Titulei o anterior post Relabazada porque son varias as que se cruzan no feito da aprovación dese decreto de especialidades.
1º Para min, coidei que o descarado aliñamento de Jurado e os outros reyezuelos da OCENF co PP faría que o actual goberno 'conxelase' o tema á espera de axeitalo á reforma universitaria. Non calculei tan mal ó pensar que se lles restaria poder ós colexios e se equilibrarían as comisions nacionais de cada especialidade coas sociedades científicas correspondentes ainda que sí me sorprende a inclusión de 2 vocais dos profesionais en formación ('elexidos por eles').
2º Para a enfermería hospitalaria (especializada que dí a administración; ¿trocarán este nome?) que encheu un pazo de congresos en apoio a un decreto que mete o 70% do traballo nunha especialidade caixón "Médico-Cirúrxica" mentres no nivel primario poden 'elexir' entre Comunitaria, Xeriatrica e Laboral.
¿u-la alta especialización das unidades de coidados intensivos (xerais ou ainda mais especializadas)?
¿A non creación da especialidade cirúrxica implica a aceptación de que o papel da enfermería quirúrxica xeral o poden desenrolar técnicos de grao medio(si, esa ferida ainda segue aberta)?
¿u-lo recoñecemento ó altísimo valor engadido da enfermeiria nas urxencias (hospitalarias i extrahospitalarias) cun grao integración nas equipas multidisciplinares que xa quixeramos moitos?.
3º Para quen faga esas especialidades (cobrando eses 3 anos salarios de miseria con condicions laborais de Burundi) coa esperanza de mellorar o seu salario ou estabilidade. Como se viu no post (en negrita, en itálica e subliñado) a administración central cubriulle ben as espaldas ás autonomías que xa bastante teñen o cu ó aire co tema do mal negociadas que están as transferéncias i co tema da antiguedade de todo o persoal que vai pasar a fixo mercede á santaopeextraordinaria.
As "vellas glorias" teremos que apreta-los cóbados para conquerir o título na convocatoria extraordinaria e, de entrada, non servirá para ren.
Enfermeiría #SegPac dende a evidencia
Enfermería #SegPac desde la evidencia
Nursing #PtSafety from evidence
Relabazada
REGULADA LA OBTENCIÓN DEL TÍTULO DE
ESPECIALISTA EN ENFERMERÍA
La normativa establece siete especialidades para el personal de Enfermería: Obstétrico-Ginecológica (Matrona), Salud Mental, Geriátrica, del Trabajo, de Cuidados Médico-Quirúrgicos, Familiar y Comunitaria, y Pediátrica
Establece un sistema de formación de residencia para los nuevos titulados y regula el procedimiento especial por el que los enfermeros que acrediten su ejercicio profesional y superen una prueba de evaluación podrán acceder al título de especialistas
El Consejo de Ministros ha aprobado el Real Decreto sobre especialidades de Enfermería, por el que se regula la obtención del título en siete especialidades: Obstétrico-Ginecológica (Matrona), Salud Mental, Geriátrica, del Trabajo, de Cuidados Médico-Quirúrgicos, Familiar y Comunitaria, y Pediátrica.
La entrada en vigor de la Ley de Ordenación de las Profesiones Sanitarias, de 21 de noviembre de 2003, determina la necesidad de proceder a una nueva regulación reglamentaria de las especialidades en Ciencias de la Salud, incluidas las de Enfermería, y de los órganos de apoyo a la formación especializada.
El Real Decreto aprobado hoy regula aspectos importantes como la formación de los enfermeros y la adaptación de la profesión a la realidad demográfica y social de nuestro país. El texto ha contado con los informes favorables de la Comisión de Recursos Humanos del Sistema Nacional de Salud (SNS), del Comité Asesor de Especialidades de Enfermería y del Consejo General de Colegios Oficiales de Enfermería.
Sistema de formación y comisiones de especialidad
La formación del enfermero especialista se realizará por el sistema de residencia en unidades docentes acreditadas. Para acceder a esta formación los aspirantes deberán superar una prueba anual, única y simultánea de carácter estatal.
Los programas de formación especificarán los objetivos y competencias profesionales que deberán adquirir los aspirantes al título, y determinará el tiempo de formación. También indicarán, cuando proceda, las áreas específicas para cuya enseñanza será necesario encontrarse en posesión del título de especialista.
El Ministerio de Sanidad y Consumo designará una comisión nacional para cada una de las especialidades de Enfermería, que darán asesoramiento a la Administración y serán las encargadas de elaborar los programas formativos y de establecer los criterios de evaluación, tanto de unidades docentes como de los especialistas en formación, en cada una de las áreas.
Las comisiones nacionales de especialidad estarán constituidas por once vocales: dos a propuesta del Ministerio de Educación y Ciencia, cuatro nombrados entre especialistas de reconocido prestigio a propuesta de la Comisión de Recursos Humanos del Sistema Nacional de Salud, dos en representación de entidades y sociedades científicas de ámbito estatal, uno propuesto por el Consejo General de Colegios de Enfermería y dos en representación de enfermeros especialistas en formación, elegidos por éstos.
