Google+

Que bueno sería acertar esta quiniela....

PARADIGMAS INTERNACIONALES DE CALIDAD SANITARIA Y SEGURIDAD DEL PACIENTE

VISIÓN DE LAS ÁREAS DE RIESGO

Áreas de riesgo

1

2

3

4

5

Criterio

Credibilidad y proceso de liderazgo.

Trabajadores competentes y capaces.

Entorno seguro para pacientes y trabajadores

Atención clínica a los pacientes

Mejora de la calidad y seguridad

1

Se identifican los responsables y las responsabilidades del liderazgo.

Archivos personales y descripción del trabajo para todo el personal

Inspección regular de edificios.

Correcta identificación del paciente.

Existe un sistema de notificación de eventos adversos.

2

Liderazgo de la calidad y la seguridad.

Revisión de los títulos de los facultativos.

Control de materiales peligrosos.

Consentimiento informado.

Los eventos adversos son analizados.

3

Gestión colaborativa

Revisión de los títulos de las enfermeras.

Programa de seguridad contra incendios.

Valoraciones médicas y de enfermería para todos los pacientes.

Los procesos y los pacientes de alto riesgo son monitorizados.

4

Supervisión de contratos

Revisión de los títulos de otros profesionales de salud.

Seguridad del equipamiento biomédico.

Servicios de laboratorio disponibles y fiables.

Se monitoriza la satisfacción del paciente.

5

Integración de calidad y gestión de riesgos.

Orientación al personal en su trabajo.

Fuentes estables de agua y luz.

Servicio de diagnóstico por imagen disponible, seguro y fiable.

La satisfacción del personal es monitorizada.

6

Cumplimiento de las leyes y normas.

Supervisión de estudiantes y residentes.

Coordinación del programa de prevención y control de infecciones.

Los cuidados planificados y aplicados se reflejan por escrito.

Existe un proceso de reclamaciones.

7

Compromiso con los pacientes y los derechos de los familiares.

Entrenamiento en técnicas de resucitación.

Reducción de infecciones asociadas a la atención sanitaria (Lavado de manos)

Se usan apropiadamente la anestesia y la sedación.

Las guías y vías clínicas están disponibles y se usan.

8

Normas y procedimientos de atención a los pacientes de alto riesgo.

Educación al personal en control y prevención de la infección.

Empleo de barreras técnicas (Guantes, mascarillas y demás)

Los servicios quirúrgicos son apropiados para las necesidades de los pacientes.

El personal entiende como mejorar el proceso.

9

Supervisión de la investigación con humanos

Comunicación entre todos los que atienden al paciente.

Adecuado depósito de agujas y cortantes.

El uso de medicación se gestiona de modo seguro.

Se monitorizan los resultados clínicos.

10

Promoción de la donación de órganos y transplantes.

Programa de seguridad y salud del personal

Adecuada gestión de residuos médicos infecciosos.

Los pacientes son educados para participar en su cuidado.

Se comunica la información sobre calidad y seguridad al personal.

© 2008 Joint Comisión Internatilnal (JCHO)

Es un gran reto desde el punto de vista profesional y de la organización completar TODOS los items de este cuadro. Ya saben quienes me leen que "no me caso" ni con las nuevas formas de gestión ni con la administración pura y dura; con la una se puede 'incentivar' la consecución de esos enunciados mediante la rectificación financiera pero con la otra se asegura cierto control de los costes...o no (en ambos casos). Pero es necesario que "quien paga" pueda orientar hacia estas prácticas correctas a los centros a su servicio (ojo, a TODOS) y se deben implantar las reformas legislativas y administrativas que vinculen parte de los recursos o nuevos recursos a resultados en estos aspectos.

A día de hoy reconozco que me satisface, tal vez demasiado, el papel que se le otorga al trabajo de la enfermería en este cuadro; pero no me enorgullece nada la 'puntuación' que yo le otorgo a mi centro en un autoexamen a bote pronto claro que ello ofrece una gran oportunidad de mejora...

