Google+

Menos mal que un mollo non fai un palleiro...

Porque con estudos como este... habería quen se botaría a fumar.


DEIXAR DE FUMAR INCREMENTA O RISCO DE DIABETES

Ou eso dí un estudo publicado en "Annals of Internal Medicine" e que xustifica este achádego pola tendencia a gañar peso das persoas que deixan de fumar...

En concreto o risco incrementase nun 70% nos primeiros 6 anos tra-lo abandono do tabaco.

Evidentemente o que verdadeiramente hai que facer é o que xa se fai: Fomenta-lo abandono do hábito tabáquico e facelo baixo a supervisión e coa axuda de persoal sanitario aplicando as técnicas de apoio que eviten o retorno e as posibles complicacions asociadas (e descritos en numerosos estudos).

O problema, como en tantas veces, non é o estudo en sí que axuda a valorar o que poderíamos chamar un "efecto colateral" do abandono do tabaquismo; mais ben o problema é como xa se comentou noutras entradas e se fala en moitos blogs sanitarios que a difusión destes estudos nos medios de difusión xeral se debe facer por xente experta que teña coñecementos de investigación sanitaria e comunicación.

O poder dunha visita...

Que a psique ten moita influencia no estado de saúde das persoas é algo ben coñecido aínda que cecais pouco estudado... malía a coñecelo non podo deixar de expresa-lo meu asombro ante a demostración práctica de como algo que pode semellar absolutamente irrelevante ou testemuñal, algo que semella ter mais que ver coa imaxe que coa  realidade fai tanto efecto nas persoas.

No día de hoxe tocoume acompañar a unha visita un tanto especial polas habitación de todo o centro e abofé que si o sei levo un rexistro ou gravación ou tomo notas 'organizadas' de como foi que cada persoa reaxiu a esta coñecida pero inesperada visita... Verdadeiramente foi unha boa experiencia comprobar como as facianas das persoas enfermas e os seus sufridos acompañantes se iluminaban ainda que fose só momentaneamante pola presencia do magos de oriente e a particular figura de Chalupa (o apalpador berciano).

Sería algo digno de estudo si soubese como enfocalo.

A min? Carbón...que son moi malo.

Los blogs como grupos focales

Leyendo el libro Numerati de Stephen Baker sobre los usos de las TIC y las montañas de datos que se generan diariamente para crear modelos matematicos veo, en el capitulo dedicado a los blogs, como la industria está sustituyendo los carísimos estudios de mercado basados en grupos focales por el seguimiento de los blogs y su utilísima herramienta de comentarios.

La verdad es que carezco de experiencia sobre el terreno y apenas tengo formación básica en la tan mencionada y discutida investigación cualitativa; una de las pocas cosas que conozco de esta complicada (supongo que por desconocimiento) metodología es que utiliza múltiples enfoques según la concepción "filosófica" con la que se quiera abordar el problema en cuestión. Cada enfoque deriva en una metodología más o menos 'ad hoc' o adaptada que DEBE ser utilizada en los estudios de investigación que se realicen de acuerdo con ese enfoque. Una de las herramientas más mencionadas en los estudios cualitativos realizados por enfermeras es el grupo focal que, por cierto, también es una herramienta muy utilizada en los estuidios cualitativos sobre calidad.

Los grupos focales constituyen a su vez una forma de trabajo y de investigación y fomentan la interacción entre el investigador y los sujetos y entre los sujetos en sí... tal y como hace un blog. Yo investigador (quen me dera¡¡¡) proporciono un tema de inicio y unas pautas sobre las que hablar y mis sujetos (pacientes, otros profesionales, etc.) interactuan conmigo mediante los comentarios y, a su vez, interactuan entre ellos pues leen sus comentarios mutuamente y se responden a ellos.

Es evidente que hay un sesgo de distancia y ese sesgo de 'falsa seguridad' que otorga la ciberidentidad, pero no me negareis que es algo interesante.

Por ejemplo; se ha publicado un estudio de fundamenta el porqué unas personas son más dadas a empatizar que otras y afirma que hasta un tercio de la población es capaz de "sentir" el dolor ajeno como propio...¿puede tener esto algo que ver con la "vocación" para el estudio de ciencias de la salud? sería un tema a estudiar...