Acceso excepcional al título de especialista
El Real Decreto aprobado hoy determina que la obtención del título de Enfermero Especialista por profesionales que presten o pasen a prestar servicios en centros y servicios sanitarios del Sistema Nacional de Salud no implicará el acceso automático a la categoría y plazas de especialistas concordantes, ni la condición de personal fijo o temporal en categorías ya existentes o de nueva creación. Dicho acceso se producirá a través de los sistemas de selección y provisión de plazas establecidos en el Estatuto Marco o en la norma que resulte aplicable, y tampoco supondrá el derecho al desempeño automático de las funciones correspondientes a dicha categoría ni al percibo de diferencia retributiva alguna.
El Real Decreto establece también el procedimiento excepcional mediante el que, una vez que se publique en el Boletín Oficial del Estado la oferta de plazas de cada especialidad, los enfermeros que acrediten su ejercicio profesional y superen una prueba de evaluación podrán acceder al título de especialistas. Los aspirantes deberán encontrarse en una de las siguientes situaciones:
Haber ejercido como enfermero en actividades propias de la especialidad durante un periodo mínimo de cuatro años.
Haber ejercido en actividades propias de la especialidad dos años y, además, acreditar una formación continuada previa a la solicitud de, al menos cuarenta créditos o estar en posesión de un título de posgrado de carácter universitario, no inferior a veinte créditos o doscientas horas.
Haber ejercido durante al menos tres años como profesor de Escuelas Universitarias de Enfermería y adscritas, en áreas de conocimiento relacionadas con la especialidad de que se trate, siempre que, además, se acredite, al menos, un año de actividad asistencial en actividades propias de la especialidad solicitada.
La disposición transitoria tercera del Real Decreto establece un régimen especial de acceso al título de Especialista en Enfermería del Trabajo. Podrán acceder directamente a este título los diplomados en Enfermería y Ayudantes Técnico-Sanitarios que se encuentren en posesión del Diploma de ATS/DUE de Empresa o de Enfermería del Trabajo, siempre y cuando acrediten que, antes de que finalice el plazo de presentación de solicitudes, poseen un ejercicio profesional mínimo de cuatro años en el correspondiente ámbito.
ESPECIALISTA EN ENFERMERÍA
La normativa establece siete especialidades para el personal de Enfermería: Obstétrico-Ginecológica (Matrona), Salud Mental, Geriátrica, del Trabajo, de Cuidados Médico-Quirúrgicos, Familiar y Comunitaria, y Pediátrica
Establece un sistema de formación de residencia para los nuevos titulados y regula el procedimiento especial por el que los enfermeros que acrediten su ejercicio profesional y superen una prueba de evaluación podrán acceder al título de especialistas
El Consejo de Ministros ha aprobado el Real Decreto sobre especialidades de Enfermería, por el que se regula la obtención del título en siete especialidades: Obstétrico-Ginecológica (Matrona), Salud Mental, Geriátrica, del Trabajo, de Cuidados Médico-Quirúrgicos, Familiar y Comunitaria, y Pediátrica.
La entrada en vigor de la Ley de Ordenación de las Profesiones Sanitarias, de 21 de noviembre de 2003, determina la necesidad de proceder a una nueva regulación reglamentaria de las especialidades en Ciencias de la Salud, incluidas las de Enfermería, y de los órganos de apoyo a la formación especializada.
El Real Decreto aprobado hoy regula aspectos importantes como la formación de los enfermeros y la adaptación de la profesión a la realidad demográfica y social de nuestro país. El texto ha contado con los informes favorables de la Comisión de Recursos Humanos del Sistema Nacional de Salud (SNS), del Comité Asesor de Especialidades de Enfermería y del Consejo General de Colegios Oficiales de Enfermería.
Sistema de formación y comisiones de especialidad
La formación del enfermero especialista se realizará por el sistema de residencia en unidades docentes acreditadas. Para acceder a esta formación los aspirantes deberán superar una prueba anual, única y simultánea de carácter estatal.
Los programas de formación especificarán los objetivos y competencias profesionales que deberán adquirir los aspirantes al título, y determinará el tiempo de formación. También indicarán, cuando proceda, las áreas específicas para cuya enseñanza será necesario encontrarse en posesión del título de especialista.
El Ministerio de Sanidad y Consumo designará una comisión nacional para cada una de las especialidades de Enfermería, que darán asesoramiento a la Administración y serán las encargadas de elaborar los programas formativos y de establecer los criterios de evaluación, tanto de unidades docentes como de los especialistas en formación, en cada una de las áreas.
Las comisiones nacionales de especialidad estarán constituidas por once vocales: dos a propuesta del Ministerio de Educación y Ciencia, cuatro nombrados entre especialistas de reconocido prestigio a propuesta de la Comisión de Recursos Humanos del Sistema Nacional de Salud, dos en representación de entidades y sociedades científicas de ámbito estatal, uno propuesto por el Consejo General de Colegios de Enfermería y dos en representación de enfermeros especialistas en formación, elegidos por éstos.
