Google+

Prescripción. Pechase un prazo, iniciase outro

Coa aprobación no congreso da modificación da "lei do medicamento" -.PDF- (Lei 29/2006) para DEIXAR CLARO que só médicos, odontólogos e podologos no ámbito das súas competencias teñen facultade para receitar medicamentos suxeitos á prescripción médica e que o que tanto alardea o CGE queda ó albur dunha nova regulación que vai ter que agardar a un consenso entre o propio CGE e a OMC e a validación da Agencia de Calidad do SNS...temos para rato.

Ou sexa NADA.

E queda aínda o trámite no senado onde as maiorías trocan.

E unha regulación gubernativa que debe nacer do consenso entre os colexios profesionais na elaboración de protocolos e guías de práctica clínica e asistencial que, ademais (e ten lóxica) deben ser validados pola citada axencia.

E, ademais, para esa prescripción HABERÁ QUE ESTAR ACREDITADO polo MSPS; isto quere dicir que esa acreditación "con efectos en todo el estado" aínda non se produxo e que, pode, que o desenrolo feito en andalucía teña problemas xuridicos.

Cuando la tecnología es el peligro

Bien se puede decir que soy "tecnofilo" y no porque escriba un blog y haga uso de herramientas más bien comunes en los tiempos que corren si no por la presencia más o menos constante de la tecnología en lo que escribo.

Pero la tecnología también tiene su peligro y uno de los más evidentes es la atrofia de ciertas habilidades que forman parte del 'valor añadido' de la enfermería en la atención a los pacientes; por ejemplo, la observación.

Contrastar lo indicado por un monitor con lo que observamos en un paciente de modo directo o indirecto (lo que nos refieren otros profesionales o la familia) es una práctica correcta y necesaria, pero que requiere la adquisición de la habilidad de observar esos signos/sintomas. Las generaciones anteriores de enfermeras adquirieron esa habilidad de modo 'natural' por la escasez de instrumentos de monitorización y por sus limitaciones técnicas; pero en la actualidad, los monitores portátiles y las centrales de monitorización centran las habilidades de observación en los propios datos y gráficos restando centralidad a la información que nos ofrece el contacto directo con el paciente u otros datos.

Y esto no solo lo digo yo; lo dice Nursing Times que ha realizado un estudio sobre el uso de los aparatos de monitorización llegando a afirmar que "los aparatos de observación automáticos pueden disminuir las habilidades de las enfermeras" y que "la disminución de las habilidades de observación puede poner en riesgo a los pacientes" llegando casi al 25% los profesionales que, en el último mes, vivieron situaciones en las que la falta de alerta sobre un empeoramiento de un paciente acabó teniendo consecuencias para el mismo.

Para paliar esto no cabe duda que el paso principal es la formación en las habilidades de observación y, en ese campo, creo que las prácticas son la oportunidad esencial de contrastar 'in situ' como quien quiere aprender convierte en resultados las enseñanzas teóricas de la mano del profesional con el cual realiza la práctica.

Otra cosa, ya más avanzada, es la implantación previa adaptación, formación y pilotaje de instrumentos de puntuación como los que preconiza la agencia británica de seguridad del paciente que podrían reducir esos incidentes gracias a la objetivación de parámetros más bien subjetivos.

Reforma espejo

Aunque aún es pronto para saber si la reforma de la sanidad en los EEUU se quedará en un espejismo lo que SI se puede afirmar ahora es que se trata, en parte, de un "camino de vuelta" de lo que el monologo gesto-industrial quiere hacer visible como la única consecuencia de la actual manera de hacer las cosas en el SNS.

Hace unos días en un medio in-comunicativo muy difundido un ex-presidente de comunidad autónoma comentaba sobre los costes de la atención a los no-residentes comunitarios; conocido como 'turismo sanitario' del que ya he hablado en este blog. El MSPS salió a desmentirlo, pero con la 'boca pequeña' porque ellos ya poco saben de los desequilibrios que estas atenciones provocan en los presupuestos y en la planificación de la sanidad autonómica.

