Google+
Amosando publicacións coa etiqueta sacyl. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta sacyl. Amosar todas as publicacións

Lo que me dejé y lo que recogí en #eSaludCyL

Tras pasar por la  segunda jornada #eSaludCyL siento aún más olibligación de continuar con este blog pero también siento más el peso de la responsabilidad por lo que en él comparto.

Aquella mañana mientras conducía hacia Valladolid pensaba en las muchísimas cosas que me dejaba en el tintero a la hora de "comprimir" en una ponencia de 10' (bueno, salió algo más pero se me perdonó) una panorámica del futuro de las tecnologías aplicadas en sanidad y salud.


Y es que nuestra bola de cristal nos ofreció tantas y tantas cosas que a la fuerza hube de dejar algunas fuera de ellas (y a fuerza de dejar aún más por mencionar) creo importantes:

*El estudio del funcionamiento 'intimo' del cerebro merced a RMN y otras técnicas permitirá grandes avances no sólo en la neurología y neurocirugía sino también en la comprensión del funcionamiento de la mente humana. No en vano se comenta que tras la carrera espacial y la carrera del genoma las principales potencias han emprendido la carrera del cerebro.
*Aunque toqué el apartado del software y los sistemas inteligentes de apoyo no referí el fundamental papel de la aplicación de la semántica a las búsquedas de información y a la extracción de conocimiento desde contenidos escritos en texto libre. Esto es fundamental en una profesión que aún lucha por alcanzar el uso de un lenguaje controlado para comunicar mínimamente lo que hace y que emplea mayoritariamente el texto libre para reflejar su labor (evolutivo/comentarios).

Dejando de lado esos apuntes perdidos he de decir que esta jornada me ha aportado varias cosas:

1- Mi postura activa por una reforma de la colegiación y por la voluntariedad de la misma sigue intacta, pero creo que cada escenario y actor ha de ser valorado individualmente y ahí Juan Luis Badallo (); presidente del colegio de valladolid me merece una mención especial por su implicación.

2-La interacción "face to face" es más completa porque abarca todas las facetas de la comunicación humana e incluso entre un grupo de frikis como nosotros (o aún más por eso mismo) se necesita el 'lenguaje no verbal'.

3-Existe "masa crítica" en esta comunidad para que las herramientas de red social sean impulsoras de cambios y facilitadoras de avances en sanidad y salud. Es necesario que seamos proactivos en su uso formando nuevos canales de comunicación, estableciendo nuevos contactos dentro y fuera de la cumunidad y, sobre todo, acudiendo a "la casa" de l@s otros bloggers a comentar y, ¿porqué no? a colaborar; tratando de que cada blog tenga su 'enfoque' si así lo desea.

Para terminar y con permiso de Carlos Núñez (@carlosnunezo) la foto de parte de la familia que allí nos congregamos.


Si teneis interés en conocer parte de lo que en twitter se comentó sobre el evento os invito a leer el Storify que, esta vez sí, pude realizar.

También os invito a ver los vídeos de la jornada que están colgados en el canal de youtube de VideosfeCyL. (mesa 1)
y para finalizar os pongo el vídeo de mi presentación con el que, tal vez, cree demasiadas espectativas que luego no supe cumplir...

El feedback en los muros...


Foto del artículo "pop art junto a la sala de partos"
Hace tiempo se publicó en la prensa este artículo sobre "pop art junto a la sala de partos" y aún tiempo después tuitee unas fotos del estado en el que se encontraba la sala de espera del paritorio llena de pintadas referentes a los nuevos venidos al mundo, pintadas que obligaban a realizar un repintado anual de dicha sala, pero dado que "el cliente siempre tiene la razón" había una renuncia 'de facto' a recurrir a las sanciones que la ley contempla en los casos de deterioro de los bienes públicos.

El caso es que hace cosa de dos meses dicha sala quedó englobada en una ampliación del bloque quirúrgico y en la zona de pasillo donde actualmente han de esperar los acompañantes de las parturientas y las embarazadas que acuden a los controles del último trimestre se colocó el cartel de la campaña "Espacio de salud, espacio de respeto" ya citada por @manyez sobre agresiones a los profesionales en los centros sanitarios con una frase destacada:

"Medidas de seguridad, alarmas y cámaras, consecuencias penales, multas económicas"

 Leyenda que podía venir al caso de las pintadas referidas que se extendían ya anteriormente por todo referido el pasillo y allí siguen....

Pero hete aquí que lo que dicho cartel ha conseguido es un inesperado feedback en forma de quejas sobre la atención que se dispensa con frases como (omitamos las faltas de ortografía):

"El respeto a los médicos tiene que ser igual que el de los médicos a los pacientes o familiares"

"Y el trato que se recibe por parte de vosotros"
"Aquí no son médicos son veterinarios"

"Primero mírense la ??????? no saben atender paciente..."

La fotos inferiores reflejan dichas frases...

He pensado qué puede hacer que, teniendo un servicio de atención al paciente para canalizar estas quejas, se usen estas vías "extemporáneas" para hacerlo... Tal vez, el horario restringido, tal vez el tener que presentarlas en persona identificándose...

Lo cierto es que la imagen social y la satisfacción de los usuarios de los centros sanitarios no se puede medir únicamente en virtud de las reclamaciones presentadas si además estas lo son ante la propia entidad y "a cara descubierta" pues siendo la salud un bien tan preciado y la enfermedad una situación de indefensión es natural que un usuario tema adquirir una 'marca' que dificulte su atención en caso de presentar alguna queja.

Y si esto ocurre en el "mundo real" no creo que en las redes sociales sea diferente solo que allí hasta hace poco existía una clamorosa ausencia de la institución (de todas en general) que aún ahora se limitan a "estar" sin saber bien cómo afrontar un terreno en el que se encuentran 'de igual a igual' con el usuario y cuyas potencialidades no me canso de señalar. Los centros y servicios sanitarios ya están "en los muros" de Facebook de los usuarios es cuestión de adaptarse...pero, ¿cómo podemos canalizar esas reclamaciones evitando esos miedos y haciendo de la sugerencia/queja/reclamación algo efectivo?

Un sistema ciego y continuo (on-line -¿una app?- y off-line) en el cual el usuario se identifique ante una entidad externa que registre y transmita la queja salvaguardando los datos personales ofrecería a medio plazo una imagen más acorde con la realidad... o no?






