Metodología comunicativa

En bien poco tiempo he vuelto a percatarme de que conseguir una comunicación eficaz entre todos los que trabajamos en un equipo es la clave para conseguir identificar los problemas, analizarlos e implementar las soluciones acordadas bien por consenso bien por necesidad.

Es la nuestra la profesión que vincula al paciente con la institución mediante su presencia ininterrumpida las 24 horas los 365 días, pero justamente esa labor contínua hace que la presencia de todos los miembros del equipo en una reunión deba ser sólo un hecho puntual que necesite de una fuerte justificación en forma de convocatoria formal documentada quedando muchos de los asuntos del diario quehacer para otro tipo de transmisión cuya efectividad a todos los miembros del equipo no se puede garantizar hasta pasado un tiempo prudencial (depende del tamaño de la plantilla en cuestión y del tipo de rotaciones) pero que es vital para que las medidas adoptadas impregnen a la organización y den sus frutos.

Las libretas y dietarios de relevo sirven como fuente de información de los diferentes asuntos acontecidos durante las horas anteriores "Hacia" el mando intermedio, pero no como instrumento de comunicación "desde" esa persona al equipo. Los tablones de anuncio tienen el problema de que si acaban siendo el depósito de demasidas notas no serán leidos por el personal y perderán su eficacia. La impresión de notas personales puede estar justificada para ciertos asuntos que incumben cambios organizacionales o que afectan a temas normativos y de orden, pero también pierden eficacia si se usan con demasiada alegría ademas de significar un gasto de papel muy importante si la plantilla es amplia.

En fin, la necesidad hace el órgano y la innovación puede vencer barreras que parecen inquebrantables.

Lo que sabe Keyose

Cocidomadrileño con gofio es uno de las iniciativas de Julio Bonis que cubre el papel de mostrar como evoluciona la "historia natural" de este medio.

Empezó como blog en mayo de 2005 y ha ido diversificando su actividad y demostrando en su iniciativa el poder de la red como conocimiento y acción distribuida (es decir, no centralizada) participando en la iniciativa de registro personal de salud KEYOSE y en el videoblog embarazo parto y puericultura.

Keyose es una versión efectiva, gratuita y anónima para tener un registro de salud básico disponible vía web y desde el movil. Dispones de un número de registro individual y de dos claves; una personal que permite añadir, modificar y borrar datos (conforme a la LOPD) y otra pública que permite el acceso a los datos que previamente el usuario autoriza. Creo que tiene mejor operatividad que google health con menos retahíla legalista porque el empeño en crear una base de datos de salud mediante listas cerradas (confieso que ignoro si usan CIE-10 u otro sistema de clasificación) de diagnósticos, medicaciones, alergias, procedimientos, parámetros de laboratorio y vacunaciones hace engorrosa la tarea de completar el registro (para más si es en inglés) y dudo bastante de la operatividad del sistema de compatir la información.

Keyose ha sido "copiado" en la reforma de la regulación de las clínicas abortivas y la tarjeta que permite imprimir con los datos de registro y clave de acceso público lo hace operativo incluso en casos en los que el paciente no puede proporcionar esos datos; otra cosa es que los profesionales se tomen 'en serio' esta fuente de información y dispongan de medios para acceder a ella.



Ahora, imaginemos herramientas así orientadas al cuidado, a la educación para la salud, a la preparación para procedimientos específicos... La domiciliación de la atención sanitaria, la virtualización de las camas hospitalarias va a necesitar de enfermería experta en herramientas de Tecnologías de la información en todos los niveles.

LA RONDA DE NOCHE

Las guardias son como el cuento del padre, el hijo y el burro; siempre habrá alguién que opine diferente.

Está claro que las 5 de la madrugada no son horas de mucha tarea programada según los esquemas clásicos de pautar medicación o actividades así que pasar a esas horas por según qué sitios puede ser interpretado de múltiples modos. Teniendo en cuenta que muchas veces un responsable de guardia actúa como una figura de control o de autoridad no es de extrañar que las personas sientan su presencia como una 'vigilancia' por lo que realizar una visita, por amistosa que se quiera presentar, a las 5 de la mañana... se interpreta de un modo casi represivo.

