Enfermería y Medioambiente

Con motivo del "día de acción blog" me permito publicar este artículo que, creo, de otra manera no vería la luz pues no pasó de la consulta a unos conocidos aunque me cabe la satisfacción de la reciente publicación en Medscape nursing de otro muy similar. Environmentally safe health care agencies: Nursing's responsability, Nightingale's legacy.

ENFERMERÍA Y MEDIOAMBIENTE

Una nueva perspectiva para una vieja tarea

Nieves Feliz Cruz y Xosé Manuel Meijome Sánchez. DUEs Hospital “El Bierzo”.

Anteriormente a la aparición de la “ciencia del cuidar” como disciplina documentada y desde su origen como tal hace más de 200 años, la enfermería conoce implícitamente el alto valor de un medioambiente óptimo para la obtención y el mantenimiento de la salud; tal y como estableció Florence Nightingale (1990: Pág.): “ Ningún conocimiento médico disminuirá la responsabilidad de las enfermeras de hacer lo que hacen, esto es, modificar el medio para promover procesos de vida positivos”1 Tenemos pues como profesión la responsabilidad ética y deontológica de contribuir activamente a la protección del medioambiente como forma de lograr unos mejores estados de salud para toda la población.

La enfermería a nivel mundial lidera esta responsabilidad como demuestran los posicionamientos del CIE2,3 , y de otras asociaciones con gran influencia como la AORN4 (Asociación de Enfermería Quirúrgica de EEUU). En nuestros entornos se percibe una carencia de cultura medioambiental desde los órganos de máxima responsabilidad tanto a nivel asistencial como profesional. Ciertas carencias “desde arriba” (consejo general y autonómicos, colegios, gobiernos, direcciones, juntas de personal y representantes de los trabajadores) no hacen mas que legitimar las loables iniciativas individuales que, a cientos, se observan en los centros y servicios sanitarios en este aspecto y no restan nada a nuestra responsabilidad personal como ciudadanos y como profesionales a este respecto

Siendo, como es, la enfermería el grupo profesional más numeroso de los servicios de salud y teniendo la responsabilidad de asegurar los cuidados de forma continua e interrumpida, no cabe duda que es el grupo que más impulso puede dar a la puesta en marcha de sistemas de responsabilidad medioambiental.

Actualmente la conciencia medioambiental forma parte de las líneas de gestión más avanzadas y ha sido incluida entre los ítems a valorar dentro de los modelos de gestión y evaluación de la calidad más aplicados como el EFQM5 . La concreción de estas líneas de gestión medioambiental responsable dentro de las políticas y directrices de los servicios de salud, puede y debe ser uno de los ejes transversales en los que se apoye la reivindicada participación de la enfermería en la gestión estratégica.

Cabe sorprenderse cuando centros y servicios sanitarios situados dentro de ayuntamientos que suscriben ambiciosos programas de gestión medioambiental como el EMAS6 no poseen en sus planes de gestión referencias sobre consideraciones medioambientales en general ni sea palpable la presencia de una línea transversal de preocupación medioambiental en los diferentes capítulos de los planes de gestión. Sin mencionar la ausencia de una declaración ambiental o, cuando menos, de una política medioambiental enunciada ni su inclusión en las memorias de los centros sanitarios.

Si en la alta planificación cercana parece ausente la preocupación medioambiental difícilmente se va a concretar en planes o disposiciones específicas por ejemplo en lo referente a la mejora de la recogida selectiva de residuos y no sólo en los planes, que al fin y al cabo son palabras, sino en las áreas de trabajo de los propios centros donde brillan por su ausencia o por su escasez y mala colocación los más mínimos mecanismos de recogida selectiva de casi cualquier tipo de residuo con la salvedad de la cantidad de iniciativas solitarias de recogida de residuos puntuales, como por ejemplo pilas, que se realizan contra el viento de la indiferencia general y la marea de la falta de apoyo formal.

Dada la actividad desarrollada en los centros sanitarios, su principal impacto ambiental se debe a la generación de residuos sanitarios aunque todo estudio sobre el comportamiento ambiental y su correspondiente declaración deba englobar también el análisis y actuación sobre los consumos procurando su adaptación a las exigencias de la responsabilidad medioambiental7 .

El principio de “las 3 R”, esto es, la Reducción, Reutilización y Reciclado de los residuos es desde siempre uno de los básicos de la conciencia medioambiental en el que se halla muy implicada la correcta clasificación de los residuos y el correcto manejo que de ellos se realice desde el momento de su generación. A lo largo de nuestras carreras profesionales tod@s observamos y sabemos la infinidad de gestos que mecánicamente realizamos, si los analizamos detenidamente podremos concluir que durante gran parte de nuestra jornada laboral realizamos una continua clasificación y gestión de residuos, clasificación que adaptamos a los dispositivos de recogida de los mismos disponibles en el área donde actuamos y a la información y formación que al respecto recibamos. El ejemplo más evidente lo constituye la clasificación de los residuos biopeligrosos, punzantes y cortantes en los correspondientes envases de seguridad y su correcto procesamiento siguiendo la cadena que la gestión de los residuos peligrosos marca; todo ello en pro no sólo del cumplimiento de las normativas al respecto sino, también de la propia seguridad y de la de quien con nosotros trabaja.

Así es que una persona informada y con una disposición organizada de medios a su alrededor puede contribuir reorientando sus gestos a una disminución de los residuos generados o a una redistribución de los mismos entre las diferentes clases de residuos disminuyendo aquellos cuyo procesado externo sea más insostenible (incineración).La reutilización es una oportunidad continua de ahorro oculta, que únicamente se puede llevar a cabo si se garantiza la transmisión de información sobre los residuos que se generan y las necesidades de material por parte de todos los actores de la atención sanitaria, hilando las sugerencias aparentemente inútiles con las necesidades no expresadas pero conocidas. La contribución al reciclado dependerá en gran medida de la correcta implantación y seguimiento de los sistemas de recogida selectiva y de la incorporación de los criterios de sostenibilidad ambiental en las decisiones de compra este por su capacidad de disminuir y reorientar los residuos que los productos implican en cuanto a volumen y tipo, aquel por ser la forma de captación necesaria y sin la cual no tendría sentido un esfuerzo en este aspecto.

Así pues siendo precisa la incorporación de los principios de “las 3 R” en la organización y gestión de los centro sanitarios todo ello no tendría posibilidad de éxito sin que el grupo profesional más numeroso y con mayor intensidad en la manipulación de los productos en el momento de generarse los diferentes tipos de residuos pusiera en esa rutina diaria de los gestos el alto valor de su conocimiento y su profunda concepción de la ciencia del cuidar más allá de los conocimientos técnicos y de los aspectos concretos de cada caso.

¿Debemos los profesionales de la sanidad aguardar a que las empresas inicien los correspondientes procesos de información, organización y puesta en marcha de líneas de sensibilización medioambiental en las políticas de sus centros?, ¿deben ser sus representantes los que llamen la atención sobre este aspecto y lo reivindiquen en los foros y mesas de dialogo social?, ¿porqué no dar un paso adelante e iniciar los propios trabajadores un movimiento hacia arriba en este aspecto dando un aire organizado a todas esas iniciativas aisladas e individuales?.