EDICIÓN 7/12/2013

Hoy quiero sumar a esta entrada el lanzamiento por parte del Sistema de salud del Reino Unido (NHS) de una web "estilo tripadvisor" para que los usuarios valoren los centros y servicios de salud... algo que ya se viene haciendo en EEUU desde hace tiempo y que otros blogueros ya han comentado.

14 anos dempois... peor, ou non.

Hoxe fai 14 anos que asinei o documento de toma de posesión e viñen traballar na administración pública dende a "explotación" da que daquela era a Fundación Hospital Verín.

Viñen principalmente porque non me gustaba o feito de que me descontaran cartos por poñerme enfermo e moito menos que me obligaran a poñerme de baixa (por varicela, para evitar contaxiar ós doentes) e me descontaran os cartos... tamén viñen porque aínda sendo fixo ó ser laboral podía darse o caso de que un día chegara e recibira unha carta anunciandome que en 15 días perdería o traballo sen mais explicación.

As condicions laborais foran draconianas nun principio (40 horas semanais e non querían paga-la nocturnidade nin aplicar ratio por ela) pero se foran achegando ás da administración. Tede en conta que eu non confundo condicions laborais con temas profesionais e de organización como as funcions e tarefas a realizar.

Logo está o tema de que unha cidade pequena ofrece mellores oportunidades para os fillos... pero non foi algo decisivo.

Agora, 14 anos dempois atópome cunha situación laboral demasiado semellante á que se supón que non quería; cunha capacidade adquisitiva mermada ata os niveis de aquel ano 1998 e con que calquera que non loitara por sacar aquela OPE ou anteriores lle vai contar o tempo como interino co mesmo valor que o meu como fixo nun futurible concurso de traslados... e non sei de onde vou sacar un sorriso...

Tratando de aportar y difundir a Aula de pacientes

El pasado jueves 26 de Abril tuve la suerte de poder acudir a la jornada sobre el portal Aula de Pacientes de Castilla y león; un recurso con materiales de bastante calidad (y no lo digo yo solo) pero con una escasa repercusión en lo que respecta al número de visitas (137000/año son pocas para la población objetivo).

El caso es que el evento me atraía por la temática ya que vengo siguiendo el recurso desde su inicio y por la oportunidad de conocer y escuchar en directo a Salvador Casado (@doctorcasado) y a la gente de Abla (@cuidadorasnet y @manoliposa) así que no hubo que insistirme mucho para que le dedicase una tarde de mi vida a esto (y al viaje...) y que le saqué mucho rendimiento en lo emocional y, creo en lo formativo.

En primer lugar porque a la desvirtualizaciónes señaladas se unieron las de @chemacepeda y @jc_isla; el reencuentro con @fguzon y la presencia en la sala de más twitteros de la comunidad (@ajovea1, @actual_clinica, @medoracyl...) lo que permitió que fuesemos suficientes para "transmitir" el evento con diversas voces y medios (Incluso un poco de streaming).

@jc_isla , @chemacepeda , @fguzon , @cuidadorasnet y @manoliposa en pleno Networking
Se habló en las charlas del necesario cambio de enfoque en la prevención en salud dejando atrás la tendencia intervencionista individualizada y volviendo a las actuaciones sobre los comportamientos de las poblaciones; de las oportunidades de difusión de información que las TIC ofrecen y de como los usuarios ya están lanzados a ellas y es necesario que los profesionales estemos preparados no sólo para ayudarles a encontrar la mejor información sino, como hace Salva Casado ha ponerla nosotros mismos a su alcance.   

Tras lo escuchado me reafirmé en mi empeño en que esos recursos se comunicasen a nuestros usuarios en el momento del alta como una "prescripción" más pues cumplen lo que allí se comentó de que...


Si bien es cierto que los contenidos tienen aspectos a mejorar como, por ejemplo, su accesibilidad desde dispositivos móviles (los vídeos no rulan en iOS) no lo es menos que facilitar la indicación de esos enlaces proporcionandolos en formato de códigos QR (libre sin licencia a diferencia de los BIDIS) es una idea sencilla y a coste cero tanto en la generación de los códigos como su empleo por los usuarios (lectores gratuitos para iOS, Android, Blackberry y WinMo).

Y pronto casé ambas ideas y pensé ¿Porqué no colocar los enlaces en QRs en las recomendaciones al alta de enfermería? Así que he generado los QRs de los recursos de más interés para mi centro... y los comparto por si son de interés.

Esto no ha hecho más que empezar así que ya os iré contando cómo se operativiza esto, sus dificultades prácticas y, si lo puedo documentar, la utilidad que le encuentran los usuarios según su perfil.


EDICIÓN 23/1/2016

Hoy he eliminado los QRs pues se han quedado obsoletos... SACYL creó un canal en youtube y puso allí los vídeos por lo que son visibles en la mayoría de las plataformas aunque paradojicamente no en la intranet de SACYL bueno, salvo que tengas los permisos adecuados.

En estos años un proyecto de Alberto González en la unidad de hospitalización de traumatología del CAULE llevó algo más allá la idea creando y difundiendo los contenidos con un blog, canal en youtube y bidis en pasillos y trípticos de recomendaciones al alta... vídeos que perfectamente podrían estar en Aula de Pacientes.

E ó terceiro ano resucitou...mentras outro camiño remata.

En Xuño faría 3 anos que rematou a que denominei "opereta" a primeira OPE feita polo Sacyl de persoal estatutario.

Evidentemente ó non me ir moito nelo non seguín os diversos procesos paralelos abertos por aquela conxunción astral de "digo, escribo e fago" cousas diferentes que tanta incertidume provocou e volta a provocar en vista da sentenza emitida por un tribunal de alta instáncia que saiu o xoves e que non enlazo porque a quen lle interesa xa a terá na man.

O certo é que unha persoa (e sólo esa persoa) conseguiu que se teña que valora-los seus méritos na fase de concurso pois o proceso seguido conclucou o que marcaban as bases e deixou fora da baremación de méritos ás persoas que aprobaran esa segunda proba facendo o "corte" sobre o nº de plazas e a nota dese segundo exame e non sobre a nota total de ámbalas convocatorias... Total; que a persoa en cuestión (que nestes anos obtivo praza noutro servizo de saúde) terá que escoller unha praza no centro de gasto que mellor lle veña... calquer outro movemento... a 3 anos vista con concurso de traslados resoltos nos que participou xente que abtivera praza naquel proceso (e polo tanto puido perxudicar a outr@s) etc. sería unha sucesión de caos encadeados.