No dar signos de vida en todo el turno de guardia si no se es requerido plantea una imagen de ausencia, dejadez, falta de interés y de actuación semiarbritaria a la hora de dirigir los recursos disponibles; porque, ¿Como se puede decir que una unidad tiene más o menos trabajo sin tan siquiera pasar y ver la ocupación, hablar con el personal y echar un vistazo a los carros de trabajo?.

El equilibrio entre ambas opiniones debe ser el producto de la propia concepción de lo que cada uno entienda como "Trabajo" y como "Obligación". Si de esa 'propiocepción' emana la tranquilidad de tener las tareas realizadas y asegurada la alerta ante los imprevistos nadie tiene de qué asustarse sean las 5 de la mañana o de la tarde y se esté en el control o en el office.

La enfermería bajo "reflexión" del MSC

En la presentación del informe sobre las necesidades de facultativos hasta 2025 el Sr. Martinez Olmos, secretario general del MSC, manifestó que en otoño se hará público un informe similar respecto a la enfermería y, lo que creo más importante, aseveró que el MSC está 'reflexionando' sobre las posibilidades que ofrecen al SNS las demás profesiones sanitarias.

Yo SÉ que la enfermería profesional, formada y con experiencia puede hacerse responsable de muchas atenciones que lastran horarios de pacientes y especialistas y sé que la enfermería puede (y de hecho lo hace) participar en equipos multidisciplinares amplios, tanto que abarquen a todo un servicio clínico de modo que el servicio X deje de estar compuesto únicamente por facultativos y se aproxime a la descripción que cité(al final, en la edición del 12/2) de Lord Darzi; Facultativos de diversas especialidades (a tiempo completo o parcial), enfermeras capacitadas en ciertas aspectos del cuidado (viabilidad tisular, control de infecciones, respiratorio...), pero tambien otras profesiones y TODOS centrados en la atención al paciente y en diseñar, ejecutar y evaluar procesos que conjuguen altos estándares de calidad y de satisfacción con resultados eficaces y eficientes. Eficaces porque cada paciente merece el mejor resultado posible y eficientes porque todos los pacientes merecen una atención eficaz.

Debemos, eso si, vigilar que esa reflexión no emprenda la misma ruta que llevó a los estudios de diplomatura a costa de dejar en el camino esferas formativas y profesionales que ahora han quedado en manos de técnicos especialistas. Y no, no me encierro en la cueva, la enfermería puede delegar tareas e, incluso tambien ser sustituida, en ciertas tareas, pero no debe abandonar esas competencias ni esa formación pues la atención sanitaria es un TODO en el que los pacientes (el centro) no se puede fragmentar y decir: "eso no es mio".

Unha folga é unha folga

Como unha casa é unha casa que dí a canción.

En Portugal a enfermeiría vai camiño da folga, polo de agora o tema da "carreira de enfermagem" vai cara un punto morto pois o Ministerio de Saúde, parapetado tra-lo argumento da crise, fai unha oferta considerada "un atentado cara ós enfermeiros e a profesión". A táboa salarial ofertada é, cando menos, enganosa; pois si ben os niveis altos se poderían considerar aceptabeis é tamén certo que só mui poucos profesionais van ser quen de atinguilos.

Así as cousas para a semana que ven a enfermeíria de Portugal se vai reunir en Braga para tomar decisions e logo vaise concentrar diante do Ministerio de Saúde para facer patente o seu rexeitamento ás ofertas recibidas.

Mais info en Enfermagem-pt.

Inmunidad instantánea programable químicamente.

Un artículo publicado en el número de este mes de Marzo de Proceedings of the National Academy of Sciences y comentado por la vanguardia informa sobre un nuevo procedimiento de inmunización.