El caso es que tras estas llamadas al 'justiprecio' de la atención sanitaria a no-residentes se esconde cierta sensación de reproche por parte del resto de los socios de la UE por lo que es un sistema con pocas limitaciones para ciudadanos y profesionales en lo que objetivamente concierne a la atención sanitaria. No sabemos lo que cuesta lo que la sanidad nos da y no parece que importe más allá de la ventanuca por la que nos toque mirarla cada día. A opiniones como la mía siempre se responde "ya, pero habrá que mirar en que gastan en tal o cual sitio...que yo no voy a ahorrar para que otros gasten lo que les da la gana..."

En fin; que dada la actual falta de responsabilidad de los que prestamos el servicio actualmente y la falta de decisiones de quienes deben hacer los "límites del campo" más pronto o más tarde estaremos en el "debate de ida", esto es, hablando de la obligatoriedad de seguros complementarios privados o empresariales para la asistencia sanitaria como segunda pierna de la participación privada en la sanidad general (la primera ya lo es la participación privada en la provisión del servicio por múltiples vías).

Obama conseguirá reformar el sistema americano poniendo como ejemplo algo que estamos dispuestos a dejar morir por mantener privilegios/abusos que poco tienen de lógico y mucho de cómodo.

¿La sanidad igual que la educación o la educación igual que la sanidad?

A cuento del nuevo sistema de listas de contratación propuesto por el SERGAS me viene a la memoria el actual sistema de contratos de educación en el cual, los mismos sindicatos que protestan mantienen un 'modus operandi' que PERPETÚA en interinidades a las personas que aprobaron sin plaza hace 5 o más años y que sólo tienen la obligación de presentarse al examen de oposición para permanecer con ese privilegio...

Así que lo que se critica como funesto en una esfera de representación es asumible en otras... y esto no quiere decir que yo apoye ni el sistema propuesto por el SERGAS ni el actual de educación; para empezar porque no creo que el sistema de oposición sea el más eficiente para la administración ni el que garantice una mayor tasa de estabilidad laboral.

A espera dos mortos

Hoxe, a proposito dunha chuzada voltou a asaltarme o coñecido tema das listas de espera e os falecementos. A verdade é que os periodistas non fan caseque nengunha indagación sobre os temas que publican, pode que contrasten a nova preguntándolle ó familiar do finado si é verdade que o chamaron do hospital mais de ahi non pasan...

O certo é que este tipo de nova salta ós medios de cando en vez e que é un tema que preocupa (e de que xeito) ós que administran certas facetas do tema sanitario ata o punto de ESCOITA-LAS NECROLÓXICAS como medio de captación de información sobre finados...si, lestes ben.

O tema é grave non porque algúen que estaba a esperar unha intervención ou tratamento fine e a súa familia reciba unha chamada...esa é a punta do 'iceberg' o verdadeiramente alarmante é ata que punto estan distantes (cando queren) as administracions.

Si unha persoa está en lista de espera en Ponferrada para unha intervención e falece en Alacante o certificado médico cos datos do finado (o DNI resulta fundamental) é enviado ó rexistro civil no que consten os seus datos e, dende alí, solicitase o certificado de voluntades ó rexistro destas en Madrid. O rexistro comuncia o falecemento a.... Facenda (polos xa desaparecidos impostos de sucesions) e ala xa está. O resto das administracions tarda en recibir calquer tipo de nova sobre este acontecemento ou simplemente non a recibe.

Unha das primeiras afectadas vai ser a enfermeria de primaria pois si o finado tiña algunha revisión e ela quere indagar sobre a súa ausencia pode que teña que escoitar insultos por estar a facer ben o seu traballo...

Agora, constructivamente; non haberá quen artelle unha solución mellor que a de escoita-las necrolóxicas na radio? A ver si coa Historia Clinica Electrónica (vinculando un nº de Hª a un DNI) se conquire que no trámite de defunción do rexistro 'salte' esta "alta definitiva".

10 anos dempois o INSALUD devolve as taxas.

Vai uns días que, por fin, o extinto INSALUD nos devolveu os cartos das taxas da Oposición non celebrada en 1998. Cáseque 20€, outra leria mais a consecuencia do grande erro que foi a Oposición extraordinaria (SantaOpe) cometido con alevosía por unha administración con prisas de transferir e aceptada con irresponsabilidade polos "nosos representantes".

Seguirán a saír sentencias das múltiples tropelías cometidas e, ainda nestes días moitas das persoas que 'conqueriron' praza daquela acadan; por fin, destino "definitivo".

