Google+

El lavado de manos como "carga de trabajo"

Aunque no comparto totalmente el planteamiento filosófico que reduce la labor de la enfermería a un simple recuento de tiempos dedicados a tareas (alias "carga de trabajo") ignorando que la misma tarea o acción NUNCA lleva el mismo tiempo ni siquiera cuando se realiza con el mismo paciente; desdeñando a las actividades no tan cuantificables como proporcinar orientación a pacientes y familiares, acercarse a ellos para conocer su punto de vista, sus inquietudes, etc.; olvidando la ingente cantidad de tiempo que se dedica a "recados" y otras tareas de coordinación interprofesionales o, simplemente, a buscar, poner a disposición, modificar, facilitar... cosas. Aún no compartiendo ese planteamiento he de aceptar que a la hora de agregar datos para poder saber qué pasa y objetivizar el esfuerzo de la enfermería de modo que "arriba" se disponga de información clara a la hora de sopesar alternativas; es necesario desmenuzar parte del trabajo de la enfermería en eso: recuento de tiempos.

Y como no comparto el planteamiento filosófico de la cuestión me veo siendo más papista que el papa y contabilizando acciones que "se dan por supuestas", pero que son la estructura misma en la que trabaja la enfermería. No se puede iniciar una técnica sin hacer acopio de los materiales necesarios, ni sin llevarlos al lugar de su realización. No se debe empezar una técnica sin comprobar que la preparación es adecuada, sin explicarle la técnica, sus intenciones y consecuencias al paciente, sin comprobar que la documentación (ergo consentimiento si es el caso) está en orden, etc.

Dentro de este recuento de "acciones no contadas" el lavado de manos DEBE tener un papel fundamental; en cada acción requerida las enfermeras deben realizar un lavado de manos previo y (en la mayoría de los casos) uno posterior; puede que sobre el papel o en pantalla se trate de un tiempo despreciable, pero multiplicado hasta el infinito en cada acción nos lleva a una nada despreciable cantidad de "carga de trabajo".

Alguien me dirá que esos tiempos si se cuentan, que su programa calcula un 10% más de tiempo para esas cuestiones... yo simplemente creo que siendo una medida tan sencilla y tan eficaz se merece algo más que posters en los pasillos, se merece una inclusión explicita en los procedimientos de trabajo y una valoración completa acorde con su importancia. El tiempo que la enfermería (y los demás profesionales tambien, claro) invierte en lavado de manos en cada turno tiene más ROI que cualquier acción tecnológica que se ponga en marcha, por eso es conveniente hacer VISIBLE la valoración que se le otorga a esta tarea estructural y estratégica dentro de la atención sanitaria.

El difícil pacto y la sostenibilidad.

Hace unos días me llegó vía twett el documento del pacto de las organizaciones colegiales de médicos y enfermer@s (mira que tienen empeño en masculinizar el nominativo de la profesión) y le he dado varias vueltas a este aparente fuego fatuo en el que el muerto no se sabe bien si es el SNS o los colegios profesionales.

Pero, leyendo y releyendo caigo en que como postura esta bien; en primer término se aparca la "guerrilla prescriptiva" lo que es necesario si se quiere llegar a donde la ley del medicamento quiere: Prescripción regulada por protocolo. En segundo lugar, aunque escueto, se hace un llamamiento a la participación activa en el sistema y en las actividades con más largo recorrido: Prevención de la enfermedad, educación sanitaria, investigación y difusión de conocimiento. También se hace un llamamiento al USO RACIONAL DE LOS RECURSOS algo que también está incluido en el código deontológico pese a que los que recitan el rosario de la ética profesional lo suelen enunciar en voz baja. En tercer lugar aunque a alguien le resulte pesado y reiterativo el hecho de poner al paciente en el centro se trata con profusión; pero dejando, creo, poca marca en que ese traslado del centro de atención lo ha de ser no sólo a hacer caso de sus deseos y a apoyar sus decisiones sino más bien a hacerle principal responsable de su salud (la famosa frase...). Por último señalar que el documento se apoya una y otra vez en la trama legal tejida por el equipo de Ana Pastor (LOPS, Estatuto marco, Ley de cohesión del SNS...) y en la normativa europea pendiente de transponer (atentos al tema que ahí estará una buena piedra de toque de esta "pax") lo que debe guiarnos en nuestras iniciativas.