Pero yendo más lejos; ¿podrían las asociaciones de usuarios crear blogs de intercambio de experiencias que fuesen a su vez campo de estudio para investigaciones cualitativas sobre los pacientes y sus experiencias?. Se trata de un mundo de posibilidades por explorar...

2009

O malo

H1N1: Para uns unha estafa, para outros un mal cálculo e para os mais un pesadelo sen -estatisticamente- consecuencias (polo de agora). A vacinación sae moi mancada a nivel de opinión pública.

Prescripción: Mais un parche para a enfermeiría. A verdadeira "prescripción enfermeira" queda aparcada e os valeiros existentes sobre 'si precisa' ou sobre 'preparacions' continúan.

Especialidades: A eterna tramitación malía que, polo menos, está aberta a aplicación para solicita-lo acceso pola vía escepcional.

O desprestixio: O caso Ryan, fixo moito dano á imaxe pública da profesión non tanto polo acontecido en sí como pola facilidade coa que se CULPOU a unha profesional...por certo; ese individuo sige de xerente?

Certos tribunais: Facer un exame de oposición non é doado pero facer un exame no que hai que correxir 4 respostas e anular 8... precisa cando menos de autocritica.

O bó

Novos desenrolos e novos horizontes: A tecnoloxía non deixa de avanzar e brindar novas oportunidades ás persoas e novos recursos ós coidadores.

O Nurseroll: Os blogs de enfermeir@s cada vez teñen mais nivel malia a que alguns nos empeñamos en baixarllo...a min gustame especialmente LAS CORONARIAS e os moi activos CUIDADOS ENFERMEROS INTENSIVOS.

A capacidade: Cada vez hai mais ENFERMEIRAS en cargos decisivos da administración e cada vez mais a administración mira á nosa profesión como unha oportunidade para o SNS.

A sorte: atopámolo con tempo e actouse rápido.

A oportunidade: Un reto persoal para aprender e para opinar con algo de coñecemento de causa.

JBI COnNECT es ahora más (+)

El pasado 19 de Noviembre, casi al mismo tiempo que se realizaba el XIII encuentro internacional de investigación en enfermería organizado por INVESTEN en Almería, el JBI lanzaba su nuevo web site JBI ConNECT+.

Se trata de una nueva plataforma que ofrecerá más y mejores servicios e interconectividad como el profesor Alan Pearson explica en este vídeo...



Aún se encuentra en fase 'beta' por lo que las traducciones (incluidas Catalá, Eskera e Galego) no funcionan al 100%. Las búsquedas tienen una interfaz más agradable, los usuarios logueados tendrán a su disposición un historial de sus búsquedas anteriores (espero que al estilo de PUBmed) y pueden administrar documentos creados por ellos.

Con só mirar ós ollos

Fago esta entrada hoxe, día de Nadal porque si espero ó luns non a creeriades.

O asunto é como sigue: Unha beca de investigación da fundación canadiana para a innovación, Unha profesora experta en nanoestructuras e unha idea.

Unhas lentes de contacto que cambian de cor segundo o nivel de glucosa nas bágoas...



Acabaranse as picadelas? con só mirar ós ollos da persoa diabética poderase coñecer si o seu nivel de glucosa é axeitado.

Artigos pantasma ou como rematar coa Evidencia

O Boletín da axencia de calidade de Novembro se fixo eco dun artigo do PloS Med no que se refire o escándalo dos artigos 'de encarga' asinados por eminentes sen escrúpulos e orientados en beneficio da poderosa industria farmaceutica e dos productos sanitarios.

No número deste mes abonda no tema enfocandose no caso dos artigos de investigación clínica sobor do cancro. Atópase unha notable asociacion entre o financiamento por parte da industria e os resultados positivos de, por exemplo, supervivencia e, seguramente, só se trata do cumio do Iceberg pois o financiamento dos estudos soe ser un dato 'autoinformado' polo que cabe sospeitar que mais artigos estarán baixo a sospeita.

Así pois, como dixen no facebook: "Cando non podes acreditar no que lees, en que ter confianza?".