Tranquilidade e datos

Bueno; polo de agora o tempo e as circunstancias están a axudar... mais non hai que se confiar que o tema non fixo mais que escomenzar; nesta semana coincidindo co comenzo do curso a taxa de casos semanal incrementouse no R.U. pasando de 5000 a 9000 e houbo xa 66 escolas con casos entre pais e nen@s.

Semella que a vacina vai chegar a tempo para os que a queiran (que polo que se ve na enquisa do CGE son pouc@s) o asunto vai a estar na terminoloxía que se aplique á hora de anuncia-la vacinación.

Vexo que as diversas comunidades publicaron os sus planos de continxencia (Galicia), incluso nalgunha en forma de acordo coa 'parte social' e noutras coa súa connivencia pública; o do SACYL ven a dicir que hai uns criterios claros de alerta e que segundo eses criterios se iran activando fases de movilización de recursos... sen alarmismos, mais coa REALIDADE do que si pode mais non é desexable que suceda.

Escaneando los pies diabeticos para prevenir complicaciones

MeDaVinci ha desarrollado el Vincent50 para la toma de imágenes termosensibles de la superficie de los pies que permitan una vigilancia contínua de las complicaciones asociadas a la patología conocida como "pie diabético".



Sus principales diferencias con los desarrollos actuales consisten en que la medición no se ve alterada por la presión de la bipedestación pues el instrumento está diseñado para ser utilizado en sedestación. También es destacable que se trata de un aparato de 'teleenfermería' pues la intención es que sea el propio paciente el que periódicamente realice la toma de datos en su domicilio, luego estos son remitidos (no especifica como) a su enfermera que los compara con los anteriores y toma las decisiones correspondientes.



Evidentemente el precio de este dispositivo no justifica su adquisición por todos los pacientes diabéticos pero si puede ser eficaz para evitar amputaciones a pacientes con riesgo elevado. Justamente el escaner se llama Vincent50 pues trata de contribuir en el cumplimiento del compromiso de la "declaración de Saint Vincent" de reducir en un 50% las amputaciones debidas a la patología de pie diabético.

Los datos y las decisiones

Bueno; empezó el curso y, en un giro de último momento tal vez propiciado por las llamadas a la serenidad desde el campo profesional, los ministerios de Sanidad y Educación decidieron no recomendar el cierre de los centros escolares y centrarse en los mecanismos de prevención y de vigilancia epidemiológica. La campaña de difusión de información a escolares y padres empezó simultaneamente a las clases y los chicos han venido para casa con la lección en la cabeza y el tríptico en la cartera...

Yo ya había comentado que el cierre de los colegios había resultado una medida útil en Argentina pero que tiene un alto coste que algún plan de contingencia trataba de abordar...

Ayer la OMS entró directamente al tema afirmando:
  • Que podría reducir la presión asistencial en hospitales y centros de salud entre un 30 y un 50 por ciento durante el pico de la pandemia.
  • Que sería efectiva si los Gobiernos la llevan a cabo antes de que el 1 por ciento de los escolares esté infectado.
  • Que si los estudiantes no van al colegio pero se congregan en otros lugares, el virus continuará expandiéndose y los beneficios del cierre de la escuela se verán anulados.
  • Que el cierre de colegios puede provocar costes económicos y sociales desproporcionados en comparación con los potenciales beneficios.
  • Que la clausura de los colegios puede provocar un absentismo laboral del 16 por ciento.
Así pues, la vigilancia día a día de lo que acontece en los centros escolares puede ser un factor de alerta fundamental para medir el impacto de la pandemia y decidir la activación de los sucesivos niveles de recursos a movilizar.

Si escribo esto no es por alertar de nada sino porque constituyen notas para el futuro; recordatorios de el qué, el cómo y en base a qué se hacen las cosas para aprender.

PROMIS unha grande promesa para sabermos cómo de ben se traballa

Tod@s sabemos que no 'campo de traballo' da enfermería hai moitos espazos nos que saber o resultado do noso esforzo e como impacta na calidade de vida das persoas é, francamente, dificil de coñecer.

