Eu, Eu mesmo e #NursingNow

Rematamos 2019 na nosa linea estratéxica "Making friends".

A verdade é que a saude mental non é para nada o meu campo apenas distingo unha alucinación dunha paranoia así que pouco podo falar de duplicación de identidade mais cando analizo a actitude das "Masculindades fráxiles" que dirixen a profesión enfermeira (a das enfermeiras e enfermeiros) en calquer ámbito (provincial, autonómico i estatal) vénseme á cachola a comedia do cartaz.

As mesmas persoas que non queren escoitar as solicitudes d@s colexiad@s sobre a transparencia e a participación nas organizacions profesionais enfermeras andan a mandar mensaxes como o vídeo da presidenta do ICN que pide:

Así mesmo por cada iniciativa a prol da profesión que xorde nas redes ou nos espazos físicos tratan de fagocitala por múltiples medios dende mercar nomes comerciais para impedi-lo seu uso polos impulsores pasando por apropiarse de etiquetas, iso si, obviando a parte da mensaxe que lles molestaba a crear grupos paralelos ós primeiros que se sumaron ó movemento NursingNow ó que chegaron tarde e arrastrados pola presión de ver cómo grupos "fora de control" (do seu control) acadaban acordos con gobernos de CCAA.

NursingNow xurdiu como un movemento global baseado en dous esforzos moi concretos (en EEUU a iniciativa da fundación Robert Wood Johnson e o Institute of medicine polo futuro da enfermería e no RU o informe do parlamento británico "el triple impacto da enfermería") que xermolou no ICN e seguro que se falou delo no congreso de Barcelona mais as persoas que asistiron no noso nome semella que non se enterasen de cales son os obxectivos e os mecanismos e teiman en facerse fotos con cartaces e xuntanzas pechadas...

Así pois habería que sentar a estes "demócratas" nun sofá e facerlles unha sesión na que se autonalizaran a ver si se van aclarando e a poder ser que o fagan antes de que prescriban tódalas trampalladas (1) que cos nosos cartos e no noso nome levan facendo estes 40 anos...

E por si me ides dicir que o que escribo non lle importa a ninguén vista a asistencia á Xunta xeral/asamblea vos poño esta imaxe da enquisa que fixo nestes días a miña admiradísima Azucena Santillán.

Como non quixera rematar deixando a sensación de que me opoño á necesidade de visibilizar o potencial profesional vos deixo o "timeline" de eventos para 2020 animándovos a participar si vos apetece nas vías oficiais ou "poñendo a vosa silla" alí onde non teñades sitio.

 

_________________________________________________________________________________

1) como exemplos véxase:

*Fio coa historia do "Hotel Velazquez" en Benalmádena

*Fío coa historia do Complexo Sociosanitario ‘Florence Nightingale’

*Estas dúas entradas sobre os negocios en torno á sede do CGE (1 e 2), lembrovos que na asamblea do pasado 18/12 se acordou pagar 10 millons de euros NOSOS por outra nova sede...

¿Cuidamos el clima? #COP25

La realidad, lo empírico ha acabado haciendo inevitable que una gran mayoría de la población perciba en su vida diaria que el cambio climático es una hecho innegable y que se debe a la actividad industrial y agroganadera de los 8000 millones de humanos sobre la tierra.

Los que desde hace más de 20 años venimos advirtiendo, con argumentos científicos sólidos, sobre esta cuestión sabemos que los efectos de los humanos sobre el medioambiente no se limitan únicamente a los gases que producen el llamado "efecto invernadero" sino que son ya innegables los efectos de la presencia de plásticos en el medio natural no tanto en su forma visible (basura) sino como microplásticos que han entrado en los seres vivos de todo el planeta entre otros muchos "disruptores químicos" que los humanos hemos puesto en circulación en el ecosistema.

La "profesión de cuidar" no permanece de lado frente a estas amenazas y existe ya abundante bibliografía profesional sobre el tema tanto en lo referente a la evaluación de la propia actitud frente a los problemas ambientales(1) como la incorporación, sin mucho éxito, en el día a día de la clínica la conciencia medioambiental desde la integración de la responsabilidad ambiental en los procesos de decisión de adquisición de fungibles hasta la articulación de sistemas de recogida de residuos que lleven las posibilidades de reciclado más allá de lo estrictamente legal.

Espacio a parte merece la linea los riesgos para la salud de los factores que han causado el cambio climático (2) y la respuesta que desde las políticas de salud pública se les dan (3) porque luchar contra el cambio climático tiene beneficios para la salud y algunas de las recomendaciones son bastante sencillas de implementar aunque... nos señalan a nosotr@s mism@s.

En este sentido la cumbre del clima #COP25 organizada por el gobierno de Chile pero celebrada en Madrid para escapar de la presión contra la desigualdad social en el país sudamericano ha supuesto una metáfora en si misma de lo que ocurre... los dirigentes huyen de ser ellos quienes ahora tomen las medidas necesarias (algunas dolorosas otras simplemente lógicas pero contrarias al mercado financiero-energético) refugiandose en espacios de confort esperando ingenuamente que una futura tecnología sea capaz de resolver la ecuación.

Al final la cumbre no ha sido capaz de alcanzar el objetivo fijado de regular la emisión de gases de efecto invernadero y sin ello el problema se seguirá agravando; espero que como profesión se haga una declaración institucional ante las amenazas que este fracaso representa para la población mundial y que cada uno tanto en el ámbito profesional como en el privado tomemos conciencia de que cada gesto cuenta y que sólo cambiando algunos hábitos conseguiremos alguna esperanza para las generaciones futuras.


