Google+

14 anos dempois... peor, ou non.

Hoxe fai 14 anos que asinei o documento de toma de posesión e viñen traballar na administración pública dende a "explotación" da que daquela era a Fundación Hospital Verín.

Viñen principalmente porque non me gustaba o feito de que me descontaran cartos por poñerme enfermo e moito menos que me obligaran a poñerme de baixa (por varicela, para evitar contaxiar ós doentes) e me descontaran os cartos... tamén viñen porque aínda sendo fixo ó ser laboral podía darse o caso de que un día chegara e recibira unha carta anunciandome que en 15 días perdería o traballo sen mais explicación.

As condicions laborais foran draconianas nun principio (40 horas semanais e non querían paga-la nocturnidade nin aplicar ratio por ela) pero se foran achegando ás da administración. Tede en conta que eu non confundo condicions laborais con temas profesionais e de organización como as funcions e tarefas a realizar.

Logo está o tema de que unha cidade pequena ofrece mellores oportunidades para os fillos... pero non foi algo decisivo.

Agora, 14 anos dempois atópome cunha situación laboral demasiado semellante á que se supón que non quería; cunha capacidade adquisitiva mermada ata os niveis de aquel ano 1998 e con que calquera que non loitara por sacar aquela OPE ou anteriores lle vai contar o tempo como interino co mesmo valor que o meu como fixo nun futurible concurso de traslados... e non sei de onde vou sacar un sorriso...

Nosotros, el poder o el Poder de nosotros

Hoy es el Blog action day y aunque en las pasadas ediciones he participado con mi blog personal este año el tema "el poder de nosotros" me pareció que ni pintado para una de los hilos de estos últimos tiempos en la red que no es otro que la aparente vanalización de lo que compartimos y su aparente repercusión en el mundo no-virtual salvo, curiosamente, en las noticias.

Lo cierto es que en este caso hasta dudo de la traducción de la frase "the power of we" y me inclino por un paso adelante y democratizador "Nosotros, el poder" muy digna de encabezar una nueva constitución.

Esta misma semana hemos podido ver como lo que compartimos SI puede ser útil y valioso pues; aunque la ventriloquía institucional calló muchos, encabezados por @comisióngestora, mostramos algo más que una simple repulsa o un asombro descafeinado ante una sentencia decimonónica con una simbólica acción: #Thecofiaday ¿Que se podría hacer sin redes 2.0? Seguramente, pero desde los tiempos de las primeras "masas instantáneas" (flashmob) se ha visto que hay una fuerza diferente en esto.

La fuerza del "nosotros", la inteligencia colectiva ¿puede estar sobrevalorada? la diferencia entre la opción escogida por mayoría (elección) que ha de ser respetada y el asumir VERDADES impuestas por una mayoría (o una minoría bien apalancada) aún en contra de los argumentos y el sentido común es tan tenue que, desde siempre, ha existido un miedo atávico entre "las mentes bien pensantes" a dar 'todo el poder al nosotros'... Ciertamente viendo las multitudes rugientes ante 22 tíos con un balón es para reflexionar... pero algo debe haber de cierto en ese poder y, para mí, es indudable su vínculo con una educación básica de nivel y el acceso libre a la información.

Por ello sigo blogueando mientras se pueda, porque aunque los blogs han estén siendo engullidos por el circo del mass-media son un resquicio a la circulación de la información libre que nuestros iguales pueden procesar y tomar en cuenta para ir conformando esa inteligencia colectiva... o no.

Distante, distinto #thecofiaday

8 de la mañana. Habeis recogido el turno de la noche y os poneis sl chollo como cualquier otro día... Pero NO; hoy es un día destinado a terminar con alguno de los problemas de TODOS los anteriores... Y es que ya está bien de promesas de reformas lejanas... Si el actual ordenamiento satisface a algunos que se les aplique de día Y DE NOCHE.

Desde la distancia apoyo esta puesta por la coherencia que debe servir de llamada de atención porque no se pueden sostener indeterminadamente situaciones de alegalidad ni la sanidad está para que declaren ilegal una practica que le permite un funcionamiento fluido

El aprendizaje más importante; el de lo que no marcha.