O certo é que tódolos afectados tiveron ocasión de secundar a esta persoa e non o fixeron en "tempo e forma" así que cecais eses dereitos xa caducaron... seica. A min o que me alarma é a cantidade de preitos e recursos ó redor de tódolos concursos que se fan; esto semella mais unha guerra xurídica que un acceso por igualdade, mérito e capacidade. Non vos teño que lembrar que a OPE do 2008 (a de León recentemente incorporada) tamén ten un recurso pendente; este mais "complicado" porque é  un recurso colectivo contra a baremación o que podería producir mais trocos que un. Por non falar da Oposición de funcionarios que ven de ser 'reventada' por outra sentenza...

REFLEXIÓN

Faise precisa unha reflexión do que está a acontecer... para mín todo esto é outro argumento para xustifica-lo que xa argumentei vai tempo... que o mellor sistema é o concurso aberto e permanente (CAP).

FELICITACIÓN.

Mañan sairá publicada a listaxe da Ope do SERGAS para incorporarense dende pasado mañan conxuntamente co concurso de traslados... 2200 movementos todos xuntiños... a menos dun mes do inicio das vacacions... noraboa ´@s afortunados e moita sorte a quen lle toque lidiar con esto.

Apuntes a un decreto non nato

Hasta ayer había algunos borradores en circulación, cosa de tráfico de información entre agentes; desde ayer el proyecto de reglamento de selección y provisión de plazas y puestos de trabajo para el personal estatutario de los centros dependientes de la Gerencia Regional de Salud es algo más visible... pero no del todo.

A falta de verlo "negro sobre blanco" en el boletín pertinente mi mirada va a apuntar cosas que reivindiqué en su tiempo y veo, en cierto modo, reflejadas.

El reglamento prevé, sin concretar plazo, que el concurso de traslados vuelva a ser ABIERTO Y PERMANENTE lo que va en beneficio de la conciliación de la vida familiar. Queda por ver cómo está regulado; requisitos, plazos de permanencia en el puesto de trabajo actual... pienso en la cantidad de compañeras que se desplazaron para tomar posesión en las últimas oposiciones (en Sacyl y fuera)...

Otro punto a destacar parece la regulación centralizada de los procesos de movilidad interna dentro de cada hospital o gerencia con la posible inclusión de programas formativos para la adecuación de conocimientos y técnicas.

Como nunca he trabajado en AP no puedo manifestarme al respecto de la prometida regulación del traslado por necesidades del servicio a unidades, centros o zonas básicas de salud distintos al destino de origen y, de forma específica, los supuestos en los que dicha movilidad derive de desdoblamientos de zonas básicas de salud que lleven consigo el reparto de demarcaciones asistenciales. Pero sí me parece interesante.

Para terminar señalar la inminencia de la aparición de la orden que regula la posibilidad de traslado por enfermedad grave de cónyuge o hijos a cargo; así como la futura regulación de los traslados derivados de riesgos para la salud del trabajador y moobing.

Nota de prensa oficial.

La noticia como ha salido en los medios:

20minutos
Acta sanitaria

Tranquilidade e datos

Bueno; polo de agora o tempo e as circunstancias están a axudar... mais non hai que se confiar que o tema non fixo mais que escomenzar; nesta semana coincidindo co comenzo do curso a taxa de casos semanal incrementouse no R.U. pasando de 5000 a 9000 e houbo xa 66 escolas con casos entre pais e nen@s.

Semella que a vacina vai chegar a tempo para os que a queiran (que polo que se ve na enquisa do CGE son pouc@s) o asunto vai a estar na terminoloxía que se aplique á hora de anuncia-la vacinación.

Vexo que as diversas comunidades publicaron os sus planos de continxencia (Galicia), incluso nalgunha en forma de acordo coa 'parte social' e noutras coa súa connivencia pública; o do SACYL ven a dicir que hai uns criterios claros de alerta e que segundo eses criterios se iran activando fases de movilización de recursos... sen alarmismos, mais coa REALIDADE do que si pode mais non é desexable que suceda.

Formación, Experiencia, Antiguedad

Ya llevo dándole vueltas a esto bastante tiempo, no es nada sencillo de resolver dentro del marco administrativo y ahora, con la presión añadida, va a ser difícil que se le dé una SOLUCIÓN y no un parche.

Un artículo de prensa de ayer alerta sobre la nueva negociación de la bolsa de trabajo del SACYL con:
El objetivo es evitar situaciones como la del menor fallecido en Madrid
Algo que ya era de preveer y que cumple con lo que dicta el refranero :"cuando las barbas de tu vecino....".

Evidentemente el articulista escribe al dictado y no se entera de ciertas cosas; habla de especialidades inexistentes. De listados especiales con denominaciones erroneas (no se trata de unidades de cirugía, sino de quirófanos; no se trata de UVIs móviles sino de UCIs) y de que el pequeño Rayan estaba infecctado por el virus A H1N1...en fin no da pie con bola.

Intenta decir que se crearán bolsas nuevas con listados especiales en los que puntuará la experiencia en ciertas unidades y, en un enrevesado párrafo, habla de movilidad interna ¿forzosa?...
Puede darse el caso que, una vez que se ha formado en la atención de hemodiálisis concluya la sustitución y se la derive a otro servicio, y que cuando vuelva a necesitarse una en la unidad de hemodiálisis llegue de nuevo una persona a la que haya que formar. “Lo lógico es que la enfermera inicial regresara, por razones única y exclusivamente asistenciales y de calidad”, precisó.
Al parecer son palabras del consejero. Pues ole su valor pues uno de los principales problemas es que, con el actual estado de cosas, no prima esa razón de calidad sino una mal entendida 'estabilidad' y, ojo, no estoy hablando de volver a los tiempos de "llamame a las 3 para decirte de que turno vienes mañana" sino de 'necesidades del servicio' OBJETIVABLES.

Pero he subrayado y resaltado la palabra FORMACIÓN en su única aparición en el artículo porque, como sabreis, NO es equivalente a experiencia ni a antiguedad. Yo llevo tiempo dándole vueltas a la FORMACIÓN / ACREDITACIÓN / CAPACITACIÓN en áreas específicas; es la única manera de romper de modo correcto, la pescadilla que se muerde la cola pues, en las condiciones actuales; ¿cómo se adquiere la experiencia?: Entrando 'a la brava' o, con un artificio que permita tener a una persona a mayores para formarse que no es igual, tampoco, que recibir formación.
Y vuelvo a lo de la entrada del otro día es muy complicado que una persona se encuentre en un servicio y NO DEBA realizar su trabajo sino ser instruida en él; y también es complicado el quien debe instruir, sobre qué bases y como se valida esa formación.