1) En este sentido aprovecho esta entrada para redifundir la encuesta que realiza Olga María Luque Alcaraz que busca validar una versión traducida del cuestionario NEATS mucho más ambiciosa que la que compartimos aquí en 2017.

2) https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(14)61659-7/fulltext

3)https://www.thelancet.com/journals/lanet/article/PIIS0140-6736(15)60854-6/fulltext#back-bib26

Se-la voz cando non hai voz.

Sei que debería emprega-lo meu escaso tempo nos documentos de proxectos que me agardan, ou en ir esbozando artigos sobre os intereantes resultados dos que xa ofrecen outros proxectos nos que vimos traballando mais non me presta deixar pasar esto, proeme na cabeza e queimame o corazón esta nova o que hai detras dela.

Foto do artigo (o enlace é para suscriptores)

Por poñervos en situación dende Novembro de 1993 ata Septembro de 1998 formei parte da plantilla do Hospital de Verín. Tiven a sorte de formar parte da equipa que abriu o centro e, como soio dicir, "tocunos definir ata onde iban as papeleiras".


Os partos nese hospital aínda tardaron un tempo en porse en marcha mais foron unha das bandeiras da que daquela era a "Fundación hospital Verin" porque era unha das reivindicacions históricas non só da xente de Verín senon de tódala bisbarra e as colindantes.

Aquela apertura non estivo exenta de polémica pois tanto as mulleres de xinecoloxía como as de obstetricia e binomio nai-fillo tra-lo parto ou cesárea eran ingresadas na unidade de hospitalización "verde" xunto cos doentes de medicina interna. Mais aquel goberno da xunta cun flamante xerente do SERGAS que pode que lle soe (un tal Alberto Nuñez Feijoo) entendeu que aquelo non puña en risco a calidade asistencial.

Co tempo a Fundación foi liquidada (polo mesmo mencionado que antes a creara e xa exercendo como presidente da Xunta) e os traballadores puideron optar por integrarse no sistema público mais ignoro si o modo de xestión do paritorio (daquela unha especie de cooperativa de matronas) se trocou ou non.

Chegou logo a creación da Estructura de organización de xestión integrada EOXI como medio de palia-los problemas de cobertura de profesionais sobor de todo de certas especialidades médicas e un xeito de dar unha visión integrada á asistencia sanitaria eliminando as barreiras entre niveis asistenciais. Dita integración a encabezou Eloina Nuñez (familiar directo do antedito).

As polémicas laborais entorno a esta integración non se fixeron de agardar e dende o principio a idea da EOXI "renxeu" á hora de dar solucións ós problemas para os que foi creada... e no cumio dunha rocambolesca situación a xerencia de EOXI decide que dende hoxe se pechan os paritorios no hospital de Verín.

Adúcense, seica, criterios de calidade asistencial que deben estar sacados dun manual de antes da declaración universal dos dereitos humanos porque para calquera que estudase calidade asistencial a accesibilidade é un criterio primario desa calidade. A OMS así o corrobora.

Doe comprobar que a sospeita apunta ós propios profesionais que asinan para apoia-la medida; como dí o artigo da foto "Esta clausura obedece a una reciente sentencia judicial que obliga a especialistas con plaza o interinos a desplazarse dentro del área sanitaria y cubrir las necesidades de desatención que pueda precisar el área".

Tamén doe o aparente silencio dos representantes da profesión na provincia que se limita a reproducir    novas sobre o tema... xa que sería de agardar que estando a profesión lanzada á reivindicación dos seus valores se fixera gala dun dos mais universais como é a abogacía en saúde no nome das persoas e a sociedade á que servimos.

Aínda menos mal que tanto o colexio profesional dunha provincia veciña como algunha das sociedades científicas exercen esa función no canto de que outros corren facerse fotos coa administración que realiza semellante falcatruada.

Para rematar unha reflexión; o xerente da EOXI cando acudiu a Verín a explica-la medida aduciu "falta de pericia" por parte das profesionais que atenden ese proceso en Verín... É lóxico que si hai unha falla nas capacidades ou habilidades dos profesionais se opte polo peche do servizo? ou é mais lóxico aportar ferramentas nos planos de formación continuada para resolver ese déficit?.

O interior de Galicia leva décadas sufrindo unha hemorraxia poboacional agravada cun forte envellecemento non cadra que os mesmos que falan de "resolve-los problemas da 'España valeirada'" apoien medidas políticas que xustamente restan calquer esperanza de darlle-la volta a esa situación.

EDICIÓN 1/12/19 10h.

Evidentemente a poboación sí que ten voz... 

...e terá voto.

EDICIÓN 22/12/2019

As condeas xudiciais ó SERGAS sobre as gardas de Pediatría nos centros dependentes da EOXI de Ourense foron o detoante do peche os partos e urxencias pediatricas en Verín.

Sen descartar que o medio que fai de fonte da información ten a súa orientación política non quero deixar e enlazar esta información que aclara bastante o porqué da decisión de peche e que, dende logo, non ten nada que ver coa capacidade profesional ou os medios dos que se dispoñen no Hospital de Verín.

Si ben as sentenzas falan das guardias "localizadas" en O Barco de Valdeorras a medida tomouse en Verín xustamente por estaren mellor comunicada con Ourense... 

As preguntas de fondo son: 

En cantos outros lugares hai establecidos reximes de "servidume" de persoal interino e residente semellantes ós que deixa ver esta información? 

Poderá nun futuro esta situación producirse noutras áreas "funcionalmente dependentes"? 

Invalida todo esto a creación das áreas integradas a nivel provincial?