¿Qué le falta? Un compromiso para que se facilite el mejor aprovechamiento de las capacidades y recursos del sistema, para evitar que desperdiciemos los muchos años de formación que NOS CUESTA (si, a tod@s) la formación de profesionales con gran capacidad técnica. Un compromiso para proporcionar a es@s profesionales herramientas de aprendizaje de habilidades que no se aprenden en la formación (comunicación con los pacientes, afrontamiento del stress, como reaccionar ante un error -evitar la 2ª victima-) y mencionar específicamente al sistema público de salud como capital de profesionales y usuarios a conservar.

Porque en lo referente a la sostenibilidad del SNS es donde necesitamos comprometernos pero no en una contención de la demanda irracional o en una reducción de costes alocados que repercuta en como atendamos a los pacientes sino en una justa relación entre recursos y actividad y en la labor individual centrada en evitar prospectivamente los problemas de seguridad del paciente y notificando los Eventos adversos para que su investigación nos ayude a mejorar nuestros modos de funcionamiento aunque ello, por ahora, trae problemas graves si se trata de incidentes con daño.

Usos sospeitados e insospeitados


Estaba ben claro que só era cuestión de tempo e de paciencia para que se lanzara o emprego das tecnoloxías do entretemento na atención sociosanitaria unha vez que estas tecnoloxías avanzaron ata o punto de abandoar a pasividade e permitir ós usuarios un emprego activo e saludable. Como toda nova ferramenta se pode entender que para empregala ben hai que ter certa práctica pois se fai un taller e xa está.

Agora virán os torneos de Wii no canto dos torneos de cartas ou dominó? penso que unha cousa non quita a outra e que haberá quen non queira saber nada desto; por outra banda os xogos de baile, de ximnasia e similares semellan unha boa opción de ocio segundo que situacions.



Dempois de todo si xa empregabamos xogos como a Kororinpa para adestrar ciruxans cáseque os poderíamos empregar para calquer cousa.

A tecnoloxía ofrece estos usos que teñen que ver co aproveitamento de recursos coñecidos pero, qué dicir de descubrimentos non tan previsibles e que terán usos insospeitados como eses vermes que poden ser dirixidos mediante nanopartículas imantadas... a existencia de pensamentos tanxenciais constitue a vantaxe dos que percuran innovar.

Envidia insana.

Publicado el programa de las especialidades de Enfermería Comunitaria y Enfermería Pediátrica no puedo expresar más que una insana envidia porque dichos programas parecen reflejar que no se trata únicamente de una "titulitis" sino que podemos estar ante una apuesta seria por la rentabilización de lo mucho que cuesta formar a l@s profesionales de enfermería.

Además, he de reconocer que me ha sorprendido gratamente el Anexo II del programa de Enfermería comunitaria; creo que es la primera vez que un BOE se parece tanto a un artículo científico, por lo menos en cuanto a referencias...y eso que alguna es más bien antigua o descontextualizda (es una opinión particular), pero se ve que hubo alguien bien formado detrás de esto.

Yo sé que esto no es sino un paso en un largo proceso que llevará a la creación, dentro de vaya usted a saber cuantos años, de las correspondientes plazas pues; actualmente, no se dan las condiciones (¿o si?) para crear plazas de especialista salvo que se les dote de competencias que, en verdad, las hagan "rentables" para la sociedad. Ese es el reto de los planificadores; captar las situaciones en las que una enfermera especialista verdaderamente en uso de sus competencias dentro de un EQUIPO DE TRABAJO proporcione atención y cuidados que rebajen la presión a los dispositivos asistenciales y satisfagan las expectativas de los pacientes.