Porque si a EVIDENCIA se construe en base a artigos de investigación primaria que están sesgados. E si, xa sei que para iso está a lectura crítica e que tanto Cochrane como Joanna Brings empregan ferramentas moi duras (e hai outras como CONSORT, STORBE, MOOST etc.) para 'dar de paso' artigos que se integren nas revisions sistemáticas, mais; non estará a industria a face-lo mesmo coas revisions sistemáticas? ata o de agora a industria era a única que tiña os cartos e os medios para facer grandes estudos poblacionais e a alternativa para xerar evidencia de calidade eran as revisions sistemáticas e as metaanlises mais, agora que se está a por a descuberto o seu xogo, non será razoable que a industria escomence a bombardear con "revisions á carta"? eu coido, como xa indiquei que é preciso que as axencias de avaliación de tecnoloxías, as institucions que fomentan a atención sanitaria baseada na evidencia as organizacions profesionais e as poucas editoriais independentes que queden (outro mecanismo de control da industria) retomen os requisitos de publicación de artigos.

Servicios clínicos, servicios multidisciplinares, servicios multiprofesionales.

Cuanto más avanza el tiempo más convencido estoy de que si la asistencia la brindamos las personas a las personas somos los profesionales los más indicados para organizar esa atención. Pero para ello es necesario un impulso ‘desde arriba’ que cree el ambiente adecuado entre todos y que genere la suficiente libertad para que las ideas y la información circulen.

En las estructuras más tradicionales la atención se brinda por servicios clínicos en los que facultativos de una misma especialidad organizan sus actuaciones a lo largo de los diferentes espacios en los que las personas que presentan las patologías y problemas de salud que están incluidos en la cartera de servicios de ese servicio clínico. Esta definición ya vislumbra la más que posible desconexión entre las rutinas de trabajo y los flujos de información de esos diferentes espacios y, lo más grave, el absoluto desconocimiento de la labor de los demás que lleva irrevocablemente a pensar a los profesionales de cada servicio que los otros no se esfuerza tanto como ellos. Así mismo las interrelaciones entre servicios clínicos se restringían a las coincidencias en comisiones clínicas del centro de trabajo (comisión de infecciones, de farmacia, etc.) o a las puntuales hojas de consulta en las que muchas veces más que colaboración se vislumbra un deseo de ‘pasar la pelota’ sin que existiera una sistemática para abordar la multitud de casos en las que la realidad de los problemas sobrepasa a una estructura de este tipo.

Desde que se han empezado a implantar en nuestro entorno los esquemas de trabajo enfocados a la calidad como los modelos de CALIDAD TOTAL o el más actual modelo EFQM se ha visto la necesidad de que los equipos se convirtiesen en multidisciplinares, como abordaje lógico de entidades clínicas que, a poco avanzadas que estuviesen, implicaban a varias disciplinas médicas cuya actuación por separado causaba más problemas que beneficio a los pacientes. Áreas clínicas o simplemente servicios multidisciplinares empezaron a surgir en centros de referencia primero integrando dentro de un servicio clínico concreto a especialistas de otras ramas, luego ya aportando diversos servicios clínicos su ‘cuota de horas’ a una prestación común. Este cambio organizativo tiene como ventaja principal que OBLIGA AL DÍALOGO en beneficio de la atención de los pacientes de ese servicio/área sin poner como prioridad su pertenencia a un servicio clínico u otro.

Pero cualquier lector con conocimiento de este trabajo se habrá percatado de que este nuevo enfoque con ser bueno no es suficiente. ¿Qué hay de lo nuestro? Pues eso, seguimos siendo una especie de ‘cajas’ cerradas, sin más contacto que la puntual búsqueda de información que no por reiterada nos sirve para decir: “habrá que enviaros una copia semanal” o “podríamos mejorar esto si nos informamos con tiempo”. Multidisciplinar no es igual a multiprofesional (bueno, puede que sí; pero no para la finalidad de esta diatriba) y lo que vengo preanunciando es justamente eso. Aún los actuales servicios multidisciplinares únicamente contemplan la gestión clínica como una prerrogativa facultativa en este caso de profesionales de varias especialidades médicas agrupados.

