Google+

Disponible Cuadernillo d@ enfermeir@ 2004 - 2011

Había escrito otro libro y yo sin saberlo...

Nuevamente agradecer a tod@s los que de una forma u otra son 'culpables' de esto:


Espero seguir haciendo esto mucho tiempo porque me gusta y me sirve (y mucho) como punto de apoyo para seguir.

Un fuerte abrazo, nos leemos y nos vemos en 2012

¿Somos inocentes?

Hoy es el día que es y mientras leo la "broma" de Real Decreto de medidas urgentes giran a mi alrededor las ideas sobre las medidas ya tomadas normativa o fácticamente y sus objetivos declarados y efectos 'colaterales' no deseables pero, sin duda, presentes.

Hace tiempo que desde esta ventanita y desde otras grandes puertas se reclama que seamos los propios profesionales los que propongamos innovaciones, reingenierías, cambios... en fin: IDEAS que permitan al sistema ser más eficiente sin que los usuarios desfavorecidos sean los que acaben sufriendo las medidas restrictivas y la respuesta ha sido, a mi entender, un bonito conjunto vacío.

Se quejan muchos, y no sin razón, de que los profesionales "funcionarios" (denominación errónea, lo sé pero clarificadora) son fuente directa e indirecta del 'despilfarro' y que por eso la parte fuerte de las medidas a tomar ha de ir encaminada hacia ellos... y para ejemplo la medida tomada por la CAM respecto a gran parte de las situaciones de ILT (salvo las situaciones de maternidad y Accidente laboral, según he leído).

Es una de esas medidas en las que "pagan justos por pecadores"... ¿seguro? ¿Era 'justo' que los que conocían ciertas situaciones no sólo no las denunciasen sino que las amparasen e impidiesen su estudio? ¿Era 'justo' tanto silencio? Esa pelota ha ido pasando de un tejado a otro sin mucha fortuna y ahora nos vemos abocados a una especie de "exprimento social" en el que, como cuando fue de la gripe H1N1, se va a poder comparar lo que sucede y no me refiero a lo obvio de las cifras sino al otras consecuencias colaterales de una medida tan brusca... recuerdo mi varicela... aquellos 5 días fueron 20000 Pts de descuento... yo hubiera querido ir a trabajar porque podía (apenas tuve fiebre 1 día) pero... por "salud pública" me dijeron que me pusiera de baja y me descontaron la cantidad correspondiente.

El decreto-broma mencionaba medidas en la línea de minorar el impacto que los años de servicio tienen en las retribuciones... Aquí también hubo mucho silencio tanto sobre el sistema imperante desde tiempos inmemoriales (los trienios) como sobre el nuevo sistema disfrazado de carrera profesional pero que, en la práctica hasta ahora ha sido un sistema de septenios (+ o - según dónde te tocase) con retribución muy desigual... y ya que estoy en ello ¿Ha pensado alguien que los recortes más brutales se están aplicando en los ámbitos en los que más se retribuía (salvo Navarra)? Seguramente habrá datos que me desmientan pero es la sensación que me invade y que algunos expresan de un modo más violento.

En fin, el año termina y bien creo que no ha sido el "annus horribilis" sino que sólo es el "año del principio" pero también creo que los profesionales aún estamos a tiempo de aportar algo más que acciones resesas de sabor rancio y objetivos inmovilistas; debemos actuar para que el cambio de situación sea lo menos perjudicial para los pacientes, para el sistema y para nuestras profesiones.

Mírame ós ollos, estou eiquí... Diferénciate

Cheguei á casa tras duas semanas en Santiago e subín á habitación; alí estaba, deitada, como facía 2 meses... dende que entrara na fase final desa terrible enfermidade... que a esquecera ata de si mesma.
"-María Varela¡¡" dixen
"-Mira pra ela..." respostou mecánicamente tal e como fixera toda a súa vida cando se mencionaba o seu nome... ese que ela xa esquecera salvo por ese automatismo; e inmediatamente, virou a cabeza para buscar cos ollos a quen a interpelaba.

O que vos veño de contar semella non ter moito que ver coa enfermeiría salvo porque eu aínda estaba estudiando a diplomatura Pero sempre, sempre, sempre que falo coas compañeiras da importancia que ten a cercanía á xente e a comunicación non verbal me lembro dela e de cómo percuraba ca mirada a un cando dicia esa frase.

Non importa si pensas que a orixe da profesión de coidar ven da Sta. Nightingale e dos campos de Crimea ou si coidas que o coidado arricou como arte xa na escuridade do tempo concordarás que tanto a  asimilación das mensaxes que emites como a facilidade para que outros se comuniquen contigo depende da túa atitude no intre clave de "establecer contacto".

I é que o ollar das persoas porta unha cantidade de información que xa quixeran para sí moitas tabletas das mais modernas, mais tamén a pose, o soriso, o contacto, o ton da voz... Ese saberse achegar.

Pero o avance técnico, a presión asistencial, os trocos na educación e na sociedade na que moramos está a facer que esa parte importante da "esencia do coidar" se perda... e con ela certa parte importante da empatía e das habilidades de comunicación que tanto aportan ó traballo da enfermeiría e de tódolos que traballamos na sanidade en xeral.

Así as cousas un grupo de xente veñen traballando arreo para lanzaren hoxe a iniciativa "Mírame... diferenciate" na que por diversos medios se tentará voltar a por en valor as habilidades de comunicación non verbal na atención ós doentes e acompañantes, usuarios todos do servizo sanitario e máxima razón so seu ser.

Invítovos a que "lle botedes unha ollada" e non o deixedes pasar de lado.

Página de la iniciativa www.diferenciate.org


Unha iniciativa de:


Quero agradecer a toda esa xente que estivo traballando en documentar e montar esta iniciativa que se permitise participar libremente na difusión da mesma.

EDICIÓN: 22H

O meu lema para esta campaña é "Porque a humana aínda  é a mellor interfaz de comunicación. #diferencia_T"