El asociacionismo como creación de un grupo de personas con similares intereses no es un invento nuevo ni extravagante, su concreción depende en gran medida de los propios asociados, de su capacidad de trabajo. Una organización lo suficientemente flexible puede facilitar el reparto de los esfuerzos y responsabilidades permitiendo el relevo constante de los “activistas” y colaboradores de la iniciativa; si a esto se añaden las posibilidades de las “redes sociales” merced a las tecnologías de la información permitirían, incluso, el apoyo entre diversos clubes / asociaciones de distintos centro entre sí creando un entramado que posibilitaría el intercambio de pareceres y soluciones a los distintos problemas, una interlocución más efectiva con las distintas fuentes de apoyo y con la propia administración que pronto vería las sinergias de un modelo de gestión medioambiental / sostenibilidad apoyado desde dentro.

Todo ello nos lleva a proponer la formación de un club o asociación interna en las áreas, centros o servicios que focalice su actividad en:

• Recoger información sobre qué residuos se generan en las áreas de trabajo.
• Estudio y análisis de los procesos y modos de trabajo en busca de la mejora en la recogida de los distintos residuos.
• Estudiar la normativa aplicable a cada tipo de residuo sobre su procesado y almacenaje
• Realización de propuestas muy concretas y específicas sobre las oportunidades de actuación.
• El contagio de la información y la captación de la retroalimentación al respecto.
• El pilotaje y apoyo a la puesta en marcha de los nuevos sistemas de clasificación y recogida resolviendo las dudas de los compañeros al respecto.

La organización de estas ‘células de responsabilidad sostenible’, su generación y puesta en marcha es la oportunidad de concretar y conectar con los principios filosóficos y éticos de nuestra profesión si aspiramos de verdad a cuidar mejor en un mundo mejor.

1 Nightingale F. Notes on nursing. Philadelphia: Lippincott; 1992.
2 ICN Health care waste: role of nurses and nursing. [e-book] 3rd ed. Geneva: International Council of nurses.; 2010. Disponible en:  http://www.icn.ch/images/stories/documents/publications/position_statements/E07_Medical_Waste.pdf.
3 ICN Reducing environmental and lifestyle related health risks. [e-book] 3rd ed. Geneva: International Council of nurses.; 2011. Disponible en: http://www.icn.ch/images/stories/documents/publications/position_statements/E11_Reducing_Environmental_Health_Risks.pdf
4 AORN Environmental Responsibility. [e-book] 4th ed. Washington: Association of periOperative Registered Nurses AORN.; 2013. Disponible en: http://www.aorn.org/WorkArea/DownloadAsset.aspx?id=21920.
5 Visionceg.com. Especial Modelo EFQM 2013. [Online] Disponible en: http://www.visionceg.com/index.php/modelo-efqm-2013 [Consultado 30 Dic 2013].
6 Concejalía de Medioambiente del Ayuntamiento de Ponferrada, “¿Qué es EMAS?, Implantación de un sistema de gestión medioambiental” ponferradasostenible.org. [Online] Disponible en: http://ponferradasostenible.org/?q=content/emas [Consultado 30 Dic 2013].
7 Hospital Clínico San Carlos Declaración Medioambiental enero – diciembre 2008. [e-book] Madrid: Hospital Clínico San Carlos.; 2009 pág 48. Disponible en: http://www.madrid.org/cs/Satellite?blobcol=urldata&blobheader=application%2Fpdf&blobheadername1=Content-Disposition&blobheadervalue1=filename%3DDM08.pdf&blobkey=id&blobtable=MungoBlobs&blobwhere=1266140654798&ssbinary=true.

Primeiro paso da futura H.C.

Fai un tempo falara eu criticamente do Tsunami que a Lei de Protección de Datos (LOPD) estaba a representar no eido da atención sanitaria anegando tódolos rexistros; tanto os clínicos como os administrativos e as posibles fontes de datos para a investigación, coa incertidume do "¿Poderei empregar este dato?" i engadíndolle a todo o SNS a grandísima responsabilidade da custodia de datos especialmente sensibles.

Tamén comentara eu que a LOPD ia ser un dos factores determinantes na adaptación das Tecnoloxias da información e comunicación ó eido sanitario e o futuro desenrolo dos sistemas de información e xestión de datos sanitarios.

Pois ben, O consello interterritorial ven de aproba-lo modelo de de Historia Clinica Dixital (HCD) para todo o SNS cun amplo consenso non só entre territorios senon, tamén cos profesionais e cos usuarios. Esta H.C.D. será accesible dende todo o SNS a "profesionais debidamente autorizados" e, como non pode ser doutro xeito, implantarase progresivamente.

AS TRABAS

Aínda queda moito por andar; non están definidos os contidos básicos do que será o primeiro chanzo desta HCD, tampouco existen detalles de como e quen financiará as infraestructuras necesarias para a implantación da "Intranet sanitaria" sobre a que 'correran' os datos. A definición dos puntos de acceso, as autoridades e a concesión de permisos de acceso, copia e reproducción de ditos contidos será un campo no que se verán enfrontados moi diversos intereses i enfoques.

A profesión enfermeira non debe consentir quedar ó marxe do acceso a este sistema e, esquecéndose de funcions e labores, debe atender a que os datos que garantan unha continuidade dos coidados profesionais brindados estéan incluídos neste sistema básico agora de xeito que nos futuros desenrolos non nos atopemos conque para facer constar unha atención, diagnóstico ou intervención teñamos que recurrir ó facultativo ou ó persoal de administración.

As que faltaban

Cando sairan as ordes de integración das fundacions que rexen varios hospitais do SERGAS botara eu en falla ó MEDTEC, a FEGAS e o Centro de transfusión de Galicia. Pois ben, as súas ordes de integración sairon onte día 10 no DOGA.

Agardemos que estes centros de traballo teñan a ben reforzar temporalmente o seu cadro de persoal administrativo de xestión de persoal e se podan facer tódolos anexo I e II sen obstáculos absurdos como as vacacions da única persoa adicada a elo... un prazo de 3 meses pode semellar amplo e deixar de selo por que entre que pides os papeis, os fan chos envían (si é o caso) e tes que solicitar algunha corrección se che van 2 ó lixo. Non esquencer que a todo isto se engaden os procedementos abertos de oposicións, traslados, recoñecemento de trienios ó persoal interino e a carreira profesional.

O que mais escama é que tratándose da mesma administración sanitaria que cotiza polos traballadores sexa cal sexa o seu centro de desempeño e tendo que estar cada céntimo de €uro que se gasta en persoal xustificado e intervido; estando como estamos na era das Tecnoloxías da Información... ¿como é posible que haxa que redactar estes modelos a man e centro por centro?. A ver si cando se cree o rexistro de profesionais do SNS se fai algo ó respecto para poder dispor dun historial laboral certificado emitido pola xerencia central do Servizo de Saude para o que traballas nun só documento.

Chupando da lactancia

Aínda a risco de seren considerado un reaccionario quero facer esta entrada para nos abroncar (incluido eu mesmo, bueno nós mesmos) pola falla de coherencia no tema da lactancia materna.

Nestes días de fomento da alimentación natural na primeira infancia non teñen faltado reivindicacions con aire ata de "cámara oculta" como as 'tetadas' colectivas en salas de museo onde se teñen producido casos de expulsión por dar de mamar a un fill@.