Un equipo multiprofesional conjuntaría todos los aspectos de la atención sanitaria a los pacientes con patologías de un mismo tipo de entidad clínica principal o con afectación preferente de un sistema fisiológico; engloba todos los espacios de atención (si, incluso la domiciliaria sería susceptible de encuadrase aquí) y a todos los profesionales implicados en esa atención. La configuración de esta clase de equipos y su dotación de las capacidades autorganizativas necesarias dentro de un marco claro de objetivos de resultados vinculados a la seguridad, efectividad y eficiencia en el uso de los recursos constituiría un buen paso en favor de una reforma de la sanidad pública pero necesitaría de reformas legales que pocos están dispuestos a asumir y, sobre todo, necesitaría de muchos profesionales con otra formación, otra cultura y otras capacidades en lo referente al trabajo en equipo.

Bien, termino esta pequeña tormenta de ideas recordando que no es el control ni la aritmética la que gobierna los fenómenos a los que nos enfrentamos y que necesitamos de un cierto grado de caos controlado, de cierta diversidad de opciones para conseguir que el complejo y cambiante entorno en el que nos movemos enfrente con éxito los retos del día a día para el bien de la sociedad de la que depende.

Atacando "Tradiciones"; ¿puede la evidencia con todo?

La vacunación de un Recién Nacido según el calendario aprobado en la correspondiente comunidad autónoma sin consistir en una OBLIGACIÓN si que es una práctica casi universalmente asumida por progenitores/tutores y profesionales.

Una práctica muy asumida que, a su vez, conlleva aparejadas otras más o menos 'protocolizadas' o 'interiorizadas' hasta tal punto que se podrían clasificar de "Tradiciones". Como ejemplo palmario, en mi experiencia, la administración profiláctica de paracetamol cada 6 u 8 horas para prevenir las reacciones febriles y las reacciones locales a la vacunación...

Un estudio publicado por Lancet y comentado por la agencia de calidad del SNS viene a decirnos que esa práctica resta potencia inmunizadora a las vacunas.

Algunos cambios en nuestras prácticas profesionales vienen dados por el desarrollo de la tecnología, pero otros lo son por la nueva luz que sobre viejos desconocimientos (creencias) arroja la investigación.

Quien tenga conocimientos sobre el tema sabrá que un único estudio por bien diseñado y fundamentado que esté no crea EVIDENCIA ni fundamenta RECOMENDACIONES, pero guía sobre un campo en el que profundizar. Debemos evitar encontrar las respuestas sólo en lo que vemos y no perder la capacidad de sorprendernos (Esperar lo inesperado).

POR SI PRECISA

El CGE ha emprendido una cruzada mediática en torno a un estéril debate sobre una modificación realmente chapucera de la llamada “ley del medicamento” para permitir que algun@s compañer@s, siguiendo protocolos previamente pactados, puedan indicar el uso de algunas especialidades farmacéuticas, medicamentos o principios activos.

La cantidad de discursos lanzados al rededor del tema y los muchos lugares, situaciones y circunstancias en las que se puede producir la supuesta “prescripción” me hacen pensar que, en realidad, este señor NO QUIERE una enfermería especialista ‘prescriptora’ sino una enfermera generalista que pueda rellenar y firmar recetas en ‘consultas de crónicos’.

Todas las semanas el boletín de “diario enfermero” pregunta si prescribo medicamentos y yo me respondo "todos los turnos miles de enfermeras toman decisiones equivalentes a la prescripción por el bien de sus pacientes". Porque a nadie se le escapa que sería una solución coherente que, en vista de que las enfermeras no podemos administar los medicamentos que no estén correctamente prescritos, toda prescripción ‘incompleta’ o inconcreta debería ser desechada hasta su rectificación.

A buen entendedor... los tratamientos se pautan para una medicación, para una vía de administración con una frecuencia y, en la mayoría de los casos, con una duración... pero las ENFERMERAS tienen más ética que algunos trajeados y no van a poner en riesgo el bienestar de sus pacientes hospitalizados para que se puedan rellenar y firmar unos papeles... dejando de hacer las indicaciones de medicamentos que, a diario, hacen.

Cada vez que una enfermera afronta una cura compleja y DECIDE en función de lo que observa, de sus conocimientos, de los recursos de los que dispone etc. con qué va a realizar una cura está haciendo uso de una facultad escondida, negada por la ley.