Sino se cumplirá el vaticinio de mi consejera que vio desde el principio como esa especialidad se creo para "bloquear el acceso a primaria desde especializada"... El tiempo dirá.

Maioría de idade

Hoxe festexo a maioría de idade como enfermeir@ e abofé que é unha data que me semella importante porque a semana pasada realicei o curso de acreditación para liderar revisions sistemáticas do centro colaborador do JBI en España.

Estreo ademais esta identidade como blogger co que tentarei de profundiza-la distancia entre o puramente persoal e o profesional. Pero non é cuestión de ollar cara atrás senon de instaura-lo futuro e por elo vos comunico que gracias á confianza da xente de SEECIR terei a responsabilidade de por en marcha unha iniciativa 2.0 para esa sociedade de xeito que gañe visibilidade unha iniciativa que ten, penso, moito valor tanto polo plantexamento como pola xuventude e vigor da xente que está detrás da idea.

Aínda son moi nova, no ranking de antiguedade das enfermeiras coas que comparto centro de traballo non chego nin á metade, polo que non debera ter temor a aprendizaxe necesaria e obrigada sobre os novos medios e o seu emprego, as súas bases fundamentais e como se estan a por en marcha iniciativas semellantes en todo o noso entorno como estas ideas expostar por @manyez...

Alicia en el hospital de las maravillas


Leyendo el enlace de un twitt sobre 5 tecnologías sanitarias para mejorar la calidad y la seguridad del paciente me vuelve a pasar por el cuerpo la sensación de caer por el túnel de dentro del árbol mientras persigo a un conejo con chistera que va diciendo "Tarde, llego muy tarde".

Es verdad que en nuestras profesiones mantenernos informados y formados es una OBLIGACIÓN y que algunos artículos cuantifican hasta un 20% el tiempo de nuestro total anual que deberíamos dedicar a estos menesteres para conocer y manejar las informaciones y habilidades pertinentes en cada momento. Pero más allá de esa obligación profesional está la necesidad de poner la vista en el horizonte de vez en cuando para atisbar las cosas que se nos acercan desde la lejanía.

Las tecnologías que se empiezan a implantar en otros medios son una oportunidad si su implantación va acompañada del sosiego necesario para evaluar con seriedad y con TODOS los criterios su eficiencia, pero antes de evaluarlas debemos conocerlas un poco.

5 TECNOLOGÍAS.

1- Pulsos de luz de Xenón ultravioleta de amplio espectro y alta frecuencia para descontaminar las superficies y el ambiente sin contacto ni productos químicos.


2- Esconder los recovecos: Mandos a distancia, teléfonos, teclados, ratones... todos los dispositivos tienen lugares en los que se acantonan gérmenes y cuya limpieza efectiva es difícil. Existen ahora mandos y teclados de superficie plana y no porosa que se pueden limpiar con desinfectantes normales.

3- La extensión del uso de simuladores de situación a escala 1:1 tales como quirófanos, paritorios, habitaciones y boxes y las tecnologías de IA permiten mimetizar escenarios de alto riesgo de error y estudiar, mediante la grabación en vídeo, las reacciones de los alumnos para ayudarles a mejorar.

4- Control del lavado de manos automatizado mediante "olfateadores". La compañía Xhale ha creado Hygreen un sistema que detecta la presencia de partículas de solución hidroalcoholica o de jabón indicándolo de modo visual y recordando al sanitario que debe lavarse las manos. Dispone, incluso, de un calculador de ROI según nº de camas, costes de Infecciones nosocomiales y tasa actuales de adherencia al lavado de manos.

Es posible crear un control colectivo en los puntos de lavado y a pie de cama y combinarlo con indicadores individuales (a modo de tarjeta identificadora). Toda la información se puede agregar via red y controlar desde un cuadro de mando.