Mais do que ninguén soe falar é da terxiversación do obxectivo real do permiso de lactancia materna; ese que, polo seu nome, se deduce que se fixo para brinda-la oportunidade de que as nais seguisen dando peito ós seus fillos unha vez reincorporadas ó seu traballo ata os 9 meses da criatura.
Xa que o permiso se brinde en caso de adopción pode ser bastánte discutibel... pois aínda que a criatura adoptada sexa recén nada a nai debera pasa-lo trago de poñela ó peito sen brindalle ren e agardar 'a ver si arranca'.

Mais aló desa fantasia própia do cinema temos o esperpento do que se permite facer ás nais de parto natural coas "súas" horas de lactancia. Acumular horas para conquerir días libres. É unha práctica habitual, moi extendida e que facilita moito a xestión dos RRHH pois se pode suplir á persoa cun contrato de "acumulación de tarefas" ou, incluso, prolongar o mesmo contrato de cobertura da baixa por maternidade (ese que na empresa privada está bonificado polo INSS). ¿Facilitan estas prácticas a lactancia materna?, ¿Fomentana?; ¿U-las asociacions que promoven este xeito de alimentación natural?.

Seguramente en pouco tempo os pais 'gozaremos' dun permiso similar...

O Xeito e as presas

No eido da sanidade, xa o temos moi sabido os profesionais, cada avance DEBE levar o seu tempo e a seguridade debe primar por riba do posible beneficio (e non falo do beneficio económico) dunha medida concreta.

Claro que hai presions, mais sempre viñeron dende fora das institucions sanitarias en forma de xente traxeada... Iso non debera estranarnos o que si estrana é cando a presión a fai parte da administración sanitaria indo mais aló do ordenamento xuridico.

A vacina fronte o papilomavirus foi aprobada recentemente pola EMEA que é quen tiña que facelo e as novas medidas de prevención fronte ó terrible mal do cancro de cervix foron acordadas na comisión de saúde pública do SNS que é onde se tiña que facer.

Agora SI é o momento de que as administracions autonómicas se mollen e poñan en marcha as citadas medidas consensuadas con resolucion e, sobor de todo, con fondos. Será precisa unha campaña de información ben documentada respecto a ista nova terapia tanto para os facultativos (pediatras e xinecologos) como para os profesionais que as van a administrar; a estas alturas do desenrolo tecnolóxico e das TIC a ningúen se lle escapa que o mellor xeito de difundir un boletin sería o correo electrónico sobor de todo si a administración lle ten asignado un enderezo de seu a cada traballador. Tamén por este medio se podería facer un seguimento mais inmediato das dúbidas, atrancos e incidencias que xurdan no intre de aplica-las vacinas.

Os anúncios en prensa e as presions maniqueas NON son medidas de saude pública.

Mais perto da R.N.

Dende que escomencei a leer publicacions científicas profesionais me chamou a atención que nas provintes do mundo anglosaxón (a meirande parte e alguhas das mais importantes) as compañeiras enfermeiras citábanse como "R.N.". Mais tarde entendín que se trataba da abreviatura de Enfermeira Rexistrada e, dende aquela, o traducín como Enfermeira Colexiada aínda que eu son bastante reticente a iso da colexiación obrigatoria (por obrigatoria). Ó longo do tempo me confirmei en que dita referencia tiña que ver co xeito de legaliza-la práctica profesional neses paises e non co exercicio profesional en si mesmo.

Agora, no noso medio, coa posta en marcha dos rexistros de profesionais sanitarios consonte o dictaron a LOPS e o estatuto marco semella que se están a dar pasos para a distinción entre un rexistro de profesionais en exercicio (coido que polo de agora só no ámbito público) e pertencer a unha organización de profesionais que se adica -debera- á defensa dos seus intereses.

Nesa confusa función do CGE de REPRESENTACIÓN da profesión perante a administración mais aló dos aspectos formativos e profesionais é onde radica a maior parte dos roces coas organizacions que exercen a función de REPRESENTACIÓN dos mesmos profesionais no medio laboral. As 'zonas quentes' do negocio da Formación Continuada e a Saude Laboral vironse ampliadas nos 16 anos que levo nesto de tal xeito que moita forza de representación se perde adicandose a temas "fora de ámbito".

Pode que ista confusión representativa se deba á propia estructura do medio sanitario e das profesions que nel se desenrolan por esa falla de paralelismo entre a Formación Academica, O recoñecemento administrativo e o exercicio profesional do que xa teño falado. Mais cada organización debera 'centrarse' no que pode ser mais efectivo para os profesionais que cotizamos (obrigados e/ou voluntariamente) de tal xeito que se acade unha profesión autónoma, recoñecida, efectiva para a saude da poboación i eficiente para o SNS.

Por en común o obxectivo do avance profesional require asumir que só mediante a maior responsabilización das accions realizadas a diario se pode acadar o lugar singular que a enfermería merece e que o Sistema sanitario precisa nun intre de grande expansión cuantitativa (pola cantidade de centros e servizos novos) e cualitativa (polos desafios que a Lei de Dependencia e o pulo da I+D+i implican) e de reposicionamento dos roles profesionais debido á nova lexislación -LOPS- e á reforma educativa.

E chegou a hora da analise

Nunha conferencia-evento da fundación Bamberg en Madrid a conselleira tivo, por fin, a nobreza de expresar a ecuación pola que as novas 'oportunidades de xestión' son válidas mais as fundacions non.

Todo se resume en que as fundacions non actuaron conforme ó principio de autonomía co que se xustificaron ainda que non quixo entrar na valoración do 'modelo Alzira' por "carecer de datos"... É curioso que se prescinda das fundacions porque presentaban déficits contables e non se critique un modelo no que ó déficit xa foi aflorado nun ocasión mercede a un truco contable. Pensará a nosa conselleira que non coñecemos a historia dos contínuos déficits que veñen presentando os centros da "xarxa" catalana dende hai 40 anos, a fundación Jimenez Díaz e tódolos hospitais da administración nos que se tentou implantar o famoso contrato-programa?

Nen o modelo SIGNO no seu intre foi quen de identificar por onde se ian os cartos nos hospitais de tal xeito que o pagado pola actividade non chegaba para cubri-los gastos orixinados... E non, non eran as dilacions no pago da administración as que xustificaban (e xustifican) os altos custes dalguns suministros nos centros sanitarios nen a xestión draconiana do persoal sanitario ou non puido evitar que os índices de absentismo fosen os que son.

Pode que a centralización das compras permita conter en certa medida os prezos dos suministros mais comuns, seguramente a actuación de axencias de avaliación tecnolóxica e a obrigatoriedade do seu visto e prace conquira que os proveedores de tecnoloxía teñan que xerar novas estratexias para penetrar nos centros/servizos cos novos productos, pode que a externalización de toda a actividade non clínica cumprindo o paradigma da empresa privada de "adicate ó que sabes" disminua a conflictividade social nos centros ó prezo de aumenta-la súa complexidade de xestión diaria··· Hai moitas incognitas respecto ás novas alternativas para os centros de provisión de servizos sanitarios, pero cada vez resulta mais evidente que algo se está a facer mal nalgures cando hai centros privados que, tendo asignadas areas sanitarias SI acadan beneficios e os centros públicos non conquirer xustifica-lo seu presuposto coa súa actividade.

A evolución dos recursos

A obriga principal do seguro público é PRESTAR SERVIZO e para elo, dende sempre, se ten servido dos medios ó seu alcance tanto públicos coma privados consonte sinala a Lei Xeral de Sanidade.