Se muestra como elementos de inmunización activa y pasiva se pueden combinar para dar un nuevo impulso a la vacunología desde la química. Se describen los exprimentos con ratones en los que se creaban reservas de anticuerpos policlonales que son liberados por reacciones químicas dirigidas.

Lo más prometedor de esto es que, conociendo la indudable influencia del sistema inmunológico en los procesos neoplasicos, estos anticuerpos tambien se puden 'programar' para atacar incipientes proliferaciones malignas. La posibilidad de tener anticuerpos diseñados y listos para actuar cuando se recibe una inyección o se administra una píldora amplia su campo se acción como antídoto en caso de ataques terroristas.

Saltando la barrera

Bueno, ya está. Espero que esto no me afecte en la faceta de blogger más que en lo estrictamente referido a la restricción de información que se pueda deducir de lo que escribo. Lo cierto es que he optado por "saltar la barrera" y correr con el toro en lugar de hablar tanto de como corren los demás.

Como estas cosas SIEMPRE son de ida y vuelta pues ni pienso borrar el blog ni dejar de moderarlo. Sólo que ahora, sobre todo al principio, escribiré menos en él.

¿co-pago ó re-pago?

Entrada urgente antes del carnaval; ¿será posible que por una vía tan rebuscada se acabe por imponer en el SNS el co-pago para los pensionistas? . Me permito recordar que en el museo del prado (y en otros museos nacionales) los españoles no pagábamos entrada hasta que los tribunales de la UE dictaminaron que era una discriminación.

No es una fantasía; la 'modulación de la demanda', sobre todo en lo referente al gasto farmaceútico, es uno de esos objetivos invisibles de quienes manejan el 'macro' de un sistema de salud. Evitar la demanda inducida o la sobredemanda de atenciones que, en realidad revierten en 'menos salud' y escatiman recursos al resto de las atenciones (si, siempre el bendito "coste de oportunidad") es un toro difícil de lidiar con la espada de damocles de los votos rondando sobre cualquier proyecto (me dá igual de un signo que de otro) de racionalización "desde arriba".

Yo pienso que nuestro sistema sanitario está perdido si los que estamos en su base no creemos en él y nos escudamos en supuestas conductas ilícitas, irresponsables o ineficientes de los demás para hacer de nuestra capa un sayo y actuar de la misma manera o, lo que es peor, encerrarnos en defensas a ultranza de privilegios decimonónicos, categorizaciones estúpidas y problemas inexistentes.

Todos pagamos la actual sanidad pública y todos podemos contribuir a su mantenimiento sin que ello signifique la necesidad de rebajar nuestras espectativas sobre qué y como lo ofrece, ni la necesidad de hacer un "re-pago" de lo que en un momento dado necesitemos y que ya hemos pagado.

Nets: Una herramienta siempre necesaria

Varios son los intereses que confluyen en la atención sanitaria y varias las perspectivas que aportan cada óptica por ello es conveniente que los problemas sean abordados en conjunto conociendo y aceptando que todos los actores tienen sus intereses y que el sistema sanitario tiene un fin común y unos condicionantes dados.

El proyecto Nets nace con una visión muy amplia de la conjunción entre administración, profesionales, pacientes e industria en la difusión y evaluación de las novedades tecnológicas proporcionando no sólo un vehiculo más en el que mentes más o menos preclaras o con más o menos oportunidades exponen sus puntos de vista sino una verdadera herramienta de comunicación pues su publicación abierta permite la realización de comentarios (previa subscripción gratuita) lo que abre el abanico de posibilidades de enriquecimiento.

Los artículos se centran en la tecnología, su evaluación, la gestión del conocimiento y una tribuna profesional con la ya referida amplitud de óptica aunque con una orientación marcadamente médica que es un tanto incomprensible si se trata de difundir aspectos prácticos de la innovación tecnológia, su evaluación y su 'usabilidad' por el sistema así como el valor que tienen para el usuario.