5- Tecnología lingüística en la lucha contra las infecciones nosocomiales. Investigadores franceses tienen en marcha un proyecto sobre la base de las Historias clínicas informatizadas que estudia las palabras y las secuencias de hechos referidos en la misma y que pueden indicar que el paciente ha adquirido una infección nosocomial. Este "data mining" positivo señalará los pacientes con más riesgo permitiendo la puesta en marcha de medidas preventivas.

Posiblemente yo no vea esto en marcha porque "con la que está cayendo"...o si, porque son estos avances los que pueden contribuir a la contención de costes (sobre todo de sobrecostes evitables) que tan necesaria parece ahora, pero solo a algunos.

Experiencia positiva y desordenada

Acudí al I congreso de la blogosfera sanitaria con la intención de aprender de la gente que aparentemente comunica más que yo en esta esfera y me ví sorprendido por el raudal de afirmaciones que intuía y de dudas que temía expresar.

En un mundo en vertiginosa evolución qué más se puede esperar que las propias formas evolucionen…pero, yo creo que a diferencia de otras evoluciones esta que toca ahora es una evolución integrada o complementaria.

Ya en una entrada anterior hablé de lo instantáneo y fugaz; algo de lo que hicimos intenso uso en el congreso hasta el punto de que la hastag del congreso (#1cbs) fue la 2ª más utilizada de España en ese día. Es cierto que el blogueo aún con comentarios enriquecedores no deja de tener un aire más bien poco democrático y participativo cosa que las páginas creadas dentro de redes sociales pueden evitar contribuyendo a un intercambio multilateral más enriquecedor.

¿Está pues muerto el blog sanitario? Yo creo que no; como ya comenté también en mi caso lo voy a dejar para entradas en las que tenga algo que decir, algo que quiera compartir, algo que crea puede aportar, algo que me gustaría recordar más adelante…pero hay otros usos; El Preticante y sus historias de Paco Penas es un buen ejemplo un compendio de desgracias ocurridas a un solo individuo…en un hospital público, la pesadilla de cualquier gestor de riesgos o, mejor dicho, su antiparadigma.

Mi presentación fue penosa porque no quise desistir de ella pese a percatarme que no tenía ni tengo un producto que vender sino una historia, puede que significativa, que contar pero que ya había sido contada en la segunda tormenta de blogs (la mejor, con Cofiño repartiendo juego y rompiendo el aire formal que tomaba el tema). Una historia sobre la caida de las páginas estáticas y los portales que fueron engullidos por los blogs

Mientras me traquetea el ALSA hacia el atardecer que languidece detrás de la sierra pienso que esto ha sido productivo; yo he incorporado al sistema Blog+Facebook+Twitter un canal/usuario en Youtube para enlazar vídeos y subir los que podamos hacer. He visto un sistema de encuestas instantáneo para twitter que me evitará hacer encuestas largas tanto en esta faceta como en la deportiva y he dado con bet value que se enfoca en lo importante desde el punto de vista organizativo: Los procesos y que parece saber de que habla.

Por último no quiero dejar de lado las interesantísimas historias sobre CUIDAR que se pudieron vislumbrar tanto la de www.cuidatel.es como la red social y 2.0 de ABLA ambas experiencias muy próximas al usuario del sistema, enfocadas en él y con el valor añadido de la resolución de problemas y el aporte de conocimiento sobre recursos.

Red social virtual y red social tangible

Bueno, en el momento de la publicación de esta entrada estaré hecho un flan esperando que me toque el turno en la sala de comunicaciones del I congreso de la blogosfera sanitaria.

Al final me decidí por una presentación algo dinámica pero muy esquemática de lo que ha sido este blog hasta ahora para hablar los 2 minutos finales de como veo yo esto de la utlización de las herramientas de internet para la comunicación entre usuarios, profesionales e instituciones (escojan ustedes cualquier combinación posible).