Acceso excepcional al título de especialista
El Real Decreto aprobado hoy determina que la obtención del título de Enfermero Especialista por profesionales que presten o pasen a prestar servicios en centros y servicios sanitarios del Sistema Nacional de Salud no implicará el acceso automático a la categoría y plazas de especialistas concordantes, ni la condición de personal fijo o temporal en categorías ya existentes o de nueva creación. Dicho acceso se producirá a través de los sistemas de selección y provisión de plazas establecidos en el Estatuto Marco o en la norma que resulte aplicable, y tampoco supondrá el derecho al desempeño automático de las funciones correspondientes a dicha categoría ni al percibo de diferencia retributiva alguna.
El Real Decreto establece también el procedimiento excepcional mediante el que, una vez que se publique en el Boletín Oficial del Estado la oferta de plazas de cada especialidad, los enfermeros que acrediten su ejercicio profesional y superen una prueba de evaluación podrán acceder al título de especialistas. Los aspirantes deberán encontrarse en una de las siguientes situaciones:
Haber ejercido como enfermero en actividades propias de la especialidad durante un periodo mínimo de cuatro años.
Haber ejercido en actividades propias de la especialidad dos años y, además, acreditar una formación continuada previa a la solicitud de, al menos cuarenta créditos o estar en posesión de un título de posgrado de carácter universitario, no inferior a veinte créditos o doscientas horas.
Haber ejercido durante al menos tres años como profesor de Escuelas Universitarias de Enfermería y adscritas, en áreas de conocimiento relacionadas con la especialidad de que se trate, siempre que, además, se acredite, al menos, un año de actividad asistencial en actividades propias de la especialidad solicitada.
La disposición transitoria tercera del Real Decreto establece un régimen especial de acceso al título de Especialista en Enfermería del Trabajo. Podrán acceder directamente a este título los diplomados en Enfermería y Ayudantes Técnico-Sanitarios que se encuentren en posesión del Diploma de ATS/DUE de Empresa o de Enfermería del Trabajo, siempre y cuando acrediten que, antes de que finalice el plazo de presentación de solicitudes, poseen un ejercicio profesional mínimo de cuatro años en el correspondiente ámbito.
LONXE DE REMATAR
Lonxe de rematar esta agria polemica foi collida polo sensacionalismo e, violando a legalidade sobre difusión de datos das historias clínicas, posta o sevizo do 'xogo partidista' (por uns e por outros). ¿Merece Luis Montes unha campaña de linchamento coma esta?. ¿Merece Lamela tanta protección mediatica?; ¿e ó revés?.
Xa dende o principio se oe comentar polos pasillos "a ver quien seda ahora a un paciente..." mais estas dúbidas estanse facendo reais cando se constata unha diminución no consumo de morfina ( artigo de el pais o 17/04/2005 ) e cando ate o recien elexido presidente da OMC non sabe por onde sair deste embrollo...
Noutra orde de cousas...
Non deixedes de ve-lo video e a galeria de imaxes que ten colgadas National Geografic do desenrolo human intraútero. Emiten o documental o día da nai.
Xa dende o principio se oe comentar polos pasillos "a ver quien seda ahora a un paciente..." mais estas dúbidas estanse facendo reais cando se constata unha diminución no consumo de morfina ( artigo de el pais o 17/04/2005 ) e cando ate o recien elexido presidente da OMC non sabe por onde sair deste embrollo...
Noutra orde de cousas...
Non deixedes de ve-lo video e a galeria de imaxes que ten colgadas National Geografic do desenrolo human intraútero. Emiten o documental o día da nai.
Perxuizo para a sanidade pública
Quen me coñeza de vello hase de dar conta que veño deixando de lado o "asunto Leganés".
I é que coido que o único que vai sair disto é o que titulo neste post: Perxuizo para a sanidade pública... Mais, hai alguns 'flecos' do tema que non podo deixar de lado por mais tempo:
¿Podo facer eu unha denúncia anónima contra un Conselleiro de Sanidade por adxudicación de millons de € á sanidade privada sen criterios nen protocolos?, ¿investigaríase tal denúncia?.
¿Porqué dempois de tres investigacions 'profundas' nas que non se atopan mais ca defectos administrativos alguns seguen a cargar co tema de que o que se fixo foi "Anticipar el desenlace para ahorrar recursos al sistema"
¿A quen lle preocupa realmente o "ben morrer" das persoas?.
A mediciña paliativa leva tempo escondida en España, sego gardando e ollando de cando en vez o libro de protocolos do libro "Control de sintomas en el enfermo con cancer terminal" do hospital 'el Sabinal' (Las Palmas de Gran Canaria) editado en 1992 (D.L. M-8264-1992) e as fotocopias do libro de recomendacions da SECPAL publicado polo Ministerio de sanidade en 1993 (ISBN 84-7670-351-1) e, sen coñecer en concerto os protocolos aplicados nas Urxencias do hospital de Leganes, si me atrevo a dicir que non andarán moi lonxe dos que nesas plublicacions aparecen. Ignoro si o señor Juan Carlos Escudier ou o señor M. Lamela coñecen por exemplo a definición de 'enfermo terminal' e a enumeración de 'Dereitos do enfermo terminal' que veñen ahi indicados o que si sei é que estas actuacions van conquerir que moitas persoas sufran agonias horrendas e que os profesionais da sanidade nos atopemos confusos no momento de afrontarmos estas situacions.
Agora é necesario:
Restablecer a confianza dos cidadans no bó criterio dos profesionais á hora de atender estes casos.