Hace 7 días inicié una segunda oleada sobre un tema que creo que ofrece grandes oportunidades a los usuarios, a los profesionales y al sistema y que otros van sabiendo abordar con el apoyo de la tecnología (la estrategia de apps de la agencia de calidad del sas incluye dos que van en esa linea).

Durante estos días he tenido un auténtico comportamiento de spammer en la red; he enviado 75 tweets "dirigidos" a una selección de usuarios tras una búsqueda con las palabras "paciente" "asociación" y "enfermos" y una búsqueda entre los seguidos por algunas de las cuentas (Media managers, Dircom etc); envié también 12 mensajes en Facebook a otras tantas cuentas seleccionadas con los mismos criterios... no me puedo quejar de la redifusión; en twitter recibí 38 RTs alguno de ellos muy currado como el que os pongo abajo.

Segunda oleada de "El paciente y su seguridad"

Lo digo en mi bio y no es por decir (aunque con esta racha de lesiones no sé...) pero soy corredor de fondo, no de los rápidos pero tampoco de los de retirada fácil...

En vista de que tengo ya otro proyecto similar de "Encuesta+entrada" en ciernes hoy iba a comunicar el cierre del formulario de la encuesta sobre el uso de listas de comprobación por los usuarios y a poner su resumen en abierto... pero sigo pensando que habrá algo que pueda hacer para que los usuarios contesten... y lo voy a hacer.

Por lo de pronto dejo esta entrada para mostrar mi intención de perseverar por los medios sociales (twitter y facebook) y pedir ya por adelantado disculpas a las escasas 30 compañeras que han respondido ya manifestando que mi principal intención es conocer la opinión de los usuarios respecto al tema.

31/10/2012 Doy por finalizado ese proyecto Gracias a los que participaron.

En nuestras montañas... la soledad

Desde hace tiempo digo que si el número de entradas de este blog disminuye no es por falta de ideas sino por aprecio a lo que much@s otras compañer@s están escribiendo en sus blogs... y prefiero comentar allí y participar.

Medscape app a seguir y mejorar

La formación continuada ha de ser una de las constantes de nuestro desarrollo profesional; sin embargo lejos de la idea difundida por parte de la industria educativa del país no son los títulos el objetivo de esta preocupación por la formación sino la mejora de conocimientos y habilidades tanto por la adquisición de nuevos como por el refresco y la actualización de los ya adquiridos.
Además, la formación continuada ofrece unas posibilidades de intercambio con personas que desarrollan su actividad en otros centros u ámbitos, generando enriquecedoras conversaciones.... Un momento, ¿Es cierto esto último en el aprendizaje on-líne?

Lo es en las que usan plataformas como moodle o similares que habilitan foros de intercambio, pero no es el caso de la herramienta que hoy trato de presentar: Medscape para iPad.

Tras una descarga algo larga , pero gratuita a la hora de escribir esta entrada, tendremos el icono en nuestro escritorio listo para que, al introducir los datos de nuestra cuenta o al hacernos una nueva (también gratuita por ahora) podamos terminar su configuración.

Aunque al inicio de esta entrada he mencionado la formación continuada Medscape ofrece bastante más:
Referencia: Útil herramienta para consultar procedimientos, patologías y tratamientos aunque incluye también productos de herbolario.
Interacciones: Espacio específico sobre interacciones de fármacos.
Noticias: Específicas del campo al que te suscribas
Archivo: Para guardar las referencias o noticias de tu interés.

El apartado de formación está acreditado por la ANA a través de la ANCC (American Nursing Credentialing Center) y se enfoca en actividades cortas relacionadas con la actualización de conocimientos basándose en la comprensión lectora de publicaciones científicas o de artículos de resumen de evidencias; dicha compresión lectora se corrobora con un pequeño test al final de cada artículo o apartado de artículo (según su extensión).









El listado de las actividades disponibles no es tan largo como en la versión web.




Todo el historial de actividades de formación realizadas queda registrado y accesible mediante el CE Tracker; lástima que es de acceso privado exclusivo y no un enlace o área que se pueda compartir con los diversos empleadores donde ellos mismos puedan comprobar la formación realizada.


Cada actividad de formación lleva aparejado un certificado que puedes imprimir con un número de certificador que se puede comprobar en la web de ANCC.