Cada vez que una enfermera “TRADUCE” una orden médica agregándole la vía, la dilución, el horario, o; aún más, decidiendo CUANDO se administra y CUANDO NO está ejerciendo una acción de mucha más responsabilidad que el hecho de cubrir y firmar una receta. Pero a nuestros próceres sólo les importa eso; por? sólo de sospecharlo se me revuelve el estómago.

Creo que necesito una dosis de KELEDÉN... a no; que es sólo ‘por si precisa’, deberé buscar quién me lo prescriba....


Os números da enfermeiría nos EEUU



Dos 5,5 millons de enfermeiras dos EEUU só a metade son RN (Muller branca maioritariamente) estas gañan si un soldo considerablemente maior que o de eiquí (media de 31$ hora) pero non temos un referente de custe de vida nin de nº de horas anuais de traballo e seguramente a "antiguedade" non é un factor variable no salario. Eiquí con 1420 h/ano virían sendo 29500€ anuais... pero unha enfermeira especializada en anestesia chega ós 86000€ anuais.

Mais aló das referencias escatolóxicas os riscos da profesión fan que teña mais lesions que os traballadores da construcción, que sufran mais agresions que os vixiantes de prisions e unha de cada 5 enfermeiras dos servizos de urxencia hospitalaria cumpren os criterios para ter un Desorde de stress post-traumático.

A enfermería ten unha grande demanda, de feito, é unha das poucas profesions que gañou postos de traballo no 2009. Calcúlase que hai 135000 postos de traballo sen cubrir e que no 2020 serán 1 millón.

Esto está afectar á calidade e ós resultados nos doentes e as empresas escomenzan a saber que contratar unha enfermeira é mais barato que pagar unha idemnización por non tela razón pola que os soldos están no seu punto mais alto.

Sobre la vacuna frente a la gripe A H1N1

Desde el 16 de Noviembre está disponible en España la vacuna específica frente al nuevo virus de la gripe A H1N1 destinada a grupos de riesgo y a grupos de vacunación prioritaria.

Hasta el día 29 según un informe de la AEMPS (.PDF 20 kb) se habían administrado 1 millón de dosis.

Este informe detalla las notificaciones realizadas al regitro de casos sospechosos de reacciones adversas totalizando 150 casos, dejando bien claro que la notificación o su inclusión en el registro NO presuponen ninguna prueba sobre la vinculación del producto con el efecto.De los 150 casos la gran mayoría se encuentra entre los descritos en la ficha técnica.

Se describen en detalle los casos de mayor interés que son aquellos que han trascendido a la opinión pública; 1 reacción anafilactica, 1 edema de glotis, 1 edema facial con dificultad respiratoria, 1 aborto, 3 convulsiones...

Creo que si existe un argumento contra la vacunación es el miedo difundido por la rumorología de que a la vacuna no se le han realizado todos los test al 100% o de que los gobiernos han firmado claúsulas de excención de responsabilidad a los fabricantes justamente por esa falta de ensayos.

Yo no se bien a que carta quedarme, pero agradezco la transparencia de la AEMPS que me ayuda a argumentar a las personas que me preguntan. Por otra parte, tenemos (como dijo un bloguero) la oportunidad de seguir en directo un gran experimento a nivel poblacional entre un pais que está administrando Oseltamivir y vacuna y uno que NO, Polonia.

La vacuna es una herramienta para reducir o paliar el contagio y que los profesionales nos la pongamos es una medida costo-eficaz y con un riesgo bastante asumible estadisticamente; pese a ello el propio consejero ha tenido que emitir una nota apelando a la responsabilidad profesional para que nos vacunemos, lo que me indica que, o bien la carta ha estado 'aparcada' en algún lugar o bien su difusión con el inicio de la campaña ya bien pasado se debe a malos datos (locales o regionales) sobre la adhesión de los profesionales.

Aún queda bastante "temporada" como para dar valoraciones definitivas o creer que está todo controlado; a la aparición de mutaciones más agresivas me remito.

Precisan as aplicacions sanitarias móbiles unha regulación?

Do milleiro de aplicacions de corte sanitario que existen para iPhones, Blackberrys, S.O. Android e Wind mobile, etc só AirStrip OB (un sistema de monitorización obstétrica da FC fetal e a tonometría uterina) ten a aprobación da FDA para etiquetarse como "aplicación sanitaria".