Se trata de un proyecto en expansión que se terminará de configurar con las aportaciones que los propios participes hagamos así que debemos hacer notar la voz de la enfermería tambien en el ámbito de la evaluación de las tecnologías sanitarias en todas sus facetas.

1 prescrición ou 17?

A junta de Andalucía ven de conqueri-lo consenso entre os consellos de médicos i enfermería para que se poda levar a adiante a regulación legal das accións de prescrición que @s enfermeiras do SAS realizan de xeito rutineiro ‘por fora’ da lexislación actual.

A realización deste consenso e o conseguinte proxecto de decreto de regulación da prescrición de medicamentos e materiais sanitarios por parte da enfermería en Andalucía non está exento de ameazas por parte de sectores mais corporativistas e tamén pola propia evolución do asunto no ámbito estatal por mor do recente consenso entre as forzas maioritarias para reconducir a modificación da “lei do medicamento” cara a unha norma mais multidisciplinar que contemple a prescrición de medicamentos por parte da profesión enfermeira dentro de unha regulación e consenso interprofesional.

Non cabe dúbida que unha cousa tira da outra, esto é, a publicación do proxecto andaluz e as reiteradas declaracións da conselleira catalana no mesmo sentido froito da resolución en falso da lei do medicamento deron o pulo preciso para que o consenso se acadase en Madrid.

Agora estase, penso, nunha carreira para ver si temos 1 norma estatal xeralista ou se deixa correr ás comunidades (que teñen competencias na sanidade transferidas) as súas particulares carreiras de promoción desta necesaria ferramenta.

Coido que non son eu a quen se vai a sinalar como “centralista” si argumento por unha norma estatal clara, concisa e con aspectos abertos; unha norma que faga de marco firme no que cada administración poda desenrolar as súas competencias, planificar consonte ás súas necesidades e recursos e programar segundo a importancia que lle conceda a este aspecto da atención, ós rendementos que coide que se poden acadar del tanto por parte do sistema como dos profesionais e doentes.

Das reaccións coñecidas quédome coas que apuntan a unha mais alta responsabilidade para os profesionais enfermeiros o que levará, inevitablemente, á necesidade de unha maior e mellor formación sempre co foco posto nunha atención mais centrada no doente e nas súas necesidade e na súa seguridade.

Si na carreira profesional coido que se acadou un equilibrio entre a norma única estatal que algúns reclamaban e un ‘salvese quen poda’ que se quixo levar a cabo nesta ocasión coido que tratándose de algo que afecta ó xeito mesmo no que exercemos as nosas competencias profesionais a norma básica debe abranguer mais con claridade e deixar explícitos os puntos nos que as variacións (por dispersión, por complexidade...) se deixan á regulación autonómica.

Ellos lo saben,y nosotros?

Recuerdo que el año pasado, cuando viajamos a Londres, el NHS estaba terminando un costosísimo programa de 'fumigación' de sus hospitales como estrategia de choque contra una 'epidemia' de infecciones oportunistas por el Stafilococo Aúreus Meticilín Resistente (MRSA, en sus siglas inglesas).

Aquello hizo mucho daño en los presupuestos de algunos centros que no alcanzaron los objetivos marcados, y es que el problema es tan serio que necesita un abordaje amplio y entre otras estrategias se debatió la realización de un test a todos los paciente que ingresan o el papel del personal en la transmisión de la infección o como portador de la misma llegandose a incluir la realización del test como parte de la revisión médica al iniciar el trabajo en una institución...
La realización de los test al personal del NHS se ha extendido y , según acaba de publicar el ministerio de sanidad inglés, entre un 3 y un 5% del personal del NHS es portador de MRSA. Los expertos señalan este como un combate perdido debido al escaso seguimiento de las políticas de antibióticos y de las reglas de higiene más básicas como el lavado de manos.

Es necesaria más concienciación y más formación, pero tambien más responsabilidad y reflejar en los presupuestos de los centros los avances que se consigan en este frente.

A inmediatez da resposta

Os britons sempre nos levan avantaxe no malo mais tamén no bó.