Os Institutos nacionais da saude dos EEUU (NIH) puxeron en marcha vai para 5 anos un programa marco de investigación para crear un conxunto de ferramentas sólidas e validadas que permiten a avaliación dos resultados nas persoas mediante enquisas estandar que abranguen as áreas: Anger (Irritación), Anxiety (Ansiedade), Depression (depresión), Fatigue (Fatiga), Pain Behavior (Características da dor), Pain Impact (impacto da dor), Physical Function (Capacidade física), Satisfaction with Discretionary Social Activities (Satisfacción coas actividades sociais) e Satisfaction with Social Roles (Satisfacción cos roles sociais).



Así naceu PROMIS (acronimo de Patient-Reported Outcomes Measurement Information System 'Sistema de información de medición de resultados informado polos doentes')

O web site describe completamente o proceso de creación dos test traballando as ferramentas propias dos estudos cualitativos e realizando duas complexas oleadas de validación a segunda delas rematada en Xullo deste ano que dará como froito un site renovado e a posibilidade de realiza-la valoración off-line.

Dado que se trata dun proxecto gubernamental as ferramentas son de acceso gratuito e aberto e se poden probar no


Iso si, previo rexistro gratuito...mais podedes probar coa páxina de demostración do test adaptativo para coñercer as ferramentas propostas.

Claro que para empregalos no noso medio haberá que facer un esforzo de adaptación e validación (confeso que ignoro si non se estará a facer xa), pero o que teño seguro é que no futuro os estudos que vexamos publicados respecto terán referencias a estas ferramentas polo menos no que se refire ós resultados das intervencions propostas.

GRIPE E CALMA


Non contaba eu con ser invitado a esta iniciativa que atopo con tanto sentido como o propio informe da OMC así que suscribo:

¿Que é a gripe A/H1N1?

A gripe A é unha enfermidade que cursa de forma leve na grande maioría das
persoas. A situación actual non xustifica unha alarma social. Por iso é moi
importante manter a paciencia e a tranquilidade.

¿Como se contaxia?

Como a gripe común, contáxiase moi doadamente porque se transmite a
través do aire por medio de pequenas gotiñas que emitimos ao falar, tusir ou
esbirrar. Pero que sexa moi contaxiosa non quere dicir que sexa máis grave.

¿Como se diagnostica?

Polos síntomas que produce. A proba diagnóstica non é útil nunha gripe leve
ou moderada.

¿Como pode evolucionar a gripe A?

A inmensa maioría das persoas pasan a gripe con síntomas leves ou
moderados. Débese manter unha especial vixilancia da evolución dos síntomas
en persoas con enfermidades crónicas descompensadas e en pacientes de risco
máis elevado (inmunodeprimidos, nenos menores de seis meses).

¿Como podemos actuar para previr o contaxio?

As recomendacións básicas son:
1. Lavarse as mans frecuentemente.
2. Esbirrar ou tusir usando panos desbotables.
Non está claro se o uso de máscaras evita a propagación da epidemia

¿Que facer se tes síntomas?

A maior parte das persoas terán síntomas leves e acudir ao médico non
achegará ningún beneficio. A saturación dos centros de saúde e hospitais pode
dificultar unha correcta atención a persoas graves pola gripe ou por outros
problemas de saúde.
Deben solicitar atención médica aquelas persoas que teñan dificultade ao
respirar, dor importante no peito, alteracións da conciencia (sensación de
atordamento ou desmaio), empeoren de forma rápida ou despois de 7 días do
inicio dos síntomas. No caso dos nenos, a idade inferior a 6 meses, a
respiración acelerada ou a febre que dura máis de tres días fan recomendable
avaliación médica.
Por iso, as persoas sas que presenten un cadro gripal sen síntomas de
gravidade poden realizar autocoidados nas súas casas. Se un está enfermo
convén non acudir a lugares moi cheos de xente para evitar contaxiar máis
persoas
.

¿Se teño síntomas teño que tomar algún tratamento?

Aínda que a febre non é perigosa en si mesma, os antitérmicos como o
paracetamol ou ibuprofeno poden ser útiles para aliviar o malestar que
produce.
Os medicamentos antivirais demostraron moi pouca eficacia e teñen efectos
secundarios. Por iso o seu uso deberá ser restrinxido aos pacientes que sufran
complicacións ou aqueles con alto risco de sufrilas.

¿E se estou embarazada?

Sempre se soubo que o embarazo supón un pequeno incremento do risco para
as complicacións da gripe (calquera tipo de gripe). En caso de febre ou
síntomas de gripe, é recomendable consultar cun profesional sanitario.