Pero hoy quiero destacar el aspecto más social de nuestro trabajo; y es que en el mundo virtual surgen grupos de personas, mejor dicho, de 'representaciones' que vamos contactando por compartir ciertos intereses, nos potenciamos, nos damos opiniones y puntos de vista; es por ello verdaderamente por lo que acudo al Congreso.

Pero las redes sociales no son, valga la redundancia, un invento de la red...de hecho está muy presentes en nuestro día a día y en un sector como el nuestro caracterizado por su "extensividad" en cuanto a las personas y por su variedad en cuanto a sus competencias y capacidades no sorprende a nadie que las redes sociales que se forman en el entorno laboral marquen completamente la dinámica de los grupos de trabajo, el rendimiento de los equipos y de los individuos. Por ello me parece más que pertinente señalar la interesantísima tesis doctoral presentada por nuestra compañera Pilar Marqués "INFLUENCIA DE LAS REDES SOCIALES EN EL RENDIMIENTO DE LAS ORGANIZACIONES: UN ESTUDIO EN EL SECTOR SANITARIO" cuyo estudio de campo se realizó, entre otros, en el Hospital El bierzo. De sus conclusiones quiero destacar:
El grado de prestigio sí aumenta con el grado de relaciones externas, de lo que se deriva que el acceso a información no redundante e innovadora otorga al individuo una posición de reputación en su equipo.
Dado que las tecnologías de la comunicación y las redes "virtuales" cosntituyen, sin lugar a dudas, un acceso a información; sería muy conveniente ser capaz de captar la que sea innovadora de cara a aportar nuevas visiones en el espacio de trabajo ahí reside el reto al que nos enfrentamos los blogueros cuando activamos el teclado...generar esa información en base a nuestras propias experiencias, a las de otros y al tsunami de información que nos llega a través de todo tipo de pantallas.

Prediccions pasadas non garanten acertos futuros

Lendo nas entradas vellas do blog para sacar imaxes e contidos para a presentación do luns dín coa entrada das "Alarmas acesas" nas que falaba de que
"Os 'novos' responsabeis políticos da(s) sanidade(s) estanlle a ver as orellas ó lobo que xa anunciara F. Abril Martorell hai mais de 10 anos."
ó fío dun artigo sobre a utilización das prestacions sanitarias do SNS por parte de persoas maiores comunitarias...hoxe que se está a aprobar unha normativa comunitaria sobre o tema me senta ben saber que aquelo non fora unha "iluminación" senón unha reflexión sobre a realidade.

Mágoa que sexa como o tema das entidades financieiras e "rendibilidades pasadas non garanten rendibilidades futuras" ainda que no meu interior vislumbro un panorama no que nos veremos na obriga de ser audaces, inovadores, convincentes e testanes para seguir a ofrecer un servizo que teña aínda mais calidade (porque teña menos EAs) e que supoña un custe aínda mais axustado para TODOS porque, a sanidade non a pagan só os que acuden a ela; pagámola TODOS e, cecais, mais que plantexar 'repagos' habería que limita-la "demanda interna" do único xeito que semella ser efectivo...hai un vídeo moi bonitiño dun médico asinando 50 receitas nun minuto...en primeiro lugar qué desperdicio de 12 anos de formación, en segundo lugar lembreime dunha frase de Bestard que dicia que o que mais temía un xerente era a un tipo cun bolígrafo que soubese empregalo sen que lle fose nada nelo.

Inmediato, instantáneo, fugaz

Las posibilidades de la red para transmitir información son, sin duda fascinantes y en un campo que se basa en la "desigualdad" en la información como es el de la sanidad el manejo de la misma resulta vital.

Creo que cada vez está menos justificado, para mi, hacer entradas en el blog que no contengan una aportación original o una perspectiva diferente y razonada de lo que ya escriben otr@s. Creo que los blogs van a quedar como herramientas que comunican pero sobre temas concretos y con conversaciones sosegadas limitadas a ese tema en cuestión, interesantes sin duda e incluso perdurables en si mismas, pero siempre con una mezcla de aportación personal y enlaces a fuentes de interés, casí un nuevo tipo de documento o una versión web de los "artículos de revisión".