Reforzar o marco legal, regulamentario e protocolario da atención paliativa.
Espero que, a longo prazo, este incidente sirva para proporcionar mellores coidados paliativos mellorando a faceta da atención domiciliaria a estes doentes por exemplo. Porque as persoas pasamos e os feitos permanecen.
I é que coido que o único que vai sair disto é o que titulo neste post: Perxuizo para a sanidade pública... Mais, hai alguns 'flecos' do tema que non podo deixar de lado por mais tempo:
A mediciña paliativa leva tempo escondida en España, sego gardando e ollando de cando en vez o libro de protocolos do libro "Control de sintomas en el enfermo con cancer terminal" do hospital 'el Sabinal' (Las Palmas de Gran Canaria) editado en 1992 (D.L. M-8264-1992) e as fotocopias do libro de recomendacions da SECPAL publicado polo Ministerio de sanidade en 1993 (ISBN 84-7670-351-1) e, sen coñecer en concerto os protocolos aplicados nas Urxencias do hospital de Leganes, si me atrevo a dicir que non andarán moi lonxe dos que nesas plublicacions aparecen. Ignoro si o señor Juan Carlos Escudier ou o señor M. Lamela coñecen por exemplo a definición de 'enfermo terminal' e a enumeración de 'Dereitos do enfermo terminal' que veñen ahi indicados o que si sei é que estas actuacions van conquerir que moitas persoas sufran agonias horrendas e que os profesionais da sanidade nos atopemos confusos no momento de afrontarmos estas situacions.
Agora é necesario:
Espero que, a longo prazo, este incidente sirva para proporcionar mellores coidados paliativos mellorando a faceta da atención domiciliaria a estes doentes por exemplo. Porque as persoas pasamos e os feitos permanecen.
Carreira profesional non é antiguedade
Os sindicatos de galicia e o conselleiro firmaron un convenio sobor do "texto del Proyecto de Decreto sobre el Régimen Extraordinario de reconocimiento del desarrollo profesional del personal estatutario de las categorías de licenciados sanitarios del Servizo Galego de Saúde".
O detalle que dán Europa press e A Voz de Galicia descrebe un sistema de antiguidade puro e non reversible... semella un logro dende o punto de vista sindical mais: ¿É iso unha carreira profesional?, ¿U-la motivación e o fomento da implicación no traballo, na formación e na investigación?. Se no anterior post sobor do proxecto da Xerencia Rexional de saude (SACYL) dixen que semellaba un galimatias de cretos e evaluacions isto é o extremo oposto: Demasiado simples.
Vexo claro que estamos en campaña electoral e que o Conselleiro asinou este "proxecto" coa intención de manter satisfeita e calada á influinte clase facultativa do SERGAS mais, ¿terá intención real de cumplilo?.
O detalle que dán Europa press e A Voz de Galicia descrebe un sistema de antiguidade puro e non reversible... semella un logro dende o punto de vista sindical mais: ¿É iso unha carreira profesional?, ¿U-la motivación e o fomento da implicación no traballo, na formación e na investigación?. Se no anterior post sobor do proxecto da Xerencia Rexional de saude (SACYL) dixen que semellaba un galimatias de cretos e evaluacions isto é o extremo oposto: Demasiado simples.
Vexo claro que estamos en campaña electoral e que o Conselleiro asinou este "proxecto" coa intención de manter satisfeita e calada á influinte clase facultativa do SERGAS mais, ¿terá intención real de cumplilo?.
O proxecto de Carreira Profesional
Fun traballar a mañan de Venres Santo e alí o vin tirado... Creado pola Dirección xeral de recursos humanos da Xerencia rexional de saude, fotocopiado e abandoado na nosa salita. O proxecto de carreira profesional ven acompañado dunha boa selección da doctrina lexislativa que obriga e xustifica o seu desenrolo mais, teño que lle facer algunhas criticas.
Ainda que no comenzo se titula "para os profesionais sanitarios..." o certo é que no seu desenrolo só fala da categoría "A" deixando á enfermeiria "para posteriores desarrollos". Que eu saiba o "corpus" lexislativo no que se basean non dí ren sobor desto.
Xérase un bó enrredo co tema dos cretos que conten cada área e para cada nivel... e coido que nin eles saben que é o que hai que facer para subir ou mante-lo nivel acadado.
A ausencia de ofreta económica... tal vez por se tratar dunha proposta técnica non dirixida á mesa negociadora?.
¿Quen vai poder acudir a tanta comisión como as que a aplicación desta norma vai xerar...? alguns xefes de servicio van pasar de non pisar o hospital a facer horas extra.
En fin, hai que presionar para que a enfermeiria non chegue tarde a este carro e hai que permanecermos atentos para que a carreira profesional cumpra os obxectivos sinalados no mesmo boceto e non se empregue como método para premiar a "estómagos agradecidos".
En fin, hai que presionar para que a enfermeiria non chegue tarde a este carro e hai que permanecermos atentos para que a carreira profesional cumpra os obxectivos sinalados no mesmo boceto e non se empregue como método para premiar a "estómagos agradecidos".
A vantaxe que nos levan en USA
A propósito dunha desagradable (e desexo que nada mais) experíencia persoal cun medicamento puiden comprobar como, en certos aspectos, os Iankis nos levan vantaxe.