Asi, temos moitos centros privados realizando prestacions específicas e/ou probas diagnósticas/terapeuticas a doentes con cargo ó seguro público. Temos, incluso, sectores de poboación (áreas de saude) que teñen como centro de atención especializada asignado un centro privado... Co tempo se ten chegado a tentar empregar a xestión privada cos própios centros públicos e, dende hai pouco, encarga-la construcción e xestión dos centros públicos a empresas privadas.

Nese camiño non debera sorprender que algúen avezado e con experiencia en EXTERNALIZACIÓN de servizos como o transporte sanitario ou a xestión dun centro periférico de hospitalización básica e urxencias realice técnicas terapeuticas puntuais nas instalacions públicas en horario non habitual facendose cargo do seguimento dos doentes ata darlle-lo alta. Non se trata mais que de unha prestación "por obra ou servizo" que, como calquer concerto puntual, remata cos coidados inmediatos á técnica/intervención realizada.

Outro conto sería (i é nalguns sitios) que a estes concertos se lles aplique o xa moi estudado CUSTE POR PROCESO e se incluan nel as consultas previas e de seguemento facendose cargo o prestador do concerto das atencións relacionadas co seguimento dos casos 'adversos' ou asumindo o custo deste seguemento polos centros públicos. Iso aseguraría a competencia en termos reais.

(des)Integrados

Ben; tal e como xa sabían alguns hoxe sae no DOG a publicación das ordes de integración de tódalas fundacions públicas dependentes do SERGAS. Así a primeira vista noto en falla ó MEDTEC, ó 061 e á FEGAS... Polo demais ás ordes están fusilidas, como era de agardar, do decreto marco de integración.

Escomenza mañan un período de 6 meses que rematará coa liquidación das fundacions afectadas e a súa integración na rede. Forá quedan, salvo orde xudicial, as acusacions de novos procesos ilexítimos que; desta volta si, dan acceso á praza de estatutario e, sobor de todo, fora queda a oportunidade de facer realidade os argumento cos que se iniciaron estas andainas e que, lonxe de motivar na mellora da asistencia sanitaria, deron na creación de parceliñas de poder que pronto foron reclamadas polos caciquismos de sempre.

Na mentras a comunidade de Madrid persevera e profundiza no invento facendo novas fórmulas que "reinxenian" as fundacions integrando nelas xuntos, mais non revoltos, a persoal estatutario, laboral e funcionario en edificios construidos polo sistema PFI. Agora alí escomenza a 'danza das sillas' i é que 7 hospitais teñen moitos despachos que encher...

PREGUNTA: ¿Porqué Agosto sempre é o mes deste tipo de publicacions?.

A lista phantasma

Si nos comentarios do chat alguén preguntaba polas listas do SERGAS que se abrían para permitir apuntarse ´@s recen titulad@s en Xullo o certo é que puido atopar información na páxina do servizo galego de saude e nos departamentos de persoal dos centros sanitaríos. A información sobre as listaxes de contratación soe ter boa accesibilidade e os prazos para se anotar e reclamar/correxir erros de baremación ou doutro tipo soen ser amplos e non abranguer o mes de Agosto.

Por iso me deteño en comentar unha convocatoria de contrartación temporal da própia consellería de sanidade para os servicios de prevención dos centros de traballo da xunta de galicia. A dita convocatoria só a puiden atopar nunha edición impresa de "A voz" do domingo 5 de Agosto e citaba un prazo de unha semana para se anotar na devandita lista.
Nin que dicir ten que todo isto cheira a cumprimento mínimo dos requisitos legais para outrogar contratos de interinaxe a xente xa designada de anteman.

¿U-los xusticieiros sindicais?. Calan, logo consinten; consinten, logo conniven; conniven polo tanto non representan ó interese dos traballadores.

Vai de webs

Tra-lo frustrado intento de vos citar tódolos masters oficiais que poderían resultar de interese para un(ha) enfermeir@, desta vou ser mais breve e consciso recomendándovos páxinas web e subcripcions e-mail dos temas da profesión.

Escomenzo por un que teño incluido nos enlaces eiquí no lateral e que foi, xa o teño dito, a primeira páxina web que visitei aquel lonxano día de 1996 que conquerin entrar na 'pecera' na que tiñan o único ordenador con acceso á rede na FHV.
Enfersalud.com que dende a aparente sinxeleza de ser un "directorio" foi engadindo listas de correos e adaptando unha dopla orientación por unha banda cara ´@s estudantes de enfermeiría e pola outra cara @s profesionais en activo recopilando tamén documentos publicados on-line e ofertas de emprego. Pode que algunha xente non concorde co sistema de clasificación que se emprega mais, coido, que tod@s concordaremos en que aínda non ten habido 'marketing viral' e que as webs mellor valoradas de cada categoría son pertinentes, teñen contidos de interese e actualizados cun deseño atractivo.

Sigo biblio-cronoloxicamente porque tamén me ten orientado moito, ainda que pouco teño feito nese campo, pola lista de correo Investen da unidade de coordinación e desenrolo da investigación en enfermeira do instituto de saúde carlos III ; trátase dunha web orientada ó fomento da investigación enfermeira que ofrece mediante a citada lista de correo orientación e consello, troco de impresions e contacto entre profesionais. É unha lista moderada mais na que se dan debates moi interesantes como un que houbo sobre o factor de impacto e a manipulación do mesmo polas editoriais e a 'lenda urbana' de forzar a autocitación entre publicacions do mesmo grupo para aumenta-lo citado factor de impacto. Os correos se poden recibir agrupados -mime- o que evita ter que abrir moitos para seguir unha conversa.
Na actualidade dentro da RedIris hai moitas mais listas de correo interesantes para a enfermería en moi diversos eidos

Sigo agora por unha lista de correo que podera non semellar de interese directo para a enfermería mais que proporciona información actualizada e da que xa teño criticado que a Unión Europea e/ou a Axencia Española do medicamento non teña un servizo similar(por favor que alguen me faga un comentario si me trabuco). MedWacht é o sistema de notificación sobre seguridade dos medicamentos da FDA que envía boletins de notificación mediante lista de correo; en mais de unha ocasión me teño entereda ata con 2 días de antelación de mediacamentos ou productos ( equipos de infusión de Baxter por exemplo) que son retirados ou 'vixiados' por incidencias sobre a seguridade do doente ou do persoal que traballamos con eles. Eu escollín recibir un resumo moi conciso da alerta; logo, si me interesa, solicito a alerta completa.

Agora vou dar un chimpo na orde que seguía por pertinencia. Hai relativamente pouco tempo que estou apuntado a Nursing Times mais o dabondo como para ter constáncia de que se trata do tipo de publicación que me gustaría que se fixera sobre a enfermería no meu medio. O boletín ó que te suscribes ten habitualmente tres apartados: Novas de interese xeral para a enfermería, Artigos científicos e Laboral. O boletín e o acceso á maioría dos artigos son por suscripción (gratuita). Por certo, ainda non me teñen enviado nen unha mísera foto d@ presidente da editorial ou grupo que fai posible a publicación. Foi en NT onde lein o día 26 como o NHS recoñecía e avanzaba na prescripción de medicamentos por parte da enfermería; evieille-lo artigo a "diario enfermero" que o publicou ó día seguinte.