Este campo trae un avance impredecible y requiere estar con los ojos abiertos a los que se va haciendo por ahí pues en alguna de esas expresiones estará la tendencia del futuro. Yo tengo twitter personal hace relativamente poco y mi twitter profesional está sin estrenar (1 seguidor que soy yo mismo) pero veo en esto tantas posibilidades como ve la industria.

La información en estos medios se ve potenciada por el aspecto limitativo del número de caracteres que se pueden escribir y por su accesibilidad universal (vía moviles) lo que permite llegar y recibir respuestas y reenvios desde casi cualquier situación.

Así pues, la presencia del movil en el medio sanitario va a ser imparable, el movil con internet e, incluso, el iPad (o lo que se le parezca pero no sea taaaan específico/caro) en lugares insospechados o no tanto...

Cirujano japones usando sucedaneo de ipad en quirófano.

Nuevas reglas marcarán las actuaciones de los profesionales con estos recursos y nuevamente deberá estar alerta la autoridad sanitaria a revisar y conducir su uso por los profesionales y los pacientes (y entre ellos) para que se haga con los objetivos de beneficio público... de momento, la industria ya sabe bien por donde va y observa y sigue a los usuarios recabando información de sus opiniones e integrando rápidamente estas herramientas en su esquema de funcionamiento.

No se debe dejar en el camino a otras tecnologías más sencillas, pero también más efectivas, como el mensaje corto de texto que tiene ya muchas utilidades en la comunicación entre proveedores de servicios de salud y usuarios, pero que tiene aún un largo recorrido. Su tendencia a servir de enlace directo entre quien genera la información y sus receptores le hace muy útil a los temas de salud pública y notificación/recordatorio de eventos y citas.

La tecnología ofrece también nuevos campos y foros de interés, redes sociales generales y específicas surgen por doquier y la conectividad de los teléfonos móviles a internet representa a la vez una oportunidad y un reto tanto para la difusión de información como para el contacto intra y entre industria, profesionales y usuarios. Un reto no exento de peligros tanto peligros ya conocidos vinculados al medio físico en el que se emplean como otros nuevos a los que se debería hacer frente con las herramientas que el conocimiento de la gestión de riesgos nos dota abordando prospectivamente las 'zonas de sombra' para preveer en la medida de lo posible los problemas que pueden surgir.

Una de las cuestiones a seguir es como surgen y se difunden las ideas y la información en las redes sociales, quienes son los "iniciadores", quienes los "transmisores" y cuales las marcas (las etiquetas) que señalan los diferentes contenidos. En el medio angloparlante ya lo están haciendo y se leen incluso comentarios del tipo "si no lo marcas como #ptsafety no lo seguiré" lo que indica hasta que punto está este tema en boga.

En este momento es casi imposible tener una lista actualizada de fuentes, tags y páginas/usuarios de redes sociales relacionados con el campo sanitario o con alguno de sus puntos candentes (en lengua inglesa); en nuestro medio jmfaner tiene en su blog una interesante lista de hospitales que tienen twitter/facebook, web o blog; yo creo que esto se impondrá cuando se observen sus ventajas aún en un "mercado cautivo" como el de nuestra sanidad pública.

Concurso de ideas: 5%

Vendo a cartelada que figura por todas partes semellaría que ata o de agora ningúen pensara en qué cousas podían ser superfluas e agora, axitados pola voz interesada dos mercados, moitos se lembrasen de que tamén é responsabilidade de TOD@S mante-los gastos desta, nosa grande empresa pública, no nivel dos ingresos que libremente entre todos lle asignamos.

Fai tempo dixen: E qué quitamos primeiro? Non había que ser moi listo para se decatar de todo iso; a única sorpresa é que foran quen de 'tocar' as pensions.