A FDA é o organismo de regulación de medicamentos e dispositivos; mais non exerce só unha función de rexistro e control senon tamén ten asumidas i exerce as funcions de información ós profesionais, ós medios de (in)comunicación social e á povoación en xeral.
Na web da FDA un se pode suscribir a boletins de alerta de toda clase e así estares informado das novidades sobre medicamentos e dispositivos de uso sanitário.
En Europa ese papel deberiao xogar a EMEA (axencia europea do medicamento) na que se inclue a AGEMED (axencia española do medicamento) mais ambas adolecen ainda de "contacto" cos medios e de mecanismos como o Listserv da FDA.
A FDA é o organismo de regulación de medicamentos e dispositivos; mais non exerce só unha función de rexistro e control senon tamén ten asumidas i exerce as funcions de información ós profesionais, ós medios de (in)comunicación social e á povoación en xeral.
Na web da FDA un se pode suscribir a boletins de alerta de toda clase e así estares informado das novidades sobre medicamentos e dispositivos de uso sanitário.
En Europa ese papel deberiao xogar a EMEA (axencia europea do medicamento) na que se inclue a AGEMED (axencia española do medicamento) mais ambas adolecen ainda de "contacto" cos medios e de mecanismos como o Listserv da FDA.
Labazada
Está a quedar claro que os programas e as intencions dos gobernos do PP non teñen moito que ver cos do actual goberno cuia principal laboura semella centrada en, cal Quixote, "Desfacer entuertos".
Así as cousas o tema das especialidades enfermeiras que era de "inminente posta en marcha" vai ter que agaradar a "ligar o cocido" da reforma universitaria cuios primeiros pasos se deron cos reales decretos 55 e 56/2005 (ver BOE 25/01/2005). Queda pendente o tema do desenrolo regulamentar e, sobor de todo, de "ganchillar" esta reforma coas 17 comunidades autónomas e as própias universidades; unhas por teren as competencias trasferidas e as outras por aquelo da "autonomia da universidade".
Logo, o que mais nos importa ós que estamos na actividade profesional: A carreira profesional e a aplicación "pecuniaria" das especialidades non vai ser tan inmediato como a "Industria" de Formación promete nalguns programas de "sacarcuartos". Queda por ver qué facemos cos esforzos e cartos que moitos invistiron en tentares estar adiantados na carreira cara a especialidade... moitas presions debe haber para que certos títulos se recoñezan e, incluso, señan os únicos recoñecidos para dares acceso ó título de especialista. Quixera eu que aqueles do Chat de AIbarra que despotricaban por unha licenciatura(grao) só para quen puidese adicarse a estudiar me puderan leer para ver si os meus plantexamentos foron ou non reais.
Somos 250000 enfermerir@s no estado español; non pode chegar un Real decreto a dicirnos que a nosa formación é papel mollado e outro a dicirnos que 5, 7 ou 10 anos de experiencia nun campo en concreto non teñen validez para considerarmonos especialista.
Agora, en canto se aclaren as "chapuzas" das especialidades "caixon" (¿que é enfermeria medico-cirúrxica?) as sociedades científicas profesionais (e non os colexios coma monopolio) se deberán reorganizar entorno a eses núcleos de coñecimento definidos para: Por unha banda defini-los estándares de práctica profesional i exelencia no seu terreo; por outra participares na creación dos programas formativos mínimos para a posta en marcha dos programas de especialidade e os criterios de convalidación da experiencia e títulos que podan existir (nacionais i extranxeiros).
¿porqué as sociedades científicas?: pola súa independéncia e os seu "Know how" da actividade profesional, científica e investigadora no neu eido específico. En calquer sociedade onde a enfermeria ten un peso específico importánte (Canada, Australia...) as sociedades científicas LIDERAN ós profesionais e son os INTERLOCUTORES VÁLIDOS coas autoridades sanitarias i educativas asi coma son o referente para a peritaxe legal da práctica profesional.
Así as cousas o tema das especialidades enfermeiras que era de "inminente posta en marcha" vai ter que agaradar a "ligar o cocido" da reforma universitaria cuios primeiros pasos se deron cos reales decretos 55 e 56/2005 (ver BOE 25/01/2005). Queda pendente o tema do desenrolo regulamentar e, sobor de todo, de "ganchillar" esta reforma coas 17 comunidades autónomas e as própias universidades; unhas por teren as competencias trasferidas e as outras por aquelo da "autonomia da universidade".
Logo, o que mais nos importa ós que estamos na actividade profesional: A carreira profesional e a aplicación "pecuniaria" das especialidades non vai ser tan inmediato como a "Industria" de Formación promete nalguns programas de "sacarcuartos". Queda por ver qué facemos cos esforzos e cartos que moitos invistiron en tentares estar adiantados na carreira cara a especialidade... moitas presions debe haber para que certos títulos se recoñezan e, incluso, señan os únicos recoñecidos para dares acceso ó título de especialista. Quixera eu que aqueles do Chat de AIbarra que despotricaban por unha licenciatura(grao) só para quen puidese adicarse a estudiar me puderan leer para ver si os meus plantexamentos foron ou non reais.