ES NECESARIO UN PACTO DE FORMACIÓN EN CAPACIDADES.

Si, antes del tejado, (la bolsa de contratación) es necesario hacer los cimientos.

Un pacto de formación en capacidades en el que se abra un tipo de contrato en prácticas (por ejemplo) o la creación de cursos de capacitación voluntarios compatibles con la jornada laboral que incluyan teoría y práctica o la obligación de tener una serie de créditos teóricos en ciertas áreas antes de, tan siquiera, pisar un servicio especial...ALGO.

Otra cosa es la movilización de recursos; de qué nos valdría tener a personas formadas en ciertas áreas que, merced a la experiencia acumulada, obtuviesen contratos de larga duración en áreas "normales" (si es que esto existe) si luego la movilización de estos recursos (repito, sin alterar el calendario/turno) no es un mecanismo trasparente que permita una planificación y ágil como la vida misma que permita dar cobertura a las incidencias puntuales no planificables.

Puede que llegue la hora de dejar de hacer manifestaciones y manifiestos; asechar y espiar y pasar a aportar visiones y soluciones si de verdad se quiere reforzar el sistema público, nuestro SNS, dotándolo de herramientas ágiles para que su principal tesoro (O recurso humano) sea el puntal de su permanencia como tal.

Autocritica de la razón sindical

29 de Enero de 2009

Ayer hubo asamblea 'urgente'; la junta de personal, órgano de representación de los trabajadores, esto es, elegidos por ellos entre ellos de modo democratico, pedía el apoyo de tod@s para iniciar acciones "ante la autoridad administrativa competente" por los graves incumplimientos de todo tipo que el actual equipo directivo comete en nuestro hospital...

En primer lugar, sin negar la mayor, creo que es necesario hacer autocritica; pero como hablar mal de uno mismo no es objetivo os dejo la mia para los comentarios y paso a la autocritica ausente de esta junta de personal en general y de los sindicatos 'defensores de lo públicamente público'.

Es cierto, como dije en la asamblea, que hay que actuar y ser "tranquilamente intransigentes" aún ahora que es tarde y que hay que empezar por ver qué se ha hecho mal hasta ahora. Se han tenido reuniones con el equipo directivo o con direcciones (de gestión, de enfermería...) tanto en comisiones reguladas legalmente como reguladas en acuerdos internos y no se ha levantado actas ni se ha publicado ningún comentario sobre ellas, pero SI se ha filtrado información a "amigos y afiliados" (ergo actúo en nombre de mi sindicato y no de la junta de personal). Se ha dado pié en múltiples ocasiones a realizar interpretaciones de los acuerdos sin hacer constar por escrito en ningún sitio que se modifiquen tales acuerdos, se realizan reuniones 'no oficiales' en las que se tratan temas concretos y se dá pié a las direcciones a pensar que existen acuerdos o un 'dejar hacer'... se ha trabajado mal y no se ha tenido transparencia hacia los trabajadores.
Que se diga que "esta junta de personal", que lleva un año, que tal y que cual; es lenguaje juridicamente correcto para no faltar a la verdad, cualquier reunión con las direcciones de un representante sindical que forma parte de la junta de personal es, para mi, una reunión de la junta; ¿o es que tienen personalidades duales?: A las 10 son fulanita de tal que llego al centro a hacer el horario de representación, a las 11 soy la representante CHACHI que tomo cañitas o fumo con las amigas en los pasillos hablando del 'mal tiemtpo', a las 12 la aguerrida defensora de la sanidad pública....
Más arriba ya hay, incluso, indicios de incompetencia grave, desidia o, puestos a mal, de compadreo. ¿Que la 'parte social' no tiene capacidad de NEGOCIAR?; es cierto. Pues no se realiza ninguna 'mesa de negociación', ni acuerdo, ni participación social y se realizan movilizaciones hasta conseguir que un boletín oficial NEGRO SOBRE BLANCO reconozca dicho derecho; lo demás es hacer un extraño juego en el que por un lado se dice 'no tengo capacidad' y por el otro 'tengo derechos y ostento la representación'; representación ¿para?.
Los decretos de los que la administración 'informa' a la parte social tienen defectos de redacción que posibilitan interpretaciones torticeras e, incluso, pleitos legales según cual sea el fallo pues, parece, que se trata de un juego de palabras enrevesadas en el cual tanto unos como otros tienden trampas o esperan el fallo del oponente para sacar tajada.

Los trabajadores como ciudadanos que pagamos impuestos y como ejecutores últimos de los programas y servicios de la administración pública somos, a la vez, garantes y parte de la prestación de los mismos; ¿es pues lógico hasta cierto punto que nuestros representantes laborales sobrepasen el límite de lo estrictamente laboral para hacer de adalides de lo públicamente público?; yo creo que no, que los ciudadanos deberían tener órganos de representación con influencia ejecutiva e independiente del poder político y judicial para verificar que los servicios que se le prestan se hacen con eficacia y eficiencia en relación con el nivel impositivo que soportan. Dicho esto y puesto que esa realidad no existe el actual estado de las cosas lleva a una politización en torno a la prestación de la asistencia sanitaria con cargo a los impuestos de tod@s en la que el papel de las juntas de personal es, cuando menos, contradictorio.
Una organización que clama por la mejor utilización de los recursos públicos y que aporta como mejora contínuas trabas que, a mi entender, no tienen lógica...que para llevar una muestra a laboratorio son necesarias dos personas; una con el papel de petición y otra con la muestra (estatuto dixit), que para 'cuidar la espalda' de un@ trabajador@ hacen falta dos trabajadores cuyas espaldas tambien tienen derechos, que se entorpezca la implantación de las tecnologías de la información haciendo eco de quienes se niegan a usarlas o aprenderlas, que se defiendan casos absolutamente indefendibles de personas agresivas o conflictivas que no cumplen con su trabajo....

Se piden constántemente más camas, pero NUNCA se habla de como se utilizan los recursos que se tienen; parece que el sueldo se paga sólamente por ir hasta el centro de trabajo (ni siquiera tiene relación con el horario) y el como sólo importa cuando hay que realizar nuevas tareas...

Hablo de las actitudes generales de los representantes no de conductas individuales de trabajadores ya que, por desgracia, much@s compañer@s sienten que es el voluntarismo de los trabajadores lo que mantiene en funcionamiento el sistema.