Para rematar e non porque non existan mais páxinas de interese, senon por poder adicarme a correr nesta mañan fresca de verán vouvos comentar a miña derradeira inscripción; Medscape Nurses. Recibo un correo moi amplo, se cadra de mais, que inclue uns titulares sobre novas de actualidade; un editorial i enlaces a artigos moi completos que son parte de programas de formación continuada nos que te podes inscribir e, ó completalo, recibir un diploma (imprimible) cun número de rexistro do colexio de enfermería de Nova York e o centro de acreditación da enfermería americana. Logo ven un resumo de tódolos artigos científicos publicados en revistas listadas en medscape agrupadas por áreas (coidados críticos, saúde da muller,...) e mais adiante un rosario de novas relacionadas tamén agrupadas por áreas.

Bueno, deíxo esto así porque o execeso de información pode ser peor que un mal consello.

¿Realmente hai expertos alí arriba?

No número desta semana da Gaceta médica se inclue unha ampla reportaxe dunhas xornadas organizadas pola universidade complutense sobor do impacto da lei 15/1999 de protección de datos persoais(LOPD).

Si, ainda hai que estudar o impacto dunha lei que leva cáseque 8 anos aprobada... sobor de todo porque o posterior desenrolo normativo e as leis aprobadas posteriormente polos gobernos das faccions enfrontadas polo poder (que non polas ideas) ignoraron o disposto naquela ou simplesmente fixeron como quen non a coñecía.
Sorpréndeme ainda así a falla de análise 'a priori' dos efectos dunha lei que, verdadeiramente, introducíu aspectos positivos no eido da propiedade dos datos e que garante responsabilidade, dereitos e opcions ós cidadans.

Gustame a idea apuntada de que coa LOPD se rematou, en certa medida, co paternalismo na relación de confianza entre o profesional sanitario e o doente. Xa me gustaría que o sistema político-electoral tivese unha lei similar que rematase co paternalismo dos 'próceres' respecto ós cidadans.

A verdade é que sinto moita desazón cando leo que unha persoa con responsabilidade política naqueles gobernos que aprobaron o que, para ben ou para mal, veu a ser a verdadeira infraestructura legal do SNS actual; comenta case tímidamente que falla desenrolo normativo e plans de seguridade dos datos nos centros. Semella evidente que ningúen tomou en conta ó sector da sanidade na redacción da LOPD e que ningúen no MSC tomou moi en serio á LOPD cando se redactaron a Lei de ordenación de profesions sanitarias, a Lei de autonomía do doente, o Estatuto marco e (apurando a xogada) o novo Estatuto básico do empregado público.

Agora, a onda dos problemas ameaza ser coma un Tsunami de volta cara arriba. Os traballadores debemos ter en conta a existencia de sancions non só no referente ó emprego dos datos de doentes no traballo diario con eles, senon na recadación do obrigado consentimento tanto pola faceta da información estritamente clínica cara ó afectado e a súa familia como pola documentación da dita información e do correspondente consentimento para "cada unha" das actuacions que se desenrolen no proceso de atención. E, aínda mais, como a Historia Clinica pasou a ser propiedade do doente e non unha propiedade calquera senon unha que é obxecto por parte da LOPD da máxima protección e que está baixo a responsabilidade do centro e dos profesionais que nel teñen acceso á mesma os 'buracos' ou 'dehiscencias' entre a práctica real e o que manifesta a lei son significativos cando non alarmantes.

Mais o peor está no porvir... O desenrolo futuro da asistencia sanitaria precisa dun manexo masivo, rápido, interdisciplinar e integral dos datos clínicos dun doente. No plano administrativo se pode concretar na Cartilla de aseguramento ou no seu documento substitutivo; a tarxeta de asistencia sanitaria, que funciona como portadora dos datos administrativo económico que garanten o dereito á asistencia e aseguran o financiamento da mesma con cargo á administración que lle outorga ó doente dito dereito. Fariña doutro costal son os datos verdadeiros que precisamos á hora de atender a algúen. Disque se está a elaborar un modelo de tarxeta sanitaria... mellor dito varios modelos de tarxeta sanitaria (estatal e/ou europea) que conterían xunto cos sinalados datos administrativos outros de caracter clínico encriptados de tal xeito que só se podería acceder al eles dende certos termianis nos centros autorizados (non só centros sanitarios de primaria ou especializada; senon tamén farmacias, centros de inspección...) e baixo unha especie de "clave profesional" mais todo isto aínda é un embrión.
Polo de agora temos unha morea de papeis en cada centro e nivel no que se é atendido e que, repito, lle pertencen ó doente, mais que el non pode sacar do centro ainda que sí pode solicitar e opter copias da maior parte e, como aspecto problemático, exerce-lo seu dereito á cancelación...

Engadimos agora na sopa os ingredientes que lle otorgan verdadeiro 'sabor sanitario'; por unha banda a necesidade de conservar datos cara ó futuro para podermos facer investigación comparativa ou revisions de datos sobre efectos que se descoñecen agora, pero se poden sospeitar nun futuro... ocúrreseme, por exemplo, que no futuro se sospeite que un tipo de antibioterapia monodose que se lle receita agora ós nenos dentro de 20 anos se relacione coa aparición de problemas reproductivos; ¿como investigalo si os datos se DEBEN destruir ós 5 anos?. O mesmo criterio pode valer para xustificar a conservación de datos dende o punto de vista da administración á hora de estudar a eficacia i eficiencia dos centros. Tamén no aspecto da investigación por terceiros ou nas investigación multicentrica se poderían plantexar conflictos legais de dificil resolución.

Outro 'ingrediente' ainda mais novo ben engadido polo crecente emprego de información xenética e o seu emprego para outros fins que non se atopen incluidos no consentementeo expresado no intre da súa obtención.

INTERVENCIÓN POSITIVA

Quero destacar para rematar a intervención do presidente do consello xeral dos colexios (persoaxe ó que non lle teño especial cariño) que sinalou acertadamente que tanto a LOPD como a lei de autonomía do doente precisan que lles quitemos o 'burka' da visión medicocentrista e que se adapten ó novo entramado das responsabilidades profesionais recoñecido pola LOPS. A mágoa é que non se fixeran estas coherentes recomendacions ós gobernos que dictaron esas leis durante a súa elaboración pois supoño que, mentres outros estamos a 'facer sangue' de 8 a 15, nos despachos da sede do consello debera haber xente 'facendo estudo' a prioristico de todo o que concerne a nosa profesión e ó campo no que desenrola.

VAI DE MASTERS

Ler é o que ten; que se vai quedando algo...

O día das letras aprobouse a resolución da secretaría xeral do consello de coordinación universitaria pola que se lle dá publicidade á lista dos cursos de posgrao (máster e doutorado) oficiais (BOE 14 de Xuño). Estes son alguns dos que me semellaron mais interesantes para a enfermería.

(como é un post con moito choio vos adianto que lle irei engadindo ós masters a medida que poda)

XESTIÓN

Universidade de Barcelona: Master de liderazgo e xestión de servizos de enfermería.

Admisión: Diplomado de enfermería ou título europeo equivalente cos seguintes criterios:por orden de importancia son os siguintes:

1. Valoración do currículum profesional
2. Mínimo de dous anos de experiencia no ámbito da xestión
3. Formación en xestión no ámbito dos servizos de saude
4. Nota media da formación básica e pos-básica
5. Ter coñecementos dunha lingua estranxeira (inglés, frances, portugues...)