Neste caso, e empregando a rede WiFi do centro sanitario, pódese ter acceso os datos de monitorización obstétrica das parturientas ingresadas no iPhone unha vez autenticado.

Para empezar entrase no campo das definicions...os reguladores da sanidade non soen encadrar 'sistemas' nin 'intanxibles' nas súas competencias; dado que os programas informáticos non un obxeto, pois existe un 'gap'.

A lexislación e as axencias de avaliación tecnolóxicas deben ir tan deprisa como as inovacions que nos asaltan, actualmente a implantación de programas informáticos ven sempre da mán de novos dispositivos reais (trebellos) que deben ser 'dados de paso' mais... sendo o software o punto principal de desenrolo tecnolóxico moderno e os tecnogadgets móbiles os trebellos do futuro (teléfonos + PDA + ordenadores...todo nun) pronto - XA - a industria vai 'desbordar' á lexislación e poñer nas nosas mans programas que atendan necesidades sanitarias dende trebellos que non precisen permisos das autoridades certificadoras da sanidade senon da industria.

Remato cunha aplicación que marca o ritmo e avalía a calidade das compresións cardíacas na RCP básica empregando o acelerómetro do iPhone; en realidade fai unha guía completa de tódolo proceso de atención...empregando cal algoritmo? pois iso, que se pon en marcha un software de axuda á RCP que non se sabe ben qué algoritmos emprega...é só un exemplo, neste caso dunha aplicación de 'adestramento' (5,99$ na APPstore)

La NADA suspendida.

Ahora la supuesta meta de la profesión está metida de lleno en un doble pleito judicial y político por acceder a una capacidad fantasma.

El TSJ de Andalucía ha suspendido cautelarmente el decreto de la famosa 'prescripción no prescriptiva' de l@s compañer@s que trabajan para el SAS iba a copiar y pegar las reacciones de la OMC y del CGE pero los argumentos de este último son tan esperpénticos como la cara boquiabierta de ese señor así que os enlazo la noticia de Acta Sanitaria y lo veis.

A mi, nada sospechoso de alineamiento político para ese lado, me llama poderosísimamente la atención la reiteración del nombre de un partido que, mientras gobernó, era la joyita para el CGE y, todo hay que decirlo, aprobó la legislación que SI permite una ampliación de competencias de los profesionales basada en las CAPACIDADES, no en decretazos llenos de palabrería; la LOPS.

En fin, se va sembrando.

Los mismos argumentos, el 'eterno' debate.



Hace unos días, en la entrada dedicada a mi última visita a Portugal incluí un parrafo sobre las tasas introducidas en el SNS luso para disminuir la sobreutilización de los servicios sanitarios y algunas opiniones propias al respecto.

Lo cierto es que, como si me hubiesen escuchado, las dos trincheras del debate soterrado sobre el futuro de nuestro SNS han editado sendos documentos que ahondan los respectivos huecos pero no aportan puntos de consenso. Por último indicar que en el lugar donde se debe buscar el consenso que transmita a los ciudadanos que tiene un sistema de salud fuerte y con futuro y, por lo tanto, los aleje de engañosas tentaciones de seguros adicionales (verdadera cuestión de fondo); dicho consenso sigue estando lejos.

 
Por parte de los que piensan que el SNS actual es insostenible, poco productivo, deficitario y abocado al colapso por la propia evolución demográfica desde la web "Cambio posible" encabezada por la FEDEA y asesorada por la consultora McKinsey&Company han emitido un informe con un análisis de la situación y 4 recomendaciones principales:
  • Introducir un ticket moderador por visita en atención primaria y urgencias, para reducir la hiperfrecuentación o sobreuso del sistema.
  • Asegurar que las dificultades económicas no retrasan la introducción sistemática de las nuevas prestaciones que supongan calidad de vida.
  • Elaborar una comparativa de desempeño clínico, calidad de servicio y eficiencia de centros sanitarios a nivel nacional.
  • Fomentar la autonomía de gestión para centros y profesionales, con un sistema de incentivos y una asunción de los riesgos asociados.