Por último, reiterar mi sugerencia al secretario de la junta de personal... si yo, un@ simple enfermer@ puedo tener un blog, ¿qué impide a la junta de personal tener el suyo?.

Pois si que empezan ben esta opereta...

Este domingo escomenzaron os exames da opereta Sacyl 2008. En Valladolid 9000 AE se examinaban e a policia municipal di que non sabía nada do tema; resultado: Atascos, prisas, nervos e un retraso de 1 hora.

Polo menos o domingo que ven as enfermeiras non deberan padecer semellante calvario.

Comparacion incomparable

Son dúas situacions que calquera que coñeza as xogadas vai poder identificar mais a ver que opinan os que non as coñecen.

1) Nun centro V do servizo de saúde G vanse a incorporar as persoas dunha oposición-concurso. O centro e os sindicatos acadan un acordo para que as persoas que xa viñan traballando no propio centro queden nos postos de traballo que ocupan "provisionalmente" e para as que se incorporan "dende fora" vaise facer un acto público para escoller entre os postos vacantes seguindo a orde de puntuación publicada no diario oficial. Ata o de ahí todo perfecto.
Pega 1: As persoas teñen 1 mes para incorporarse e, semella, non se lles vai permitir acudir ó acto de escolla e logo non incorporarse ata o prazo... concúlcase ese dereito a o prazo de mes co argumento de que ese aprazamento fai variar á persoa que ten que cesar para a incorporación.
Resposta 1: ¿para que estan os preavisos?; Caso: ABC vai ó acto de escolla porque ven 'de fora' cando lle toca escolle a praza Z1 e resulta que lle corresponde cesar a DEF; pois como DEF xa ten a carta de preaviso cesará ó día que ABC se incorpore.(punto). non hai mais lerias.
Pega 2: ¿Porqué entón a dirección fai acudir ós interesados (do centro e de fora) días antes, en citas individuais para, co aquel de lle dar os uniformes e as taquillas facer o que, semella, un "cálculo de previsions"?...
Resposta 2: A mín só se me ocurre que se tenta saber si a persoa en cuestión vai pedir ou non unha comisión de servizos a outro centro pois dada a situación xeografica do centro V é algo que lle acontece con frecuencia. Iso "sendo bó"; posto a "pensar mal" se pode pensar en 'entrevistas encubertas' ou cábalas para non cesar a persoas concretas que, a verdade, me semellan increibles.
O caso é que varios centros do servizo de saúde G estiveron a facer esta "rolda previa" dándolle a impresión ´@s interesados de que a cita era ineludible...

2) No centro B do servizo de Saude C na categoría AE vai mais de 18 meses que se incorporou a xente da santaope, 15 que se incorporou xente dun concurso de traslados normal e 7 meses que se incorporou xente dunha oposición normal... As persoas escolleran no seu momento o que se lles ofertou de xeito provisorio ata que se fixera unha movilidade interna que, xa tivo lugar e na que participaron as que proviñan dos primeiros 2 procesos. Dada a estrambotica situación da santaope que aínda o pasado día 14 recibia unha nova gota dende o BOE pois as persoas que por sentenza se viron recoñecidas no seu dereito a ter un nomeamento esixiron que se lles ofrecera a oportunidade de escoller 'antes' que as persoas da derradeira oposición 'normal'... e neso se está. Para a categoría AE (¿porqué só para esa categoría?) se vai facer un acto ¿público? para escoller seguindo ¿que orde de prelación?... atópome algo confuso mais quero deixar constáncia de que se fai coa adquiesencia sindical porque logo si xurden novas vacantes en virtude de novas sentenzas do gotear por ter malfeito as cousas que non se diga que ´@s demais non teñen dereito a escoller na situación que existira 'antes' e non como lles cadrou.

Iso si, todo semella moi embrolloso mais é preferible ó que acontecería si se tratase de centros "nova forma de xestión" nos que, seguro, non había nen oportunidade de escoller...

Desacordo escenificado

Onte non tiña azos para escribir, o pasamento dun compañeiro deixoume algo taciturno. ¿porqué lle pasan estas cousas a xente BOA?.

Cando nunha xuntanza todos coidan levar cartas "exclusivas" pasa que todos coñecen a mesma información e o resultado da xuntanza xa se dá por suposto.

Os facultativos negociaron ó final da súa folga un substancial incremento das cantidades a cobrar nos programas de autoconcerto e o sacyl cedeu pois decidiu saca-los cartos das outras categorías, en especial daquela cuios votos serven para que os facultativos acaden mais representatividade da que, numéricamente, lles corresponde.

Asi pois cando a nosa dirección nos ven a informar do que hai xa están tódalas contas botadas, salvo desesperación ningúen vai facer ese traballo a ese prezo porque non só non hai un aumento correlativo ó das outras partes implicadas no programa senon que, incluso, hai unha disminución do pagado por prestación.
Non considero a miña vida coma a porcentaxe da vida de ningúen así que non acepto premisas que, por outra banda, non veñen en diario oficial ningún salvo por deducción aritmética. O que se podería xustificar como unha tentativa de hipereficiencia (facer mais por menos) non o é si se ten en conta a montante total da prestación e dubido, e bastante, que contratando persoal para eses turnos se conquira eficiencia salvo que se faga a tempo parcial e só unha parte do persoal que, ata agora, realizaba xornada voluntaria para o autoconcerto.

Á volta do verán saberemos como avanza esta comedia.

As vontades e a enfermería.

Na semana pasada tocou no meu centro a visita da equipa encargada da implantación do rexistro de instruccions previas no Sacyl (Dirección Xeral de planificación, calidade, ordenación e formación). Trátase dunha iniciativa que tenta cubrir unha grande deficiencia prágmatica e cumprir co imperativo legal expresado na lei 41/2002. O plantexamento semella correcto pois a campaña divulgativa levase a cabo no tempo de posta en marcha do rexistro de instruccions previas e coincide coa entrega das claves de acceso ó mesmo para o persoal facultativo A1 do Sacyl. Mais, ¿u-la enfermería?

No eido dos coidados paliativos unha das definicions mais recoñecidas é a que dí que ó doente xa non se lle percura a sanación senon o alivio e que a dignidade humana pasa a se-la primeira consideración da atención sanitaria. A enfermeiría ten tanto na atención primaria como na especializada e nos centros socio-sanitarios un papel destacado e relevante na atención a estes doentes e mantén un contacto mais frecuente propio da intensidade dos coidados que istas persoas precisan.