A docencia impartese en castelán e catalán.
120 ECTS; horario sen establecer, posiblemente 2 días ó mes de presenciais.
O prezo aínda non está publicado. Pendente dun decreto da Generalitat, calculade uns 20-25 €uros/ECTS

XENERALISTA

Universidade de Almería: Máster en avances en enfermería de coidados.(programa .doc 107 kb.)

Admisión: Diplomado de enfermería, valoración curricular por parte da comisión de posgrao da E.U. de ciencias da saúde.

120 ECTS distribuidos en 80 ECTS de asignaturas obrigatorias comuns, 25 obrigatorias en blonque (itinerario en algunha das universidades do programa interuniversitario), 15 Optativos.
A modalidade das ensinanzas aparece como "pendiente"
1512 €uros + taxas administrativas o 1º curso.

Universidade de Huelva: Master Oficial en Ciencias da Enfermería na orde ministerial aparece como: Máster en avances en enfermería de coidados

Admisión: Diplomado de Enfermería. Criterios de selección: Expediente académico, Experiencia profesional previa. Actividades de formación. Dominio de competencias en lingua inglesa e TICs.

120 ECTS distribuidos en 80 ECTS de asignaturas obrigatorias comuns, 25 obrigatorias en blonque (itinerario en algunha das universidades do programa interuniversitario), 15 Optativos.
Modalidade: Presencial e semipresencial.
Non precisa o custe.

Universidad de Zaragoza: MASTER INTERUNIVERSITARIO EN CIENCIAS DA ENFERMERÍA

Admisión: Título Universitario en relación cas Ciencias da Saude (Diplomados Universitarios en Enfermería, Terapeutas Ocupacionales, Fisioterapeutas e outros que se analizará de forma particular). Criterios: "se baremará el "curriculum vitae" del aspirante en relación con los siguientes criterios A) Expediente académico: un 30%. Media aritmética de las calificaciones obtenidas en el acceso a la Titulación. Matricula de honor 4 puntos. Sobresaliente 3 puntos. Notable 2 puntos. Aprobado 1 punto. B) Experiencia laboral y/o docente: un 40%. Por cada año trabajado 1 punto hasta un máximo de 6 puntos. Por cada año como docente contratado a tiempo completo en la Universidad 1 punto hasta un máximo de 6 puntos. C) Motivación: un 30%. Preinscripción en los dos primeros días 5 puntos. Preinscripción entre los días 3º y 5º 3 puntos. Preinscripción entre los días 6º y 9º 1 punto???. El 25% de las plazas se reservaran para personas que hayan finalizado sus estudios en los últimos 5 años"

O dos créditos tampouco o vexo claro... "En este Postgrado-oficial (Master Bolonia), puede matricularse de 42 créditos en lugar de 60 por cada curso, el primer año ECTS deberá realizar créditos troncales". O total dos dous cursos andará entre os 84 e os 120 ECTS.

A modalidade viña sendo presencial os xoves e venres con horarios de mañan e/ou tarde.

Prezo: 28,5€ por creto matriculado... (entre 2394 e 3420 os dous anos de master)

Forma parte dun programa compartido con varias universidades españolas i europeas e proporciona acceso ó doutorado oficial.

Universidade de Lleida: Máster en ciencias da enfermería.

Admisión: Diplomado de enfermería. Criterios de selección:non establecidos claramente; publicados en este documento (.pdf 123 kb)

120 ECTS 80 troncales, 20 obligatorios e 20 optativos (5 o primerio ano e 15 o segundo); como é un master interuniversitario algunha das materias obrigatorias se pode facer noutra universidade.
Idioma de impartición: Non se especifica.

Modalidade: "Tempo parcial"

Prezo: pendente dun decreto da generalitat; mais calculade entre 20 e 25 € por ECTS


Universidade Rovira i Virgil: Máster oficial en ciencias da enfermeria.

Acceso: Diplomado de enfermería. Criterios:Expediente 80%, Curriculum 10% e Motivación descrita 10%.

Entre 60 e 120 ECTS 80 comuns, 25 de Itinerario URV e 15 optativas (programa interuniversitario). Centrado no aspecto investigador.
Non especifica a modalidade.
Idioma de impartición: Catalán e Castelan.

Prezo: Non se especifica; pendente de decreto de prezos da generalitat; calculade uns 27€/ECTS

Dará acceso ó doutorado a partires deste curso.

Universidade internacional de cataluña: Master en Ciencias da enfermería.

Acceso: Diplomado de enfermería. Criterios: Curriculum i entrevista persoal

120 ECTS 80 comuns, 15 Itinerantes (programa interuniversitario) e 15 optativos
Modalidade: Presencial; Xoves pola tarde, Venres todo o día
Idioma: Non especificado.

Prezo: 4260 € o primeiro curso. Asi como quen non quere a cousa...

Permite o acceso ó doutoramento con diversas liñas de investigación.

ESPECIALIZADOS

Universidade de Córdoba: Máster en Coidados Avanzados no doente Cardiovascular (programa .pdf 14 kb)

Admisión: Licenciados e diplomados de enfermería

60 ECTS

Presencial martes e xoves de 17 a 21 h.
Prezo: Non se especifica. uns 25 €/ECTS

Universidade de Málaga: Máster en Coidados Integrales de Enfermería en Procesos Nefrolóxicos (Info .doc 79 Kb)

Admisión: Diplomado de enfermería; criterios: Expediente académico, Currículum, Experiencia Profesional en Enfermería.

60 ECTS 50 obrigatorios (dos que 20 son de "traballo fin de master" e 15 de prácticum) e 10 a elexir entre 4 optativas de 5 ECTS.

Presencial

1500 €uros

Universidad de Málaga: Máster Oficial en Coidados Integrales de Enfermería en Situacions Críticas e Urxencias no Adulto (Info .doc 79 kb)

Admisión: Diplomado de enfermería; criterios: Expediente académico, Currículum, Experiencia Profesional en Enfermería.

60 ECTS 50 obrigatorios (15 de prácticum e 20 de traballo fin de master) e 10 a elexir entre 4 optativas de 5 ECTS.

Presencial

1500 €uros

Universidade de Girona: Master en promoción da saúde.

Admisión: Diplomaturas e titulacions de ciencias da saude, ciencias sociais i educación. Criterios: Currículum vitae (30 %), Expediente académico (30 %), Solicitud de admisión motivada ??(10 %), Experiencia profesional (clínica, gestión, investigación) (20 %), Conocimiento del inglés (10 %).

90 ECTS Como o programa ten un deseño modular se poden obter 'mencions' de Xestión de coidados ou de Xestión de servizos de saúde cursando completo algun módulo e/ou un número de ECTS de varios módulos.
Con posibilidade de convalidación de coñecementos previos e/ou experiencia profesional.

Modalidade: Semipresencial a tempo completo en tres semestres.

Idiomas de impartición: Catalán: 70 %, Castellano: 20 %, Inglés: 10 %

Prezo: Pendente de decreto da generalitat; sobre uns 30€/ECTS

Proporciona acceso a doutorado.

Universidade Rovira i Virgil: Máster en Nutrición e metabolismo.