Somos 250000 enfermerir@s no estado español; non pode chegar un Real decreto a dicirnos que a nosa formación é papel mollado e outro a dicirnos que 5, 7 ou 10 anos de experiencia nun campo en concreto non teñen validez para considerarmonos especialista.
Agora, en canto se aclaren as "chapuzas" das especialidades "caixon" (¿que é enfermeria medico-cirúrxica?) as sociedades científicas profesionais (e non os colexios coma monopolio) se deberán reorganizar entorno a eses núcleos de coñecimento definidos para: Por unha banda defini-los estándares de práctica profesional i exelencia no seu terreo; por outra participares na creación dos programas formativos mínimos para a posta en marcha dos programas de especialidade e os criterios de convalidación da experiencia e títulos que podan existir (nacionais i extranxeiros).
¿porqué as sociedades científicas?: pola súa independéncia e os seu "Know how" da actividade profesional, científica e investigadora no neu eido específico. En calquer sociedade onde a enfermeria ten un peso específico importánte (Canada, Australia...) as sociedades científicas LIDERAN ós profesionais e son os INTERLOCUTORES VÁLIDOS coas autoridades sanitarias i educativas asi coma son o referente para a peritaxe legal da práctica profesional.
Xadrez
É o xogo dos poderosos por exelencia; non en van o "patentou" unha das mentes mais perclaras e inquedas que deu a Peninsula Iberica no seu esplendor histórico. Agora que a parte "grosa" dos movimentos de pezas semella ter rematado con mais ou menos fortuna nos trocos é o momento de porse en marcha de verdade.
Que orientación estratéxica ten esta equipa?. As verbas CALIDADE, FORMACIÓN e INVESTIGACIÓN serán algo mais ca recheo no papel?. Implantarase de modo xeral o método de traballo por plans de coidados?. Adoptarase algunha innovación no eido da motivación do persoal cara a mellora continua?...
Do xogo queda algun fleco importánte (como o fleco legal aberto polo intercambio de comisions) mais é hora xa de centrarse porque dende arriba esixen reformas organizativas para respostar a acordos asinados e dende abaixo ansiamos alguén con capacidade de liderazgo para que a enfermeiria teña o papel que lle corresponde nunha organización como a nosa.
Que orientación estratéxica ten esta equipa?. As verbas CALIDADE, FORMACIÓN e INVESTIGACIÓN serán algo mais ca recheo no papel?. Implantarase de modo xeral o método de traballo por plans de coidados?. Adoptarase algunha innovación no eido da motivación do persoal cara a mellora continua?...
Do xogo queda algun fleco importánte (como o fleco legal aberto polo intercambio de comisions) mais é hora xa de centrarse porque dende arriba esixen reformas organizativas para respostar a acordos asinados e dende abaixo ansiamos alguén con capacidade de liderazgo para que a enfermeiria teña o papel que lle corresponde nunha organización como a nosa.
¿mecanismos mal empregados?, mecanismos mal diseñados
No eido da administración prodúcense a cotio situacions que semellan kafkianas, inxustas, nepóticas ou clientelares. O que mais soe indignar é a "cobertura" lexítima que atopan esas situacions realizadas en uso de mecanismos administrativos caducos deseñados para outros fins e que derivan no cáseque único uso como "porta falsa".
Dous exemplos dos mais coñecidos son: A liberación sindical e as Comisions de Servicio. A primeira é evidente que NUNCA se vai reformar nen reorientar para que volte a cumplir a súa función pois a administración mantén contento a quen debera ter sentado á fronte e os liberados e as súas organizacions... non teñen porqué ter interés.
A segunda coa excusa de servir para solventar situacions familiares e particulares moi difíciles saiu do seu emprego para postos de confianza ou que requerisen certa cualificación da que non se dispuña no centro solicitante e agora son o "caixón de sastre" da colocación administrativa. Coido que un mecanísmo que é subxectivo e discrecional non pode ser considerado por que representa ós traballadores en función dos "casos sociais" que axuda a solventar, mais ainda cando se trata dun mecanismo temporal de ida e volta. Si se quere ter un xeito de axudar á xente nos seus problemas de distanciamento familiar (poño por caso) a solución pasa por un DEREITO: no meu xeito de ve-las cousas unha especie de concurso de traslados permanente ou de convocatoria anual obrigatória(coma na educación)cun baremo obxectivo para que cada quen soubese ó qué aterse. Se cadrar tamén se podería inclui-la figura do "traslado por familia" (coma o antergo "traslado por consorte").
Os movementos se suceden coma os "tempos políticos" xa aprendemos que QUEN SE MOVEU NONPINTOU NA FOTO e que QUEN SE VAI DA BOCA SE VAI DO DESPACHO agora toca ver quen se monta no ascensor e a quen pilla na viaxe.
Dous exemplos dos mais coñecidos son: A liberación sindical e as Comisions de Servicio. A primeira é evidente que NUNCA se vai reformar nen reorientar para que volte a cumplir a súa función pois a administración mantén contento a quen debera ter sentado á fronte e os liberados e as súas organizacions... non teñen porqué ter interés.