No eido da información sanitaria en xeral a enfermería ten as obrigas deontolóxicas i éticas propias dunha profesión sanitaria desenrolada e ten os coñecementos e as ferramentas de comunicación precisas para levar a cabo esta tarefa tanto de xeito informal dentro das súas actividades diarias como de xeito formal dentro de campañas de difusión e sensibilización institucionais.

Polas capacidades enumeradas non entendo, e me semella un grande erro, que tanto no texto normativo como nos folletos da campaña divulgativa se ignore o papel da enfermería tanto no asesoramento dos doentes sobre que é e para que sirve un escrito de instruccions previas como para a información de como se fan nas súas diversas modalidades e como a inscripcion do mesmo no rexitro do Sacyl pode facilitar o seu recoñecemento no caso de seren preciso incluso noutros centros e servicios de saude diferentes do domicilio.

Trátase dunha incoherencia facer fincapé no grande traballo da profesión enfermeira no eido dos coidados paliativos e da información á poboación e que se lle ignore completamente no intre de por en marcha esta ferramenta de "coresponsabilidade" dos doentes cos seus coidados. A enfermeiría pode orientar a moitos doentes a interpretar correctamente as posibilidades dun documento de instruccions previas e as vantaxes de rexistralo.

O remate da opereta

Xa chegaron os acordos de primaveira ó Sacyl e, de súpeto, lembraronse da oposición de enfermería que estaba no 'hiperespacio' e publicaron a listaxe de persoas que superan o proceso e as prazas a seleccionar...

Mágoa de facelo MAL. Nin se atende ós recursos polo 'deslid' do primeiro exame feito un Caos por falla de valor dos encargados de vixia-lo procedemento, nen se atendeu ós recursos contra as respostas do segundo exame algunha delas que contradí o publicado no BOCYL sobre o calendario vacunal.
Mais o peor é que se publique unha listaxe sen cubri-lo total de prazas nen facer a pertinente asiganción de reservas e, aínda por riba, un sistema de selección de probas por escrito que, ó meu entender, pode dar lugar a 'despistes' e adxudicacions "sospeitosas"; mira ti como para o acto de escoller a comunidade é tan grande que o mellor é non levar a 400 persoas a Valladolid a un acto de escoller destino senon facelo descentralizadamente... mágoa de non facer así mais cousas comenzando polos exames...

Noraboa @s compañeir@s que rematan este longo camiño e a ver si agora xa se pode pecha-lo desastre da Santaope adxudicando ós "reingresos provisionais" e (sobor de todo) @s compañeir@s que tiveron que escoller destino lonxe unha praza no centro que lles correspondía.

Mais efectos colaterais da OPEx

O persoal que traballamos para a sanidade pública en xeral dentro do "sistema administrativo" vemos a nosa relación co 'empresario' regulada e modulada por múltiples normas segundo que eido da relación se trate. Tod@s coñecemos o conto da "praza para tódala vida" e pode que tod@s saibades que si ben os postos de traballo en Atención Primaria soen ser nominativos e ter un código numérico que os identifica univocamente (tal posto pertence a tal propietario) nos hospitais os postos vinculanse ó "centro de gasto" e logo, no seu interior, acontece o que seña.

Así, unha persoa que 'toma posesión' dunha praza nun hospital ocupa o posto que deixa a persoa que tiña o contrato de interinaxe desa praza e ise debera ser o seu destino definitivo dentro do centro pois existe unha máxima na administración que é: "Ningún contratado nen fixo pode desprazar a outro fixo do posto asignado salvo que iste solicitase o traslado ou pasase a outra situación distinta á de activo".

Mais coa Santaopextraordinaria e a cantidade de situacions de "reingreso provisional" e a mezcla de tomas de posesión con traslados (paralizados 4 anos con ese conto) só gañaron "os pescadores", en moitos centros para non ter que cesar ós interinos que pasaban a "reingreso" (sen entrar no motivo dese reingreso) ocuparonse os postos dos fixos que marchaban de traslado coas persoas que se incorporaban (ben de traslado, ben de oposición) dicíndolles que se trataba dunha "adxudicación provisional" sen facelo constar en nengún papel. As prazas foronse asignando por orde de chegada á porta do despacho de dirección de enfermería coas execepcions das persoas que xa eran interinas no mesmo centro e que tomaban posesión nel que "xa escolleran".
Logo dun tempo e concedidas e recibidas varias persoas en "comisión de servicios" (¿para cando movilidade voluntaria aberta e permanente e movilidade automática por mor de reagrupamento familiar ou coidado á discapacidade?), convocouse un proceso de 'movilidade interna' regulado por un protocolo asinado pola dirección do centro e os sindicatos presentes no mesmo -non a xunta de persoal- cuns criterios xerais e de baremación que, coma todo texto legal, teñen mais flecos e buratos que claridade sen garantir equidade nen adecuación ó posto de traballo.

Tal é así que o proceso tarda 10 meses en resolverse sementando incertidume e dúbida en tod@s e indignación nos que len e entenden que blanco é blanco e non gris: Sistema nacional de salud non é só Insalud.Dándose o caso de que fixos desprazan a fixos (que si, que participaron voluntariamente mais son desprazados) e outros fixos pasan á 'volante'. Así as cousas cruzamo-lo Rubicón dos recursos internos e pasamos á fronte xudicial.

Mentras os profesionais debemos ir pensando si queremos seguir nunha estructura administrativa segura mais ríxida e anarquica que non ten en conta méritos "operativos" senon simplemente formais ou si a motivación e a especialización 'non academica' se deben ter en conta para isa distribución interna nos centros ou, se cadra, que dentro dos hospitais cada praza teña tamén o seu código e cada un(ha) saiba xa a onde vai cando elixe e non 25 meses dempois.

Oferta

Haberá opinions para todo, coma sempre. Eu coñecía o proxecto de OEP 2008 mais non o detalle das prazas estatutarias. Agora xa o sei e vexo cousas positivas mais tamén cousas criticables e mais tendo en conta o que, a partires de hoxe, me vou a atopar no meu centro.

1240 prazas do grupo B cando se esta a piques de resolver unha OPE tras...!!!2 anos¡¡¡ poden semellar moitas mais o seu efecto estará suavizado polo tempo que se tarde de realizar todo o procedemento e polas novas necesidades; explícome, é un pouco como a antiguidade (trienios) e a Carreira Profesional (quinquenios ;) que co tempo perden valor porque o IPC sube mais. Ás prazas en globarl acontecelles o mesmo, primeiro moi bonito mais logo chega a data na que se incorporan @s novos propietarios e coas xubilacions, abandonos, traslados e novos centros e servizos do tempo que leva o procedemento xa temos outra volta a mesma taxa de interinaxe.