A esta exposición responde la FDASP con un documento en menos de 48 horas en el que se descalifica a los redactores del informe por estar evidentemente sesgados, por otra parte el análisis de situación hecho y por último las medidas propuestas.
La primera premisa la analizo más abajo; la segunda es contradictoria, diluir el aumento de gasto sanitario debido al envejecimiento de la población en un crecimiento de la misma (tenga el origen que tenga) es falaz. El porcentaje de mayores de 65% no es el dato, el dato es su número total pues no es lo mismo 3millones de >65a para 8000 camas (por poner números) que 4 millones para esas mismas camas y tanto da que la población total sean 45 ó 50 millones...

Se aduce que el segundo factor de incremento de costes es la introducción de nuevas tecnologías y medicamentos y se apela a la presión de la industria como culpable, eso es tanto como decir que los clínicos no sabemos qué necesitan los pacientes ni aplicamos el 'coste de oportunidad'. La presión de la industria existe; es un auténtico ejercito en ocasiones, pero no es menos cierto que quienes ponemos nuestras firmas somos los profesionales y que cuando se habla de procotolizar y actuar con rigor mucha gente tira la piedra y esconde (mejor dicho, la extiende por detrás) la mano. Es curioso en este caso el papel de los facultativos; supuestos trabajadores del sistema que, sin embargo, apelan una y otra vez a la "libertad clínica" en su práctica al tiempo que se afirman como "trabajadores en igualdad de condiciones" en temas de horarios, jornada laboral etc. yo suelo resumirlo como "la cara pragmática" en la cual si desde arriba se niega una tecnología o prestación se critica abierta y públicamente esta negativa, pero si se traslada la negación de la misma a los decisores no se toman decisiones fundamentadas únicamente en los aspectos clínicos sino que la presión (de los usuarios) toma un papel determinante.

Afirmar que "no hay ninguna evidencia de que el sistema sanitario español esté en riesgo" es MUY temerario. Afirmar que se pagan pocos impuestos para el servicio que se recibe y que existe mucho fraude fiscal tiene fundamento pero es un argumento que ya no llega a la población cuando la actividad económica y el paro señalan una crisis del sistema.

Englobar tickets moderadores de sobreutilización y copago es una argucia falaz, citar estudios y no poner sus referencias bibliográficas es como no poner nada. Lo que no se niega es que la sobreutilización existe aunque se diga que es "autoinducida"; yo no creo que si el 80% de urgencias hospitalarias son personas que acuden de 'motu propio' y, de estas, un 60% deberían haber acudido antes a los dispositivos de Atención primaria; se trate de ninguna 'autoinducción' y desde luego, SI que afecta a la atención que se dispensa. Puede que los dispositivos de AP no respondan a las espectativas de la población, pero aumentando las dimensiones de los servicios de urgencias sólo se obtiene un "efecto llamada". Yo leí hace tiempo que se había probado en algún área de Galicia a que a esas personas que acuden de motu própio y que, tras la atención, se comprueba que deberían haber acudido a las urgencias de AP (e incluso a su médico de cabecera esa misma tarde) NO SE LES ENTREGAN RECETAS FINANCIADAS. Esto vuelve a poner a los profesionales frente a sus responsabilidades con el sistema, ignoro los efectos de esta medida tanto como los de los tickets moderadores de Portugal.

Dice la FADSP usando un dibujo de 'El roto' que lo más importánte de un informe es saber quién nombro a los expertos...no le falta razón; tod@s tenemos intereses y ellos deberían responder a los suyos que son los de trabajadores del Sistema sanitario público con sueldos y posiciones específicas; decisores de gasto que no parecen muy dispuestos a asumir su parte de responsabilidad en el mismo. A que lo primero que se escucha es: "yo no voy a negar una ambulancia a un paisano que me grita mientras el director general tenga ese coche oficial"...escusas de mal profesional.

¿Y QUIEN PUEDE, ENTOCES, HACER UN ANÁLISIS IMPARCIAL DEL SNS?
Esa especie de arbitraje lo pueden hacer departamentos de economía aplicada, economía de la salud o de las facultades de administración pública; pero, finalmente, el último veredicto lo haremos los cidudadanos y, mucho me temo, no tomaremos la decisión pensando en la atención sanitaria que se nos dispensa, sino en otras cosas más prosáicas.