Coincidindo coa publicación dun libro-informe sobre a sustentabilidade futura e a calidade no NHS estase a extender que os centros e servizos recaben unha resposta inmediata dos doentes de como percibiron a súa experiencia de atención de xeito que con trebellos como este...


Cada doente (supoño que tamén os acompañantes) resposta a cuestionarios redactados polo propio centro e que debera reorienta-las accions futuras dentro dunha planificación PDCA. A inmensa cantidade de datos que un sistema así pode recabar e a calidade dos mesmos (pola súa inmediatez) fai deles o mellor sustento para un traballo completo no eido da calidade si a información circula; esto é, si pasa dos filtros dos 'responsables' á plantilla do centro como os casos que describe este artigo. Porque a calidade a diseñan os responsables mais a facemos TOD@S e si non se quere que a calidade sexa 'executada' non se pode tratar ás persoas (e menos ás que teñen formación) como simples executores.

Polo tanto é preciso retroalimentar ós traballadores, mais non abonda, hai que darlles voz, dun xeito organizado; si, pero hai que escoitar porque as alternativas mais brilantes i efectivas xurden de quen está 'sobre o terreo' malia que tamén (non esquezamos que a motivación traballa) evitando que as iniciativas se tomen só en virtude do que os traballadores determinen e non das necesidades e valores dos usuarios.

A ampla visión do goberno británico sobre o tema e o respeto que se manifesta pola profesión enfermera, polo menos a nivel organizativo, acaba por brindar oportunidades e desafíos como a morea de información que se pode recibir dunha metodoloxía así. Agora, antes de implantala conviria unha aprendizaxe metodolóxica á hora de saber sobre que aspectos preguntar, con que linguaxe preguntar e como procesa-las respostas; outra volta formación e mais formación.

Por último facer un apuntamento a que esa resposta inmediata non debe se-la única fonte de información e que igual que ó comercio ou á industria lle xurden grupos de seareiros que comentan, opinan e divulgan na rede e nos grupos sociais os servizos públicos tamén acabarán aproveitando as ferramentas da web para percurar, discriminar, procesar e aproveitar a información e a resposta dos seus usuarios nos seus procesos de mellora... hai unha morea de información alí fora; porqué non imos a por ela?

Por exemplo creando un blog de usuarios do noso centro/servizo, ou un grupo en Facebook. Ou permitindo comentarios (ben regulados, claro) na propia web do centro...só hai que ter medo a facer as cousas de espaldas ós usuarios.

EDICIÓN 12/2/09

Do libro citado arriba quero destacar unha frase de Lord Darzi of Denham que relata como en dez anos pasou de se-lo único ciruxán de ciruxía colorectal do seu centro a formar parte dunha equipa de catro que traballan nunha rede que abrangue ata a atención primaria e de ter unha enfermeira para coidados de estomas a tempo parcial a ter dúas enfermeiras a tempo completo para os coidados dos estomas, dúas enfermeiras especialistas e unha consultora... Son datos que reflicten o pulo non tanto cuantitativo como cualitativo da profesión enfermeira no RU.

As cousas no seu sitio e con orde

Fai un tempo que eu neste e nos outros blogues non permito comentarios automáticos (mais sí os anónimos) polo tema do spam. Os comentarios permiten que os blogues sexan o que son e fan deles algo mais dinámico e vivo polo que algunhas organizacions o escolleron como vehículo de comunicación coas persoas ás que representan. O asunto é cal é o ambito de representación.

Vendo o que lle sucede ó mellor blogue no aspecto informativo que coñezo vou facer unhas cantas consideracions sobre ese ámbito de representación e a dupla á que se está a xogar e que non ten nada de nova; é exactamente igual que nos parlamentos.