Mellor aínda as 800 de facultativos de especializada que seica se centran no que se precisa agora e, penso, deben incorporar as vacantes dos procesos "fallidos" da OPE 2005; fallidos por mal deseño e mala execución, fallidos por prepotencia ou inocencia e fallidos porque no intermedio alguns profesionais que tiveron ocasión foron tomar posesión de praza noutras comunidades que SI resolveron os seus procesos.

O mais chistoso é que se afirma que hai melloras retributivas e de carreira profesional; ¿logo porqué está a categoría A1 de folga?, ¿porque non se recoñece e cobra o grao II da Carreira Profesional tendo botado o papeleo -innecesario, insisto- hai xa 4 meses?... as mentes mal pensantes coidarán que é cousa desta "semana fantastica" e pode que non lles falle a razón.

A afirmación da "vontade de mante-las equipas" contradise co principio de libre concurrencia e coa obriga de convocar a traslado unha porcentaxe do total das prazas a incluir na OPE. Non se desvela o 'mecanismo' a empregar para tal fin mais nos bufetes de avogados afíanse os argumentos.

Os representados forzosos temos a certeza que os representantes voluntarios comparten a responsabilidade desta oferta e que teñen a obriga de facer que se leve a cabo nun prazo razoable dentro da legalidade.

Unha folga é unha folga

Mais que desgraciadas son as folgas nalguns sectores... Mentras que os agricultores, mineiros, camioneiros etc teñen que "secuestrar" ó resto de cidadans para que as súas folgas repercutan nos medios e se faga caso das súas reivindicacions; na sanidade abonda con...non facer. É moi triste, prepararse para unha intervención ou desprazarse e desprazar á familia para a mesma e logo que saia un tipiño á porta do quirófano e che diga que "hoxe os médicos non operan que están de folga".

Son moitos e, ás veces, moi graves os efectos 'colaterais' dunha folga na sanidade e os motivos de emprendela debera ser unha demostrada falla de negociación por parte da administración. Pola contra son moitos os facultativos que SABEN que esta folga non se fai polo que se dí senon polo que non se dí e tamén saben que administración pouco pode facer respecto do que realmente acontece (i eu non teño familiares nen amigos no SACYL e tamén me 'afanan' pasta).

Do xeito de organizala e de levala a cabo poden e deberan falar @s implicados mais o que debe quedar claro é que o que nestes días acontece SENTA PRECEDENTE e ningúen vai poder mais adiante, cando outros estamentos nos vexamos (ogallá que non) empuxados a tomar medidas deste tipo, dicirnos que este tipo de intervención non se pode suspender ou que 'xa que viñeron os doentes...' porque o que é pola miña banda: NON COLA.

Bueno, que o conto vai para longo e que non lle desexo a ningúen os tragos que tomei hoxe.

A interpretación, derradeiro chanzo da negociación.

Pois si, semella que "interpretar" o que quere dicir a lexislatura é o derradeiro avance no eido negociativo sindical.

Antes as leis, decretos, ordes e acordos puñan o que puñan e se algúen conseguia 'colarlle' unha redacción axeitada á administración pois esta tiña, por exemplo, que paga-la colexiación durante o período de tempo que pasou entre a publicación da norma co "erro" e a publicación da norma que o subsanaba. O mesmo acontece no SACYL co tema da xornada laboral e os famosos 2 días "non festivos-non laborables" (24 e 31 de Decembro).

Hai frases que soan moi bonitiñas e danlle moito aire de marcialidade a un documento, pero que ó estar definidas polas leis hai que ser precavid@s á hora de incluilas en textos que teñan valor legal pois neses casos o seu significado non é 'interpretable' polo que "se quixo dicir" senon que o acordo pon o que pon e só un acordo de igual categoría e coa mesma publicidade pode modificalo.

Poñamos por caso: "Sistema Nacional de Salud".

A súa definición establécese claramente no BOE do 25 de maio de 1986 nos artigos 44 e 45 da Lei Xeral de Sanidade: O conxunto dos servizos de saude do estado e dos servizos de saude das comunidades autónomas.
O emprego da frase "Sistema Nacional de Salud" mantense co mesmo significado nas leis básicas de desenrolo do actual marco lexislativo da sanidade:
Lei 41/2002 da autonomía do doente, dereitos e obligacions en materia de información e documentación clinica,
Lei 16/2003 de Cohesión e calidade do Sistema Nacional de Saude,
Lei 44/2003 de ordenación de profesions sanitarias,
Lei 55/2003 estatuto marco do persoal estatutario dos servizos de saude...

Queda pois reflexado pola lexislación de rango superior o que é o "Sistema nacional de salud".

O que semallan non ter claro os membros das xuntas de persoal e/ou representantes das seccions sindicais nos centros sanitarios é que as leis que tan ben coñecen á hora de defini-la súa protección e o seu (escaso, por certo) dereito á negociación e que esta lexislación tamén establece DEBERES e que un deses deberes é respecta-lo ordenamento xuridico e tamén ser consecuentes cos seus actos e que os acordos tomados explicita ou tácitamente nunha xunta de persoal se toman como "Órgano colexiado"; é dicir coa responsabilidade de tódolos seus compoñentes.
Tampouco semellan saber os membros das xuntas de persoal que eles son os representantes de todol@s traballador@s do centro señan ou non afiliados ó seu sindicato.

Por outra banda é obvio, pero hai que recordalo que un 'acto inxusto' non é aquel que semella moralmente sinalable senon aquel que contradí o que ven escrito na lexislación; o que vai contra o que dicta a lei. Tamén postos a lembrar, lembremos que cometer un acto inxusto individual ou colectivamente sabendo que se comete dito acto só ten un nome: PREVADICAR. E tanto ten que o cometan persoas con responsabilidade directiva ou representativa, o 'acto inxusto' é punible do mesmo xeito.

Afogo administrativo

Ou como adicar unha organización ó que non ten que facer.

Nestes días, e brindando novamente argumentos ós conspiranóicos, o Sacyl ven de convoca-lo prazo de apertura das bolsas de contratación e o prazo de solicitude do segundo grao da carreira profesional pola vía "café para tod@s".