A segunda coa excusa de servir para solventar situacions familiares e particulares moi difíciles saiu do seu emprego para postos de confianza ou que requerisen certa cualificación da que non se dispuña no centro solicitante e agora son o "caixón de sastre" da colocación administrativa. Coido que un mecanísmo que é subxectivo e discrecional non pode ser considerado por que representa ós traballadores en función dos "casos sociais" que axuda a solventar, mais ainda cando se trata dun mecanismo temporal de ida e volta. Si se quere ter un xeito de axudar á xente nos seus problemas de distanciamento familiar (poño por caso) a solución pasa por un DEREITO: no meu xeito de ve-las cousas unha especie de concurso de traslados permanente ou de convocatoria anual obrigatória(coma na educación)cun baremo obxectivo para que cada quen soubese ó qué aterse. Se cadrar tamén se podería inclui-la figura do "traslado por familia" (coma o antergo "traslado por consorte").
Os movementos se suceden coma os "tempos políticos" xa aprendemos que QUEN SE MOVEU NON
Os "postes" non dan abondo, os hospitais tampouco.
Xa había tempo que a OMS avisara e as autoridades sanitarias puxeran en marcha medidas de prevención razoables...tra-la polémica nos USA sobor das vacinas a anunciada pandemia de gripe chegou.
Pode que favorecida por este inverno de néboas e frios extremos, pode que pola súa virulencia, pode que estivera de ser; mais este ano a saturación invernal dos hospitais pasou de "puntual" a "habitual" con máximos de "grave" como o que nestas datas de visita siberiana estamos a ter.
Como resultado os sitios onde habitualmente se colocan as esquelas non dan abasto. Estudiarase esta morbilidade co rigor do que se estudiou o caso da "vaga de calor de 2003"?.
Pode que favorecida por este inverno de néboas e frios extremos, pode que pola súa virulencia, pode que estivera de ser; mais este ano a saturación invernal dos hospitais pasou de "puntual" a "habitual" con máximos de "grave" como o que nestas datas de visita siberiana estamos a ter.
Como resultado os sitios onde habitualmente se colocan as esquelas non dan abasto. Estudiarase esta morbilidade co rigor do que se estudiou o caso da "vaga de calor de 2003"?.
Xestión Profesional
Nesta fin de seman publicouse un artigo de Oriol Güell no que se califica ós xestores sanitários coma "Técnicos con man política".
No artigo faise unha pequena historia da xestión sanitaria en España escomenzando polos administradores contables dos tempos da "expansión do gasto sanitario" ate os actuais xestores todoterreo que coñecen a contabilidade, a psicoloxía da motivación e o traballo en equipa e, coma non, teñen coñecementos sanitarios mais ca dabondo para entender certas necesidades e prácticas.
O fondo do artigo semellame que é a petición por parte da Federación Española de Gestión Sanitária dunha maior profesionalización da xestión sanitaria partindo da base dunha definición común do perfil do xestor e da súa formación. Mágoa que esqueza a inclusión das bases da xestión e do seu "vocabulario" no ensino de grao dos profesionais sanitarios (se cadra porque non o considere necesario).
Non esquece o articulista nen os entrevistados o grao de "entendimento e comprensión da actividade politica" que deben ter os chamados a tan altas cotas... Eu boto de menos que se pida un perfil e unha formación común e non se pida un sistema de selección mais transparente en paralelo a esa formación i ese perfil.
Se cadra é que coñecen xente que adquiriu a súa "formación" coma delegado/liberado sindical e militante politico destacado e logo, unha vez como xestor, é capaz de "xetionar" movilidade interna e comisions de servizo para familiares e amigos e; coma traca final, estar implicad@ (chamolle eu "asinar") a própia comisión de servizo.
Eu recoméndolles ós señores da Federación Española de Gestión Sanitária que incluan entre os items do perfil a renúncia á plaza en propiedade (funcionarial e/ou estatutaria) como requisito do xestor "profesional" para evitar tantos e tantos casos de "facerse a casa dende arriba"; senon, ¿que risco ten quen toma as decisions e conque criterio vai toma-las decisions dolorosas si sabe que ten que voltar á area na que está a cuspir?. Salvo que conquira o abracadabrico do Tenorio de poder cobrar e non vir a traballar (e non está de baixa nen está no período de "adaptación" 'macuto dixit').
No artigo faise unha pequena historia da xestión sanitaria en España escomenzando polos administradores contables dos tempos da "expansión do gasto sanitario" ate os actuais xestores todoterreo que coñecen a contabilidade, a psicoloxía da motivación e o traballo en equipa e, coma non, teñen coñecementos sanitarios mais ca dabondo para entender certas necesidades e prácticas.
O fondo do artigo semellame que é a petición por parte da Federación Española de Gestión Sanitária dunha maior profesionalización da xestión sanitaria partindo da base dunha definición común do perfil do xestor e da súa formación. Mágoa que esqueza a inclusión das bases da xestión e do seu "vocabulario" no ensino de grao dos profesionais sanitarios (se cadra porque non o considere necesario).
Non esquece o articulista nen os entrevistados o grao de "entendimento e comprensión da actividade politica" que deben ter os chamados a tan altas cotas... Eu boto de menos que se pida un perfil e unha formación común e non se pida un sistema de selección mais transparente en paralelo a esa formación i ese perfil.