Os sindicatos son organizacions de traballadores en xeral ou por ámbitos que xurden para defende-los seus intereses dende unha determinada perspectiva e cunha estratexia común segundo as decisions mais ou menos democráticas "dos seus afiliados". Na administración pública os sindicatos obteñen representatividade diante da administración en virtude dos resultados acadados nas eleccions ás xuntas de persoal. As xuntas de persoal son os órganos de representación de tódolos traballadores dun determinado centro de traballo diante da administración. E xa temos o lio... Un membro da xunta de persoal semella que só é representante de tódolos traballadores (ou nin eso) cando está a tratar coa dirección do centro que sexa segundo que asuntos; para todo o demais coido que cada sindicato pon por diante as súas estratexias ainda sabendo que o seu "poder" negociador lle ven polos resultados acadados en todos e cada un dos centros de traballo...

Nas eleccións á xunta de persoal vota todo o persoal fixo (activo ou de baixa) e o contratado que estivese contrato en vigor dende unha determinada data antes das eleccions polo que, dependendo de cando se celebren -por exemplo agora-, haberá mais ou menos votantes contratados. Mais as eleccions son cada 4 anos e as cuotas páganse tódolos anos (coa periodicidade que sexa).

Unha vez feito este apuntamento dicir que coido que ten un merito importante actualizar o xeito de traballo e levar a información con inmediatez a un blogue; para min as negociacions son algo oscuro que acontece en Valladolid e das que me entero por carteliños que se colgan nos taboleiros do servicio varios días dempois cando se queren percurar apoios á accions de presión...non podo opinar ou non queda cosntancia do que outros opinan.

Ese é o valor do blogue citado; a constante información actualizada, a corrente de comentarios e respostas, a escoita de toda a xente que alí escribe... mais todo ten un límite e para elo está a moderación de comentarios...pode que non semelle moi democrático decidir que se vai publicar ou non; pode que con ese volume non resulte operativo. Pero a decisión que toman vai levar por diante a unha boa parte do valor engadido dese blogue.

No canto do asunto polo que hai a polemica e sen entrar no detalle: E sería un crime que un sindicato defendese un modelo de oposición que favorecese a unha maioría dos seus militantes?.

Vuelve el CAP?

Aunque la noticia es una crítica sindical al como; parece que el SAS está adjudicando plazas estructurales de nueva creación en los centros donde el volumen de contratos eventuales y el tiempo total de los mismos lo justifica.

Sin entrar en más detalle pues desconozco la situación en profundidad; sí quisiera compartir nuevamente mi parecer sobre lo absurdo que me parece el sistema de concurso-oposición generalizado y sobre las consecuencias de falta de cobertura estable de puestos de trabajo debido a procesos que se prolongan en el tiempo, obligan a un sacrificio extra a personas que debido a la falta de estabilidad laboral no han podido establecer su hogar o que no disponen de ingresos suficientes para pagar los costes de apuntes y academias además de tasas y desplazamientos que estos procesos comportan, son fuente de inagotables conflictos judiciales... El sistema de Concurso-Oposición es ineficiente para la administración salvo en los puestos para los que exista una demanda de empleo muy superior a 5 solicitantes para cada plaza.

El sistema de Concurso Abierto tiene, evidentemente, un sesgo principal en la adjudicación de los contratos temporales/eventuales y en las conocidas técnicas de 'modulación' que se emplean para asignar los contratos buenos a quien interesa...Se guardan las bajas 'buenas', se asignan contratos de acumulación a otros candidatos, se incluyen en paquetes vacacionales...hay de todo. Cosas clamorosas o no tanto que suceden en todas las administraciones y centros de los que tengo noticia; algunas sostenidas por los 'representantes' que debieran velar por la transparencia del sistema de contratación y que no reflexionan sobre el daño que los concurso-oposición hacen o que hechan balones fuera diciendo que es la administración la que quiere que se haga así cuando no le achacan el apoyo a esas políticas a sus cargos 'de más arriba'... esos que tienen academias o se reparten las clases que se imparten en las mismas.

El CAP tenía otra bondad. Cada vacante que se incluia en un nivel asistencial debía, previamente, haber sido ofertada a traslado...se entiende?