Como deficiencias cabe indicar que si bien los temas de los artículos engloban todas las especialidades de la atención sanitaria lo hacen siguiendo el patrón de la medicina y sin presentar ninguna atención a los artículos sobre enfoques en cuidados o modelos de atención de enfermería; tampoco se aprecian artículos que sirvan para aumentar la base de conocimientos sobre campos básicos de la ciencia y su aplicación en la práctica diaria ni sobre la lectura crítica.

El apartado noticias, presenta la misma estructura constituyendo la enfermería una "carpeta" más entre el listado de especialidades médicas; aún así y dado el uso de fuentes propias y de la agencia Reuters no deja de ser recomendable.

En resumen, Medscape es un buen punto de referencia para una enfermera que quiera actualizarse  sobre contenidos de las especialidades médicas, pero como planteamiento a imitar tendría mucho que mejorar y también requeriría cambios en nuestra forma de consumir formación continuada y de entender su utilidad.

Sobre la misma app para iPhone teneis este artículo disponible...

Palabras retorcidas

"Os comunicamos que vamos a discontinuar este producto" Esa ha sido la raiz de estos pensamientos sobre cómo se materializa la usura y cómo se camufla tras arabescos linguisticos.


No será la primera ni la última vez... Se trata de productos que dejan de ofrecer márgenes por diferentes motivos; especialmente porque su patente caduca y su fabricación en masa en países con larga tradición de "dumping social y ecológico" reduce los costes tendiendo a cero lo que compensa (?) los costes del largo transporte hasta el mercado.

En un documento de muy recomendable lectura (PDF) se hace un análisis de cómo los costes de los servicios son difíciles de reducir y cómo la productividad de los mismos (nº de atenciones por unidad de trabajo) tampoco son fáciles de aumentar con lo que, en comparación con la fabricación de productos, los servicios se encarecen con el tiempo.

¿Y nadie considera que los servicios de conocimiento (y los servicios de salud lo son) se "regeneran" a cada paso? Cualquier profesional sanitario sabe que si no se mantiene actualizado la calidad de su servicio se acabará resintiendo, pero esta crisis parece provocar magias haciendo desaparecer de la perspectiva lo que es más importante... es por ello que la formación continuada se "discontinua" o sufre una escasez de fondos que la abocan a un papel marginal... esto podría ser una oportunidad, pero también es un peligro.

Nadie va a formar a los profesionales a cambio de nada... y sobre todo, nadie va a formar a los profesionales para mejorar su rendimiento en el entorno de su trabajo sino es desde dentro.

Chamanismo y calidad

Ayer recibí el enésimo tweet de una web tratando de "darse a conocer" ...


... por la tarde, mientras nadaba, pensé que estos "ataques" reafirman mi impresión de que el fenómeno que le comentaba en RedyRolEnfermero de estar cada uno en la cima de nuestra montaña "gritando" consignas.

El desembarco de los intereses comerciales en las principales redes sociales (Twitter, Facebook, G+) no deja de ser un signo de su éxito, pero a la vez una tergiversación de lo que conocíamos como su "esencia".

Hace un tiempo escribí una entrada sobre la seguridad del paciente desde el punto de vista del usuario, como me parecía que la mayoría de mis contactos son profesionales intenté seguir los consejos de quienes más saben de esto de la difusión y lancé tweets dirigidos a todas las asociaciones de pacientes que encontré en una búsqueda básica, lo mismo hice con facebook... las visitas a la entrada en cuestión aumentaron en la semana siguiente, pero no las respuestas a la encuesta ni los comentarios...

Con esto quiero señalar que ese tipo de campañas por sí solas no funcionan y que una iniciativa que pensemos "vale la pena" necesita de otras herramientas; por suerte gente como los cuidando marcan el camino y nos brindan la oportunidad de poner en valor los contenidos de calidad destinados a los usuarios haciendo que el cacareado papel del profesional como "prescriptor" de enlaces de forma independiente y transparente tenga sentido.

Ved sino cuidando.org


O día dempois...

Onte entrou en vigor un troco normativo de calado no sistema de saúde español, un troco que é complexo de entender e que xera un gran debate político e ético tanto entre os profesionais como entre a cidadanía.

