades un profesional estatutario fai entre 24 e 17 horas de guardia de presencia física no centro de traballo a un prezo inferior nun 70% o prezo da hora de traballo normal e isas horas NON lle computan como xornada traballada ordinaria por mor da maxia potaxia dun sistema regulatorio draconiano. Mais, o persoal laboral non está suxeito a isto e o "estatuto do traballador" dí que as horas realizadas por riba da xornada normal deben pagarse ó mesmo prezo que estas e que non poden superar certa porcentaxe (¿o 10%?)... espero que agora se comprendese porqué eu dicia que os facultativos tiñades que optar entre Iberia e eurolimp.
Está claro que para garanti-la atención sanitaria contínua fai falla a presenza física do persoal nos centros e nesta situación ou se fan guardias e se rexe a relación por un acordo de tipo mercantil (Iberia) ou se fan turnos e cada que cumpre as súas horas e punto (eurolimp). Mais, habendo unha terceira alternativa como é o réxime esperpentico-estatutario para que percurar mais?.
Por elo e polas sentenzas firmes que, seica, o fornecen é polo que se decidiu o SERGAS a estatutariza-lo persoal das fundacions e disolvelas...pasando ó persoal que non opte por estatutarizarse ó réxime laboral da administración pública que non é moito mellor.
Por certo, nun cargo ás persoas valoranse polo cumprimento do seu traballo; o de fora sempre debera quedar fora tanto si che son simpatic@s como si non.
Fun eu ó antroido coa idea de felicitar @s compañeir@s "integrados" e me atopei un pouco de todo. Xente que torce o xesto o ver a un, xente que sauda e segue e xente que para a falar. Mais aló das truculentas historias de ambicions xa coñecidas e de caidas ou tropezos que debian ser agardados no seu intre eu gocei cunha información porque realmente me revelou que latexaba en min hai tempo.
Sempre me preguntei cal sería o motivo polo que, si as Fundacions ian tan ben, non se rematou de da-lo paso cara a laborización de todo o persoal sanitario público pois medios había e hai directos ou indirectos de conquerir que as persoas pidan ser laboralizadas igual que se conqueriu que os funcionarios pedisen maioritariamente estatutarizarse.
O tema me chegou no fermoso intre no que coidaba dos "colillas" na praza mentres agardaba o remate do desfile e veu da mán dunha persoa que é unha profesional desas que non cede nen un segundo ó desalento e que sempre adica todo o tempo preciso á atención dos que a precisan...
O asunto é que mantendo o estatus laboral non hai cartos que paguen o horario do persoal de guardia nen hai persoal dabondo para establece-lo sistema de turnos que sería preciso si se eliminasen as guardias e se quixese garantir a atención continuada.
Por si non o sabiades un profesional estatutario fai entre 24 e 17 horas de guardia de presencia física no centro de traballo a un prezo inferior nun 70% o prezo da hora de traballo normal e isas horas NON lle computan como xornada traballada ordinaria por mor da maxia potaxia dun sistema regulatorio draconiano. Mais, o persoal laboral non está suxeito a isto e o "estatuto do traballador" dí que as horas realizadas por riba da xornada normal deben pagarse ó mesmo prezo que estas e que non poden superar certa porcentaxe (¿o 10%?)... espero que agora se comprendese porqué eu dicia que os facultativos tiñades que optar entre Iberia e eurolimp.
Está claro que para garanti-la atención sanitaria contínua fai falla a presenza física do persoal nos centros e nesta situación ou se fan guardias e se rexe a relación por un acordo de tipo mercantil (Iberia) ou se fan turnos e cada que cumpre as súas horas e punto (eurolimp). Mais, habendo unha terceira alternativa como é o réxime esperpentico-estatutario para que percurar mais?.
Por elo e polas sentenzas firmes que, seica, o fornecen é polo que se decidiu o SERGAS a estatutariza-lo persoal das fundacions e disolvelas...pasando ó persoal que non opte por estatutarizarse ó réxime laboral da administración pública que non é moito mellor.
Por certo, nun cargo ás persoas valoranse polo cumprimento do seu traballo; o de fora sempre debera quedar fora tanto si che son simpatic@s como si non.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)