Vale, pero seguimos sin respostas: E que quitamos para non quitar o que se vai a quitar?.

Sei que non vai respostar ningúen (por iso fago a entrada en galego) así que abrimos lume:
  • Productividade a quen non está en activo.
O que si quero deixar constancia... Ide sacando as vosas copias do "Informe Abril" que non fai falla inventar cousas que xa están inventadas.

Pequeña estrategia 2.0 en seguridad del paciente

Para iniciarme en el tema de la información instantánea voy a crear un espacio en el lateral, justo debajo de las noticias tecnológicas de healthgagdet con las listas, usuraios y etiquetas que considero más relevantes sobre seguridad del paciente...espero que sea útil.

Obervar que cada vez veo más necesario crear, por lo menos, dos usuarios de twitter/facebook; uno profesional y otro personal porque la proliferación de mensajes impide un seguimiento "limpio" de los contenidos y los comentarios pertinentes.

Novo día mundial da nova enfermeiría...

Dándolle voltas ós temas de formación 'on-line', congresos virtuais, grupos de eventos no facebook e seguemento de acontecementos mediante as 'tags'(#hashtag) do twitter...vislumbro como vai por alí afora a roda do mundo mentras tento non me obnubilar na marea diária dos nada dixitais problemas que afrontan os doentes e as enfermeiras que os atenden.



Teño a invitación ó congreso da blogosfera sanitaria da Fundación Gaspar Casal aínda que non sei ben si a invitación foi por este pequeno espazo ou por que o meu mail figura nalgunha base de datos dos cursos da fundación. Eu non sei si acudirei porque xa en Xuño teño que ir a Madrid a un curso e...hai unha casa que levar.

O que si vexo claro é que o xeito de nos comunicar ten trocado tanto que ata escomenza a se dicir que os "seis graos de separación" quedaron reducidos a catro (como se ve nos twetts do accidente do airbus de air france)


Así que si outros congresos sanitarios aínda son parcos no seguimento instantáneo ou a súa virtualidade é discutible dende o punto de vista da inmediatez do feedback este tenta xa que se vexa o futuro agora.

Recentemente se celebrou o UnSUMMIT; un congreso sobre a tecnoloxía de código de barras empregada na sanidade , en concreto sobre o seu emprego "a pé de cama"(#BPOC): pois ben, tódalas novidades do congreso foron 'transmitidas' polo twitter coa etiqueta #UnSum10. Un exemplo do que circulou:
@JFahrni
Auto-programming of smartpumps reduced IV admin process from 17 steps to 7 steps #unSUM10 #BPOC that's big for nursing

As bombas autoprogramablees reducen o proceso de administración IV de 17 a 7 pasos, eso é importante para a enfermeiría
Ademais, dada a inmediatez do medio o filtrado de contidos debese mellorar para centrarse nos aspectos de interés propio.

A cuestión agora é identifica-las etiquetas pertinentes ó noso foco de interés (#ptsafety por ex.) e, para as organizacions, ser quen de por unha etiqueta 'a circular' e que a xente a siga sen variala. Claro que haberá que tentar crea-las etiquetas apropiadas para os contidos noutras linguas, ou non, que en 140 caracteres o problema non é tanto o idioma como a tendencia ó emprego de "linguaxe sms".

A clave de todo esto está na vontade de partillar, de espallar coñecementos, datos, oportunidades... enfocando na mensaxe e sen satura-la canle.

Enfermeiras: Feliz día.

La garantía en peligro

Tras esta sentencia que ordena reconocer la experiencia profesional bajo contrato con la AECC en un concierto con un centro público en igualdad a la prestada directamente en el mismo centro habrá que articular un criterio que garantice que los contratos de trabajo obtenidos bajo el amparo de la igualdad, mérito y capacidad de los sistemas de contratación de la administración pública no son degradados al nivel de la contratación, arbritaria o no, que en eso no entro de los centros privados.