Semellan feitos normales e precisos que non deberan dar lugar a ningunha protesta. Xa vedes o meu é a guerra e o 'tocamiento'; será cousa da idade... Non deixo de cavilar no moito que se desaproveita a ferramenta informática e os datos que xa se aplican na xestión diaria do persoal e a aparente desconexión entre os datos de cada centro e as correspondentes direccions xerais nos servizos centrais.

Cun panorama como este; ¿Como é posible que se fale dunha politica integral de recursos humans, de planos de axeitamento dos mesmos ás necesidades estratéxicas do servizo de saude, de deseño de ferramentas de formación e de seguridade e saude?. Trabállase como si "arriba" non soubesen as características das súas plantillas, os datos que delas se teñen e os conceptos retributivos que se lles abonan...

O do sistema para a contratación temporal podería te-la escusa de que se ten replantexado, que se aplica un novo baremo, que o modelo é diferente.
Mais habería que demostar que non se percura unha emisión/cobro contínuo de certificados e fotocopias compulsadas de cursos; que se traballa racionalmente e que o expediente de cada individuo vai recollendo a información en tal formato que permita a súa nova explotación aínda que tróquen os baremos; porque sumar días traballados e sumar horas de formación acreditada o fai calquera aplicación informática e os datos se poden recoller nun centro (arquivando alí os documentos acreditativos) e ter copias de seguranza nos servizos centrais; copias que permitirían mobilizaren expedientes.
Esta proposta de traballo permitiría que só se tivesen que engadi-los novos méritos e isto tamén se podería obviar si se trata de tempo traballado para o própio servizo de saude convocante e para cursos de formación acreditados polo mesmo.

Edición 12/11.
Ata fai pouco coidaba que o de pedir certificados a diestro e siniestro era cousa de poder responsabilizar a outros de posibles enganos e por elo argallei que iso tiña unha solución doada recurrindo a un INFORME DE VIDA LABORAL. Este emitiríase con autorización do interesado a prol da unidade administrativa de xestion de persoal que tivese que valorar o expediente.
Mais queda fora deste razoamento o único motivo para que teña que ser o centro de gasto o que realice a certificación: As áreas de traballo especializadas. Cousa por outra banda incongruente pois a administración recoñece no seu sistema de contratación temporal que hai certas áreas nas que é precisa experiencia (e formación ,ainda que esta non a miran); mais logo non fai distingos entre os propietarios á hora de acceder a estes áreas ou de prestar servizo nelas.

O da carreira profesional NON TEN PERDÓN DE DIOS e semella percurar únicamente deixaren fóra a quen pillen desprevenido... A min algúen me vai ter que explicar como é que pagandome un concepto X que xa teño documentado e recoñecido (por eso o pagan) teño que voltar a documentar o dito mérito para outro pago.
A antiguidade no sistema recoñece o tempo de servizos prestados. A administración sabe cantos trienios paga e cando se cumpliu o derradeiro e cando se vai cumplir o seguinte... é indignante ter que voltar a certificar todo cando xa te pagan por elo.
O mais sangrante é que recoñecen ter os datos, mais só para quen leva TODO o tempo traballado no mesmo centro; é como si o que se certificou para paga-la antiguidade non valera, como si daquela os certificados puideran estar errados.

Elixese non facer distincions na hora de brinda-lo grao II mediante acceso extraordinario desperdiciando o potencial de motivación dunha medida deste tipo e logo CASTIGASE ás persoas que, por uns motivos ou outros, tiveron que traballar en diversos centros durante a súa carreira.

Edición 13/11.
A prol das persoas que traballan na administración podo dicir que tamén el@s ven lóxico e mais operativo o que comento, mais que non teñen; polo de agora, a ferramenta axeitada para elo. Estan "trabajando en ello".

Un centro sanitario debe adicar a maioría do seu esforzo a atender ás persoas que lle confían o seu coidado, diagnóstico, curación, recuperación e seguimento e a facer isto con garantías; non é de recibo que a estas alturas do desenrolo tecnolóxico das TIC haxa que ter unha cantidade inxente de recursos humans e de tempo adicados a percurar datos, facer certificados, compulsar fotocopias e demais lerias e mais tendo en conta que algunhas das informacions que se van xerar xa están no sistema como demostran en outras comunidades onde a carreira profesional se abona de xeito automático.

A vella pregunta sen resposta

Aproveitando que ningúen "da casa" lle presta atención a este blog vou descolgar unha pregunta que NON está no ambiente mais que si ten que ver co sustancial do tema.

Abertas as especulacións do melón sucesorio sen que estea claro que dita posibilidade exista correu polos pasillos do centro e polo congreso da área local de que si un, de que si o outro... antes de saber si o novo "administrador" será alguén da casa ou alguén vido de fora.

Eis a pregunta; e o tema de debate é, no fondo, a profesionalización da xestión.

Suponse así sen mais que alguén de fora non coñece o centro en profundidade, como moito polos datos publicados e por referencias da xerarquia que lle pode oferta-la posibilidade de 'capitnea-la nave'; mais tamén se lle presupoñen dous elementos fundamentais no eido da XESTIÓN: Formación específica (mais aló de congresos) i experiencia profesional previa (ben no mesmo cometido, ben en outros 'do escalafón'). Dende o punto de vista da politica interna local e tendo en conta que o centro é unha das principais empresas da bisbarra e a que mais emprego xera a arrivada dun novo xestor foráneo podería ser non ben recibida mais encaixaría na liña marcada dende antes das eleccions municipais no Partido Politico que goberna o tema.

A unha persoa do centro suponselle carente desa formación (cousa que ben podería ser un erro) e, salvo alguns casos senlleiros, de experiencia en postos similares e presupónselle (tamén podería ser erroneamente) un bó coñecemento do funcionamento do hospital para ben e para mal; neste tipo de candidato destaca o campo de relacions co 'establishment' pois neste entenderíase que a súa opinón debe ser tida en conta. Ten o principal perigo na desconexión que pode sufrir a nivel provincial e autonómico á hora de percurar recursos ou de facer ver as necesidades que se teñen. Por outra banda un xestor cuio posto "de retorno" sexa no mesmo centro que xestiona pode ter motivacions extras para non tomar algunhas medidas que poden ser precisas ou, polo contrario, pode aproveitar o posto mais para o progreso e os asuntos persoais que para ofrecer solucions e (sobre todo) motivación e ilusións novas á xente que nel traballa.

Bueno, non vos matedes a facer comentarios; ide dun en un que hai tempo... Eu coido que "desta non vai" porque o noso actual xefe está ben en Ponferrada salvo que en Madrid digan o contrario.