Os datos para este debate son TODOS sesgados, sesgados pola propia experiencia, sesgados polos medios de comunicación, sesgados polas afinidades e odios de cada quen, sesgados polas emocions...

Son fillo da emigración galega e teño que admitir que a miña visión do tema está condicionada por elo... e non só a miña visión da lei en si senon das reaccions políticas que rodean á súa posta en marcha. Como profesional o teño claro e xa o puxen nun tuit en Maio...


Pero Son libre de facelo? Como enfermeira en atención especializada coido que sí porque o 90% da miña actividade está mediada pola actividade de outros profesionais e as facetas independentes da miña acitividade non son susceptibles de sufrir bloqueos "por falta de TIS"; pero Noutros ámbitos?

Facer un ECG non debera ofrecer problema porque dada a nula identificación do doente que fan os trebellos e a sua escasa integración no sistema se poden facer como si se lle fan a un maniquí.
Extraer unha analítica non ten menor problema, pero identificala (outorgándolle un número único ó doente) e, sobor de todo, procesala... hai unha tremenda barreira que se pode solventar actuando co doente como si de unha urxencia se tratase, o que, seguramente, limita o número de parámetros que se poden solicitar.
Realizar unha proba de diagnose por imaxe: dependerá do tipo de proba e do medio... mentras nalguns centros os equipos xa están integrados en PACs e non se pode documentar unha proba sen identificar ó doente (e voltamos a precisar 'facer trampa' e metelo como urxente) noutros poderanse facer sen atrancos.
Das recetas non debera falar pola miña condición... pero si aínda chegan papeis con cuño de consulta como indicación será que se pode topar unha artimaña... outra cousa é o financiamento da medicación...
Preocupame especialmente a inmunización e vese que tamén a aqueles que teñen dous dedos de fronte que incluen o "perigo para a saúde pública" como motivo de asistencia gratuita.

Supoño que hai grupos que se están organizando con estratexias para superar estas trabas eu só escribo por darlle saída á parte emocional que me sumerxe nesta fonda tristura... Outra volta pagan xustos por pecadores... Están seguros os que esto idean que van conquerir así que un mafioso ruso ou un opulento brasileiro non se fagan cunha TIS para acceder a unha prótese, unha córnea ou outra carísima prestación? Calibraron o prezo en vidas de nega-la asistencia continuada ás persoas enfermas? Calcularon a sobre carga en urxencias? Calcularon o sobre custo dos preitos por falta de asistencia?

¿Sesgo o caos?

Esta semana han coincidido comentarios y difusión de entradas sobre dos aspectos a equilibrar en el necesario avance de la investigación en enfermería.

Por un lado surgía una duda para la que pudiera tener alguna respuesta particular, pero que no es fácil llevarla a cabo. La duda se refiere al conocido fenómeno de la publicación de estudios con resultados "positivos" o simplemente con resultados el "sesgo de publicación" que tiende mantener oculta una realidad tan grande como la materia oscura del universo creando una bruma en la que es difícil valorar los hallazgos... pero ¿cómo está distribuido este sesgo?  ¿es posible que abunde más en ciertos 'canales?




Yo creo que no sólo es posible sino que tiene una explicación.... humana.

Está claro que en eventos en los que el resultado de la investigación se va a exponer directamente por parte de sus realizadores no parece el medio más propicio para exponer un estudio "sin resultados" aún tratándose de un estudio con un diseño consistente o de un evento enfocado en diseño de investigación.

Podría decirse que son los comités científicos de publicaciones o eventos los que acentúan este fenómeno con un sistema de selección que prima los estudios "con resultados" sobre todo en el caso de las publicaciones pues cabe más posibilidad de que un estudio con resultados sea citado (parece, pero tampoco tiene porqué ser) lo que elevaría el FI de la publicación; pero en lo que respecta a los eventos presenciales ¿se trata de agradar/enganchar a la audiencia?

Así que tampoco se puede achacar ese mayor sesgo de publicación a los comités científicos de los eventos... ¿o si? Seguro que existe alguna publicación que estudia las normas de los congresos y que puede dar luz sobre esto, pero ¿vosotros cómo lo veis? Tanto como ponente como en la silla de asistente no parece una sala de comunicaciones orales el lugar para exponer un estudio que "no tiene resultados" ¿aunque esa misma ausencia de resultados resultase destacable?