Acceso: Dispor dun título universitario nos que está o DUE. Criterios: Expediente 80%, Curriculum 10% e Motivación descrita 10%.

Entre 60 e 120 ECTS Cun "bloque de reforzo para diplomados" e tres itinerarios: Nutrigenómica e alimentación funcional, Nutrición clinica e Investigación.
Idioma de impartición: Catalán e Castelan.

Prezo: Pendente de decreto da generalitat; uns 27 €/ECTS

Dá acceso a doutoramento.

Universidade Ramón Llull: Master en Bioética

Acceso: Licenciados e diplomados do campo das ciencias da saúde, Bioloxía, Bioingeniería. Criterios: Valoración do curriculum e memoria xustificativa da motivación para face-lo master.

60 ECTS.
Dos moitos master 'afíns' ós que se podería ter acceso dende a diplomatura de enfermería selecciono este por presenta-la posibilidade de realiza-lo "on line".
Idiomas de impartición: Catalán e Castelán.

Prezo: Presencial 2250 €, On line 2000 €.

Universidade de Extremadura: Máster en atención socio-sanitaria a doentes con dependencia.

Acceso: Diplomaturas de ciencias da saúde, e traballo social e licenciaturas biomedicas. Criterios: Valoración obxetiva do curriculum académico e valoración de actitudes e habilidades en entrevista persoal

60 ECTS en dous cursos académicos. Tres tardes á semana durante o segundo cuatrimestre.

Prezo: 23,5 €/ECTS Factible, barato e con "campo" unha boa opción.

Non especifica que proporcione acceso ó título de doutor.

Universidade de Extremadura: Master en seguridade e saúde laboral.

Acceso: Titulación universitaria oficial. Criterios: Expediente académico, Formación universitaria previa, correlación entre a formación e os obxectivos do programa.

120 ECTS en 2 cursos académicos con posibilidade de convalidar materias xa cursadas.

Modalidade:Presencial sen que aparezan detalladas nen especialidades nen materias optativas.

Prezo: 22 €/ECTS

Barato e ainda, por desgracia, con moita saida profesional.

Master Interuniversitario no estudo e tratamento da dor. (triptico .pdf 1,17 Mb)
Impartido por: Universidade Juan Carlos I, Universidade de Cádiz, Universidade de Cantabria.

Acceso: Titulo de licenciado e diplomado en ciencias da saúde. Criterios:Non especificados

120 ECTS ; Segundo o folleto o número mínimo de créditos por periodo lectivo é de 30.
Ten a particularidade de que grande parte dos ECTS se poden cursar nun "campus virtural" sendo obrigatorias só algunhas asignaturas presenciais (8 ECTS). As estancias -presenciais- en unidades e/ou laboratorios (35 ECTS) son optativas mais sempre haberá que facer polo menos unha.

Prezo: Na URJC 28 €/ECTS (3360 €uros o master)

Para o acceso ó doutorado será preciso ter completado 300 ECTS entre grao e posgrao.

INVESTIGACIÓN

Universidade de Córdoba: Máster en Metodología de la Investigación en Ciencias de la Salud (Programa .pdf 13 kb)

Admisión: Licenciados e diplomados de ramas afins; os diplomados NON poderán realiza-la tese doutoral.

60 ECTS 54 obrigatorios e 6 a elexir entre 3 opcions

Presencial martes e xoves de 16 a 20 h.
Prezo: Non especificado; sobre uns 24 €/ECTS

Universidade internacional de cataluña: Master en investigación en odontoloxía e biomediciña.

Admisión: "Titulados universitarios en Odontología, Medicina, Farmacia, Biología, Química y otras titulaciones de ciencias de la salud." Criterios: Adecuación de la titulación universitaria de acceso, Expediente académico universitario, Experiencia profesional, Nivel de inglés.

60 ECTS 30 de clases teorico-prácticas e 30 de traballo de investigación que se poden realizar de xeito intensivo nun curso académico ou a tempo parcial en dous cursos académicos. De tódolos xeitos as clases son presenciais dous días á semana en horario de mañan e a investigación requerirá acudir ós laboratorios da universidade 3 medias xornadas á seman.
Non consta o idioma das clases.

Prezo: 8520 €URAZOS (a min doeume escribir isto).

Proporciona acceso ó doutoramento mediante a realización de tese segundo as liñas de investigación da UIC.

Universidade de Extremadura: Master en xestión do coñecemento biomédico e investigación clínica.

Acceso: Licenciados e diplomados de ciencias da saúde. Criterios: Para a especialidade de xestión do coñecemento requirese ter realizado ou estar realizando formación especializada recoñecida (MIR, BIR, FIR, EIR!!??); para a especialidade de Investigación clínica valórarase o curriculum con especial atención á experiencia investigadora e farase unha entrevista persoal.

60 ECTS en 2 cursos académicos;21 comuns e o resto segundo a especialidade.
Modalidade: para a especialidade de xestión as clases presenciais foron martes e xoves pola tarde e para os de investigación o 1º curso foi luns e mércores pola tarde e o 2º curso fanse 39 ECTS dos que 18 serán de seminarios de investigación, 6 de prácticas en laborarorios e 6 de traballo final do master.

Prezo: 23,50 €/ECTS. (dos mais asequibles)

Permite o acceso ó doutoramento.

E os cartos ¿qué?

Todo isto está moi ben; mais, para os que non teñen o privilexio de traballar; ¿quen lle presta os cartos da matrícula mais para vivir mentras se acada a nova titulación?

Podedes probar a pedir un Préstamo renda-universidade que é un préstamo sen xuros que, a partir do 1 de setembro de 2007, calquera estudante poderá solicitar si é titulado/a universitario e quere cursar un Máster (reconocido polo MEC ou dalgunha das universidades dos 46 países do Espazo Europeo de Educación Superior).

A cantidade axudará para cubrir-la matrícula e os gastos persoais mentras estuda e non o terá que escomenzar a devolver ata que, una vez rematado o Máster, alcance ingresos dabondo para devolverlo.

O préstamo financia os gastos necesarios para iniciar-lo Máster Universitario Oficial (BOE, 14 de junio de 2007, página 25931), cun límite máximo de 6.000€. además, de xeito opcional se poderá solicitar unha cantidade de ata 800€/mes para cubrir outros gastos mentras esté matriculado/a, con un límite máximo de 21 mensualidades.

Explicación do que é un ECTS.

Igualdade

Nada mais darlle ó botón de "publicar" xa me decatei do que me quedou fora...

Un dos motivos que os sindicatos participantes na estatutarización do persoal das fundacions alega é o da igualdade perante a administración de tódolos que traballamos para ela. Mais resulta que, a pouco que se mire, dito argumento ten tantas fendas que repousa no fondo do mar dunha realidade que dista moito de seren igualitaria.

Sómente dentro da sanidade atopamos moi diversas relacions contractuais que xeran tamén moitos graos de privilexios e discriminacions na realidade do traballo diario e nos dereitos que eses tipos de contratación confiren. Iso deixando aparte ó resto de traballadores das administracions nos que se producen incongruencias tales como poderen optar polo aseguramento privado cando a própia administración ten que provee-lo aseguramento público. É como si nas oficinas de Coca-cola as máquinas expendidoras foran de Pepsi.