O comportamento sereo, paciente e tranquilo dos
doentes, os medios de comunicación, os profesionais
sanitarios, os dirixentes políticos e os cargos con
responsabilidade en planificación e xestión do Sistema
Nacional de Saúde é esencial para que funcionen ben os
servizos sanitarios e estes poidan dedicarse aos
enfermos que o necesiten.


Menos contaba con non ter que pasa-lo traballo da traducción... así que vos enlazo os textos noutras linguas:

CASTELÁN

INGLÉS

CATALÁN

Tamén hai unha información para profesionais (en castelán).

Evitemos dobles raseros

Si pedimos competencias debemos estar dispuestos a delegar, tambien, competencias.

Leyendo un par de post sobre como nuestros compañeros de Portugal (1 y 2) se fijan en el raquítico decreto de 'prescripción enfermera' español para reivindicar que un paso así es posible y estratégicamente importante para el sistema de salud de su país; veo que comparto, en gran medida, esa visión estratégica y que también la amplío a otras intervenciones en las que 'malgastamos' tiempo de médico en tareas para las que tenemos base de conocimientos suficiente como para hacer posible su realización por una enfermera previamente formada y sobre el esquema de unos protocolos claros y de canales de comunicación explicitos. De hecho la propia OMC 'tira' de enfermería cuando le conviene; como en el último informe (muy equilibrado, hay que decirlo) sobre la gripe A (H1N1)v en el que se dice:
"En el caso de zonas o comunidades donde sobrevengan en días o semanas picos de incidencia elevados, puede ser necesario que durante un corto espacio de tiempo –dias- sea preciso reorganizar la actividad hacia consultas rápidas y especificas de gripe, en las que enfermería puede jugar un papel clave en el cribaje, con la aportación de un dato objetivo de valoración clínica como es la pulsioximetría."

Entonces llego a noticias como esta: "UGT recurrirá la sentencia de la Audiencia Nacional que permite a los gerocultores administrar insulina" y me pregunto si no se trata de lo mismo, pero con otro punto de vista... En el 'Como' está la cuestión y en que asumir que una competencia delegada NO ES una responsabilidad completamente delegada sino que hay que protocolizar, educar y vigilar la tarea/función objeto de delegación para que sea quien sea el que la realice se alcancen los objetivos definidos.

La diferencia se llama transparencia

Bien, esta debería ser la última entrada de opinión; lo que no sé es si es la última antes de cerrar una puerta y volver a abrir otra o si abre un 'tiempo de silencio' sobre este tema.

Veo y no creo como lo que se dice con total sinceridad y apertura de miras INFORMANDO de cuales son las posibles situaciones y de los esfuerzos que se hacen para que todo esto NO afecte al SERVICIO PÚBLICO que, se supone, es nuestro trabajo; veo digo, como es utilizado para la descalificación personal sacándolo de contexto y amplificándolo hasta el infinito...

Lo cierto es que en este SNS nadie reconoce que ante situaciones como esta "la unión hace la fuerza" y que los profesionales que en el sistema trabajamos tenemos consciencia de la labor de servicio público y capacidades científicas para entender lo complicado de preveer TODO lo que puede pasar así que en vez de realizar posicionamientos conjuntos entre la administración y los representantes de los trabajadores como si ocurre en el 'descentralizado y privatizado' NHS nos dedicamos a intentar monopolizar cualquier información al respecto descalificando cualquier opinión que no case con la nuestra o acusando de falta de previsión o de alarmismo, según corresponda, la presencia o ausencia de noticias (que no información) al respecto.

Repito lo que dejé expresado la primera vez que escribí sobre esto... lo que más deseo es que todo esto pase desapercibido; pero NUESTRA obligación es preveer y, reitero, si preveo un viaje para esas fechas y quiero absoluta seguridad mejor me hago un seguro de cancelación...

Tip's Vacina e dor

Unha nova etiqueta; para "cousas de humor" hoxe dúas no canto de unha

SOBRE A GRIPE E A VACINA; a propósito da nova de hoxe...



VERBAS CRUZADAS

Onte, pola rúa, vin un cartel dun concerto no que actúa un grupo chamado "La unidad del dolor" e pensei en como nos sumerximos no noso medio de tal xeito que perdemos incluso a prespectiva do que din as verbas.