Y ahí enlazo con el otro aspecto que esta semana me ha llegado por varias vías en forma de ¿es necesario lo que vas a publicar? Ha de serlo tanto en un sentido como en otro; no sólo los estudios sin resultados pueden resultar redundantes sino que los estudios con resultados pueden ser insignificantes a la hora de aportar conocimiento... y sin embargo el sesgo existe.

Estamos pues; como en muchos otros aspectos en un tema de equilibrio entre la reiteración de lo publicado y la ausencia de estudios "sin resultados" que se 'enfrenten' a los estudios que aseveran que tal o cual intervención es efectiva dañando la imagen de la realidad que se obtiene al revisar literatura sobre un tema.

Mis datos, sus datos nuestros datos

-¿Pero otra vez tú hablando de aplicaciones para dispositivos móviles?
-Si, es algo que me inquieta por las grandes oportunidades que ofrece y los tremendos peligros que encierra
-¡¡¡Pero si en tu centro lo más cercano al uso de las apps es el "mancontro" de la guardia!!!
-La verdad es que no soy informático ni trabajo en la gestión directa de las aplicaciones de mi servicio de salud más allá de la gestión de usuarios...
-Entonces ¿qué tanto tienes que decir?
-Pues básicamente que no por mucho repetir un mantra este se va a hacer realidad...

Las apps están aquí y están para quedarse por múltiples motivos, pero principalmente por ser la pieza clave de una estrategia de negocio de varios grupos de interés y porque con su sencillez de manejo y aparente asequibilidad de precio llega a un gran número de usuarios.

O teu coidado, a túa saúde

Hoxe é o día mundial do autocoidado e como non podía ser de outro xeito eiquí está este espazo tratando de apoiar modestamente a campaña dende a rede.

Claro que todo é susceptible de interpretación e o fin mais digno de ser apoiado se pode ver empañado por apoios cando menos confusos como o pode ser o da sociedade promotora deste día a nivel mundial a WSMI (World self medication industry - Industria mundial pola automedicación)... temos que andar con tino a ver si vai resultar que tratamos de apoiar unha cousa e nos sae outra.

Falamos de autocoidado e de adquisición e mantemento de hábitos de vida saudable e para elo se pode contar coa enfermeiría como o mellor difusor de información e a mais eficiente das ferramentas de saúde pública.

Pero calquera de nós pode facer de fonte e difusor de temas do autocoidado e para elo contamos agora coa axuda do libro "Autocuidado de la salud" ; unha iniciativa colaborativa que hoxe se fai mais forte pola súa difusión baixo o hastag #autocuidado12 

Como axentes activos de saúde Promovemos:
Realizar cando menos 30' diarios de actividade moderada
Acudir ó traballo andando ou en bici
Comer diariamente 5 pezas de froita ou verdura
Cepilla-los dentes tras cada inxesta
Lava-las mans antes e dempois de cada inxesta e da súa preparación
Tapar a cara ó tusir ou estornudar e descarta-lo pano axeitadamente
Non fumar e non permitilo nos espazos nos que esté prohibido.
"Eso que o faga o goberno" dirán algun(@s)... grave erro; a responsabilidade profesional é maior canto maior é a meta a acadar...

Tamén é certo que xa as administracions veñen pulando para emprega-las canles que as TIC ofrecen para facer divulgación de recursos... pero a maioría o fai dun xeito pasivo polo que os esforzos morren na praia da avalancha informativa diaria.

Guia disponible en AulaPacientes  https://www.saludcastillayleon.es/AulaPacientes/es 
Nese eido hai que destacar ás iniciativas que forman grupos de cidadans para que logo fagan de difusores e se cree, outra vez, un efecto viral ou en cascada de difusión de recursos e, o mais importante, de apoio mutuo.

La fé, la secta y lo transversal

En lo que se refiere a mi la diferencia entre la convicción y la fé es que la primera precisa de indicios cuando menos de que los postulados que defiende son válidos mientras que la segunda comprende a toda afirmación que ha de sostenerse por el único motivo de venir de una fuente concreta.