Logo está o dos sistemas selectivos tanto para o emprego fixo como para o emprego temporal; temos que aínda hai "titulares" que teñen dereito a escoller ó seu substituto... no canto de outros subtitutos que asinan contratos por horas de xeito que se lles pode contratar 365 días do ano e liquidárllelos igualmente.
Xa fixen referéncia ás oposicions encubertas 'de facto' a persoal estatutario que se fixeron o mesmo día que as oposicions do SERGAS nas fundacions afectadas polo proceso de integración; outro grande exemplo de igualdade de oportunidade que nos ofrecen os sindicatos.
Agora ven outra que tal baila; na constante percura da estabilidade mal entendida (ser interino e levar 20 anos NON dá dereito a posto fixo) se van a facer oposicions con prazas restrinxidas para os interinos na consellería de sanidade. Non só precisan da vantaxe comparativa dos anos de traballo senon que fai falla que lles eleminen as herbas do camiño para que podan chegar... ¿e se non aproban?, pois outros 20 anos de interinos; total, agora cobran os trienios... bueno, seica é moi duro estudar unha oposición unha vez que traballas e por elo temos o cadro dos interinos cheo de liberacions sindico-políticas e baixas.

U-los os xusticieiros sindicais da igualdade?.... chssss que están a estudar.

Debate fragmentado

A propósito da posible presentación dun recurso ou demanda contra da integración do persoal das fundacions galegas como persoal estatutario e a miña vella teima de que o modelo de prestación de atención sanitaria mediante Novas formas de xestión non foi debatido seriamente e, por elo, cada quen chega ás conclusions que mais lle petan segundo os seus prexuizos.

Digo que co galo desa reflexión vou facer unha escolma das miñas chuzadas e comentarios sobre o tema co ánimo de constatar as miñas contradiccions que non son mais que a expersión do que debe ser un debate: argumentos a prol i en contra porque, como xa dixen: o gañador vai ser o modelo mais privatizador e detrás da provisión da asistencia sanitaria irá o aseguramento.

O sector público desarmase e volta a "pelexar coas mans (mellor dito cos papeis)" contra a flexible e ben engraxada maquinaria da sanidade privada, moi concentrada ela en tódalas prestacions que ofrecen 'valor engadido' deixando para a EXCLUSIVIDADE o que non é rendible.

En primeiro lugar o modelo NON é novidoso, leva 40 anos aplicandose noutras autonomías cos mesmos problemas financieiros que todolos hospitais... a "facturación" da actividade NON chega para pagar tódolos gastos xerados.Por iso me extranei do silencio dos promotores do modelo en Galicia cando a propia xunta de Fraguestein asinou (2005) o acordo para a integración do persoal das fundacions no réxime estatutario e, como consecuencia, a disolucion de tales organismos.

Agora será o momento de lle preguntar ó Sr. Feijoo (presidente do SERGAS cando se 'pariu' o invento) ¿onde quedou o marabilloso modelo que ia a asombrar ó resto do estado?.O certo é que no resto do estado se está a apostar pola xestión privada dos centros e servizos públicos tanto nas autonomías do PP como nas do PSOE

Resultame curioso que para levar a cabo unha decisión política se teña que recurrir a argumentos peregrinos ou a crear unha especie de opinión xustificadora...

A conselleira escenificou un motivo económico para o cumprimento dun punto programático do acordo que sustenta ó goberno. Esqueceu mencionar que a débeda de calquer outro centro sanitario público é igual ou superior (en €/cama) pero que quedan 'enxugadas' directamente nos presupostos da comunidade. Esqueceu tamén mencionar que o mesmo modelo se ven a desenrolar en andalucía (gobernada polo P$o€) baixo a etiqueta de "empresa pública" e co mesmo problema de desequilibrio financieiro(...)se dá a entender que SÓ as fundacions teñen débeda e que eso é falso; tamen reitero que o P$o€ non é quen de darse golpes no peito neste aspecto pois en varias autonomías que goberna (con especial relevancia en andalucía) se teñen constituido e funcionan "empresas públicas" que xestionan recursos da sanidade pública.

Claro que; dunha CONFUSIÓN DE ARGUMENTOS só pode sair unha confusión de resultados.

En priemiro lugar para a imaxe que se ofrece dos profesionais que traballan neses centros... A maioría traballan neles en exercicio do seu título profesional oficial que é idéntico ca o dos profesionais que exercemos no sistema estatutario e posiblemente leven a cabo mais funcions e teñan unha carga de traballo superior á dos centros do sistema estatutario.
Preocupame o tema da imaxe dos profesionais pois, como é ben coñecido, a relación dos doentes coas persoas que os atenden baséase na CONFIANZA e ista ven ligada a esa imaxe que se teña sobre a capacidade do profesional; polo que, todo isto e as acusacions que xa se fixeron dende o mesmo intre da apertura dos centros dificultan e diminuen a comunicación e a atención en si mesma.

Logo están as dúbidas sobre a legalidade do sistema de selección...

Bueno, no tema do emprego nas fundacions houbo varias fases atendendo á cronoloxía.
Período 1993-1996 (antes da lei mencionada por Postscriptum)
En 1993-1994 Predominaron as probas selectivas co espiritu da empresa privada e que poderíamos considerar 'innovadoras' (test psicotéctnicos, redacción de proxecto, entrevista...).
O emprego que se acadaba non era, nen moito menos, estable; contrato de 'inicio de actividade' por 6 meses renovable ( ou non -6 casos- ) ata os 3 anos; contratos laborais que podían rescindirse sen mais cun preaviso de 15 días e a correspondente indemnización.
Neste mesmo período alguns dos facultativos que prestaron servizos o fixeron en virtude a contratos mercantís o que causou bastante polémica -percurade nas hemerotecas-

En 1994 e 1995 as contratacións novas e as substitucions se fixeron ó mais puro estilo da empresa privada; se contratou directamente a persoas que estaban inscritas como demandantes de emprego no INEM e que posuian o título necesario para o desempeño das tarefas. Co mesmo tipo de contrato ou con contratos 'por obra ou servizo'. Pode que algunhas destas persoas SI teñan problemas para acada-la estatutarización dependendo de si quedou rexistrada ou non a realización de algunha proba selectiva con posterioridade para a conversión do seu contrato a contrato laboral fixo; cousa que aconteceu xa en 1996 co cumprimento dos 3 anos dos primeiros contratos e a entrada en vigor da Lei 10/1996 xustamente xerada co galo dos trocos na equipa directiva do SERGAS pola marcha de Romay e compañía cara a Madrid.

Dende 1997 foise implantado de xeito lento o emprego de listaxes baremadas para a contratación temporal e a convocatoria de probas selectivas para o acceso a contrato laboral fixo. En ningún caso os comites de empresa tiveron acceso a ises procesos (polo menos ata 1998) nen participaron nas negociacions das que sairon as normas dos mesmo e os seus baremos pois, simultaneamente; coa aparición dos centros de Cee, Ribeira e Vilagarcía a consellería procedeu a centraliza-la toma de decisions neste aspecto.

Que depararán nunha longa xeira de recursos sobre temas laborais e remunerativos.

Todo elo enrredado coa fixación que teñen os dirixentes políticos do goberno e a oposición de emprega-lo tema das esperas como arma... e as falsas espectativas que se crean na cidadanía no que á participación obxectiva na xestión dos centros se refire.

Supoño que voltarei a deixarme cousas sen dicir... son mal redactor e teño moi pouco tempo.