'todo el dolor unido' 'como se mide el dolor' 'organización de profesionales y recursos para tratar el dolor'....

En fin, qué cosas no nos pasarán cuando nos comunicamos con pacientes o acompañantes si no repasamos lo que decimos desde la perspectiva de nuestro oyente?

Formación, Experiencia, Antiguedad

Ya llevo dándole vueltas a esto bastante tiempo, no es nada sencillo de resolver dentro del marco administrativo y ahora, con la presión añadida, va a ser difícil que se le dé una SOLUCIÓN y no un parche.

Un artículo de prensa de ayer alerta sobre la nueva negociación de la bolsa de trabajo del SACYL con:
El objetivo es evitar situaciones como la del menor fallecido en Madrid
Algo que ya era de preveer y que cumple con lo que dicta el refranero :"cuando las barbas de tu vecino....".

Evidentemente el articulista escribe al dictado y no se entera de ciertas cosas; habla de especialidades inexistentes. De listados especiales con denominaciones erroneas (no se trata de unidades de cirugía, sino de quirófanos; no se trata de UVIs móviles sino de UCIs) y de que el pequeño Rayan estaba infecctado por el virus A H1N1...en fin no da pie con bola.

Intenta decir que se crearán bolsas nuevas con listados especiales en los que puntuará la experiencia en ciertas unidades y, en un enrevesado párrafo, habla de movilidad interna ¿forzosa?...
Puede darse el caso que, una vez que se ha formado en la atención de hemodiálisis concluya la sustitución y se la derive a otro servicio, y que cuando vuelva a necesitarse una en la unidad de hemodiálisis llegue de nuevo una persona a la que haya que formar. “Lo lógico es que la enfermera inicial regresara, por razones única y exclusivamente asistenciales y de calidad”, precisó.
Al parecer son palabras del consejero. Pues ole su valor pues uno de los principales problemas es que, con el actual estado de cosas, no prima esa razón de calidad sino una mal entendida 'estabilidad' y, ojo, no estoy hablando de volver a los tiempos de "llamame a las 3 para decirte de que turno vienes mañana" sino de 'necesidades del servicio' OBJETIVABLES.

Pero he subrayado y resaltado la palabra FORMACIÓN en su única aparición en el artículo porque, como sabreis, NO es equivalente a experiencia ni a antiguedad. Yo llevo tiempo dándole vueltas a la FORMACIÓN / ACREDITACIÓN / CAPACITACIÓN en áreas específicas; es la única manera de romper de modo correcto, la pescadilla que se muerde la cola pues, en las condiciones actuales; ¿cómo se adquiere la experiencia?: Entrando 'a la brava' o, con un artificio que permita tener a una persona a mayores para formarse que no es igual, tampoco, que recibir formación.
Y vuelvo a lo de la entrada del otro día es muy complicado que una persona se encuentre en un servicio y NO DEBA realizar su trabajo sino ser instruida en él; y también es complicado el quien debe instruir, sobre qué bases y como se valida esa formación.

ES NECESARIO UN PACTO DE FORMACIÓN EN CAPACIDADES.

Si, antes del tejado, (la bolsa de contratación) es necesario hacer los cimientos.

Un pacto de formación en capacidades en el que se abra un tipo de contrato en prácticas (por ejemplo) o la creación de cursos de capacitación voluntarios compatibles con la jornada laboral que incluyan teoría y práctica o la obligación de tener una serie de créditos teóricos en ciertas áreas antes de, tan siquiera, pisar un servicio especial...ALGO.

Otra cosa es la movilización de recursos; de qué nos valdría tener a personas formadas en ciertas áreas que, merced a la experiencia acumulada, obtuviesen contratos de larga duración en áreas "normales" (si es que esto existe) si luego la movilización de estos recursos (repito, sin alterar el calendario/turno) no es un mecanismo trasparente que permita una planificación y ágil como la vida misma que permita dar cobertura a las incidencias puntuales no planificables.

Puede que llegue la hora de dejar de hacer manifestaciones y manifiestos; asechar y espiar y pasar a aportar visiones y soluciones si de verdad se quiere reforzar el sistema público, nuestro SNS, dotándolo de herramientas ágiles para que su principal tesoro (O recurso humano) sea el puntal de su permanencia como tal.