Por lo general una secta es un grupo limitado de individuos con una estructura jerárquica por ellos conocida y con unos claros criterios de entrada y permanencia que profesan o sostienen un conjunto de afirmaciones que se acercan más a la fé que a la convicción. Como creo que no participo en ninguna secta no puedo decir  cómo son sus reuniones y puede que algunas sean como más diversas con charlas como "la ecología desde el punto de vista de XXXX" e, incluso, puede que acepten invitados de otros grupos; pero en general hemos de aceptar que se reúnen para "hablar de mi libro".

¿Es el apoyo y la difusión del uso de las nuevas tecnologías una fé? ¿somos sus defensores una secta? Que los sectores industriales relacionados realicen reuniones monográficas puede tener sentido pues la profundidad de sus temas y discusiones ofrece campo suficiente; pero yo como enfermera y ciudadano no aprecio ventaja para la difusión y promoción del uso de las TIC entre mis iguales en tratarlos "fuera de contexto" o hacer de ello un contexto en si mismo.

Esto claro, no responde a la pregunta de si son útiles los eventos exclusivos sobre salud 2.0 pero es que la utilidad de un evento se la encuentra cada individuo por una amalgama de circunstancias y características que poco o nada tienen que ver con la temática del mismo.

Tras esto todo; si has llegado aquí tal vez sea que de verdad te interese mi opinión... pero yo dejo que opinen mis hechos y por eso os remito a lo que hace la sociedad científica en la que participo (SEECIR) o los eventos a los que acudo... salvo, claro está, el I congreso de la blogosfera sanitaria.

¿Rastrear o notificar?

Hace unas semanas fui amablemente invitado a Pasqal13 en Cangas del Narcea y más allá de hablar "de mi libro" y de gozar de la compañía también pude asistir a las charlas y comunicaciones entre las que me impactó una de la gente del Hospital Monte Naranco en la que documentaban cómo el uso de una herramienta de "rastreo" como es el Global Trigger tool del IHI* servía para mejorar significativamente el control de la infección hospitalaria

La herramienta en cuestión ya ha sido señalada por servidor debido a varios artículos en las que su uso extenso demostraba la existencia de bastantes más incidentes y EAs que los detectados con otros sistemas o mediante las notificaciones (de gran extensión y baja sensibilidad). No voy a entrar en la comparación entre esta y otras herramientas "de rastreo" o sobre su utilidad en 'entornos papel' y su eficiencia (es decir si el coste de poner estos sistemas en marcha compensa los ahorros a conseguir con la disminución de EAs) pero si me voy a detener sobre el papel de las herramientas de este tipo frente  respecto a los sistemas de notificación en la conformación de una CULTURA DE SEGURIDAD.

Es cierto que las herramientas de rastreo proporcionan índices de uso interno que permiten no sólo la detección puntual de un problema sino su seguimiento e, incluso, en entornos definidos una comparación. Pero su uso en mi modesta opinión debe tener en cuenta los elementos clave de la cultura de seguridad sino deseamos que tengan un efecto contraproducente empujandonos a nuevas y sofisticadas formas de oscurantismo casi demagógico como recientemente he conocido al ver omitido en los informes de alta datos sobre la atención recibida en un centro; en concreto el uso de antibioticos EV... y es que como dicen en mi pueblo "hecha la ley, hecha la trampa" y hay gente que se ciega en objetivos... y gente que no tiene claras sus responsabilidades.

Por contra; un sistema de notificación que ofrezca garantías de privacidad y un buen feedback de resultados contribuye a la estructuración y retroalimentación de una masa crítica de profesionales concienciados en los problemas de seguridad que redundarán en mejores y más certeras propuestas de buenas prácticas pues son (somos) los que actuamos en el medio concreto los que conocemos las mecánicas que conducen al error, las rutinas peligrosas que se toleran "por el buen rollo" y que acaban causando problemas más graves; en fin, somos quienes podemos mejorarnos a nosotros mismos.
*Mendez Fraga, Mª Dolores, Bona García, Elena et als "El Global trigger tool (IHI) y el control de la infección asociada a la asistencia sanitaria" 13 Jornada de la sociedad asturiana de calidad asistencial Cangas del Narcea 2012 (pte publicación en página de Pasqal)