¿Porqué? No alcanzo a identificar todas las implicaciones que esto puede traer consigo tanto desde el punto de vista de la 'calidad' como de la 'cantidad' de enfermeras que optarían por trabajar en la empresa privada (o asimilable en su sistema de contratación) con la prespectiva de acceder más adelante a un puesto de trabajo estable en la administración... no me cabe duda de que los centros concertados tendrán menos problemas 'reales' a la hora de contratar personal (otra cosa es la información que les convenga exponer según a quien la dirijan) y de que, con toda lógica, muchas compañeras desecharán espectativas de contratación de escaso calado en la administración. En fin, tampoco soy un profundo conocedor del tema y las circunstancias del mercado de trabajo varían mucho de unos lugares a otros; además, la contratación en la administración se enfrenta ahora más que nunca a un limitador de mayor calado: el presupuestario.

No es la primera sentencia que leo en este sentido y creo que es necesario que ciertos gabinetes de asesoría juridica y pleiteo variado intenten articular una solución justa porque si; el trabajo es "en lo mismo", pero la forma de acceder y de mantenerse en él no.

Hand washing ROI

Return on investment (ROI) is the largest parameter that any measure taken must meet in order to convince the decision maker.

Even in a public health system as our NHS (SNS in spanish) ROI should be used to prioritize policies to establish or strengthen.

But, what is the ROI of hand washing? No one disputes that the proper practice of hand washing is a professional obligation more than a good practice, but this obligation is diluted in the daily work and this is where the investment and ROI come in action.

Recently I came to a highly recommended publication of the JCI "MEASURING HAND HYGIENE ADHERENCE: OVERCOMING THE CHALLENGES" (.PDF 4,6 Mb) thanks to the blog of SNS quality plan.

This publication explains that the measure of adherence to hand washing presents difficulties that lead managers to underestimate their importance because obtaining reliable results by direct observation is a practice "expensive"...and I think .. "expensive"? Expensive are the antibiotics of the third or fourth generation, expensive is every day that a patient stays in the hospital, dearly is human suffering ...

But it is also true that to measure is not to improve and to stay on the crest of the wave is more difficult to get on it once. The greater effort every day, is about ourselves and lead by example, especially to training staff to prevent the acquisition of erroneous beliefs as say that the antibiotics are the best prevention.

When i acquired my little knowledge about quality i quickly realized that in healthcare the "non-quality costs" even remain invisible have a high weight in the final result of our work; so we know that as important as research and innovate in new products is innovate and research to eliminate beliefs and behaviors that produce low quality results.

Nurses should have its goals focused towards quality, a goal is an achievement whose result largely depends on the profesional who does the work and can be improved by acting on their knowledge or their actions independently; so I have no doubt that measuring and improving adherence to hand washing is a clear objective and manageable by the nurse, whose realization requires cost of training in the short, medium and long term, but which prove ROI more problematic to define.

The practical guide for preventing hospital-acquired infections published by the WHO (I have the 2003 edition, but surely there is an update) indicates as a responsibility of the nurse ward chief monitor aseptic techniques, including handwashing and isolation. But responsibility must entail a dual capacity: on one side of the example and on the other side the authority, that both capacities are met should be charged the next higher instance.

Thus the investment and the goal it seems clear . What is your ROI? To say that the disappearance of hospital-acquired infections is to score a target more than difficult, since many of these infections will be due to patient's own immune status; quantify how many of these infections are due to poor hand washing or its absence is a statistical enterprise that is necessary to have local data (Data that only can be achieved by training who must to take it and the time to take it). But is the way, that and determine what is the cost of such infections. In the hospital's own data from is your assessment; How much is a day of hospitalization? How much does treatment with certain antibiotics? Put this on a scale seems simple, but it is not and leaves out other costs "Intangibles" but most appreciated for people.

Please forgive my poor expression on english, i'm trying to improve.