Se cadra é que coñecen xente que adquiriu a súa "formación" coma delegado/liberado sindical e militante politico destacado e logo, unha vez como xestor, é capaz de "xetionar" movilidade interna e comisions de servizo para familiares e amigos e; coma traca final, estar implicad@ (chamolle eu "asinar") a própia comisión de servizo.
Eu recoméndolles ós señores da Federación Española de Gestión Sanitária que incluan entre os items do perfil a renúncia á plaza en propiedade (funcionarial e/ou estatutaria) como requisito do xestor "profesional" para evitar tantos e tantos casos de "facerse a casa dende arriba"; senon, ¿que risco ten quen toma as decisions e conque criterio vai toma-las decisions dolorosas si sabe que ten que voltar á area na que está a cuspir?. Salvo que conquira o abracadabrico do Tenorio de poder cobrar e non vir a traballar (e non está de baixa nen está no período de "adaptación" 'macuto dixit').
A AXUDA DO VIDEO
Neste comentario de os oubeos do kan pódese ver como están a evoluciona-las cousas no terreo das novas e o blogueo de baseados nos contidos de video.
Un dos achádegos é a cantidade de canles de divulgación sobre saude e de novas cientifico-sanitarias que hai na rede na web de
onde temos 19 fontes de videos de saude mágoa que precisen o emprego de IE 6.0 e o Player de Windows.
Coido que a divulgación de videos se vai facer algo normal no campo da sanidade; de feito nalguhas páxinas comoLaparoscopia on line xa se fai na modalidade de descarga, agora tócalle ó streaming e pode que tamén o Live¡ (gracias as webcam con servidor).
Un dos achádegos é a cantidade de canles de divulgación sobre saude e de novas cientifico-sanitarias que hai na rede na web de
onde temos 19 fontes de videos de saude mágoa que precisen o emprego de IE 6.0 e o Player de Windows.
Coido que a divulgación de videos se vai facer algo normal no campo da sanidade; de feito nalguhas páxinas comoLaparoscopia on line xa se fai na modalidade de descarga, agora tócalle ó streaming e pode que tamén o Live¡ (gracias as webcam con servidor).
Pasou o que sabíamos que ia pasar mais non como pensabamos que ia pasar... O posto de "vacacions" estaba mais perto do esperado e a nova cabeza tamén.
Agora ven o xogo do dominó chinés ¿ou non?. Non sei, o se tratar dun troco nun mesmo partido a saber por onde saen; xa se sabe que as rencillas domésticas ahi quen as arranxa a coiteladas.
Agora ven o xogo do dominó chinés ¿ou non?. Non sei, o se tratar dun troco nun mesmo partido a saber por onde saen; xa se sabe que as rencillas domésticas ahi quen as arranxa a coiteladas.
Intelixencia Emocional - Agasallo de Nadal.
Dende que Goldman publicara o seu libro o fenómeno ó redor deste novo xeito de aborda-la vida non cesou e agora hai unha auténtica industria xirando en torno a ela e as suas secuelas ou fillas (intelixencia constructiva etc.) mais eu sempre me preguntei que relación neuro fisiolóxica tería todo esto i si realmente fora Goldman o primeiro en velo.
Para a segunda cuestión a resposta acheina nun boltin de Escepticemia (e-boletin de Doyma que vos recomendo) adicado á neurociencia. Nel reseñase un libro escrito hai 10 anos por Antonio Damasio co suxerente titulo "O erro de Descartes" no que se dá conta de que a separación entre a materia da que está feita o cerebro e a mente non é posibel i que as emocions agás de seren claves na conducta human, entán na base da consciencia, do pensamento e dos proxectos persoais.
O debate e a investigación seguen abertos, mais é evidente que as "ciencias da mente" ou neurociencias están no centro da atención científca, filosófica e intelectual do momento. Por elo non quero pasar o día de nadal sen vos recomendar un agasallo:
O libro de resumen das entrevistas que Eduald Punset (que persoaxe) fai no programa RedesTV e que se titula " Cara a cara con la vida, la mente y el universo " coido que é unha ocasión única de darlle a esa persoa estimada unha visión ampla do que nos rodea para que poda decidir por sí mesma i enfronta-la vida de outro xeito.
Para a segunda cuestión a resposta acheina nun boltin de Escepticemia (e-boletin de Doyma que vos recomendo) adicado á neurociencia. Nel reseñase un libro escrito hai 10 anos por Antonio Damasio co suxerente titulo "O erro de Descartes" no que se dá conta de que a separación entre a materia da que está feita o cerebro e a mente non é posibel i que as emocions agás de seren claves na conducta human, entán na base da consciencia, do pensamento e dos proxectos persoais.
O debate e a investigación seguen abertos, mais é evidente que as "ciencias da mente" ou neurociencias están no centro da atención científca, filosófica e intelectual do momento. Por elo non quero pasar o día de nadal sen vos recomendar un agasallo:
O libro de resumen das entrevistas que Eduald Punset (que persoaxe) fai no programa RedesTV e que se titula " Cara a cara con la vida, la mente y el universo " coido que é unha ocasión única de darlle a esa persoa estimada unha visión ampla do que nos rodea para que poda decidir por sí mesma i enfronta-la vida de outro xeito.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)