Google+

14 anos dempois... peor, ou non.

Hoxe fai 14 anos que asinei o documento de toma de posesión e viñen traballar na administración pública dende a "explotación" da que daquela era a Fundación Hospital Verín.

Viñen principalmente porque non me gustaba o feito de que me descontaran cartos por poñerme enfermo e moito menos que me obligaran a poñerme de baixa (por varicela, para evitar contaxiar ós doentes) e me descontaran os cartos... tamén viñen porque aínda sendo fixo ó ser laboral podía darse o caso de que un día chegara e recibira unha carta anunciandome que en 15 días perdería o traballo sen mais explicación.

As condicions laborais foran draconianas nun principio (40 horas semanais e non querían paga-la nocturnidade nin aplicar ratio por ela) pero se foran achegando ás da administración. Tede en conta que eu non confundo condicions laborais con temas profesionais e de organización como as funcions e tarefas a realizar.

Logo está o tema de que unha cidade pequena ofrece mellores oportunidades para os fillos... pero non foi algo decisivo.

Agora, 14 anos dempois atópome cunha situación laboral demasiado semellante á que se supón que non quería; cunha capacidade adquisitiva mermada ata os niveis de aquel ano 1998 e con que calquera que non loitara por sacar aquela OPE ou anteriores lle vai contar o tempo como interino co mesmo valor que o meu como fixo nun futurible concurso de traslados... e non sei de onde vou sacar un sorriso...

Nosotros, el poder o el Poder de nosotros

Hoy es el Blog action day y aunque en las pasadas ediciones he participado con mi blog personal este año el tema "el poder de nosotros" me pareció que ni pintado para una de los hilos de estos últimos tiempos en la red que no es otro que la aparente vanalización de lo que compartimos y su aparente repercusión en el mundo no-virtual salvo, curiosamente, en las noticias.

Lo cierto es que en este caso hasta dudo de la traducción de la frase "the power of we" y me inclino por un paso adelante y democratizador "Nosotros, el poder" muy digna de encabezar una nueva constitución.

Esta misma semana hemos podido ver como lo que compartimos SI puede ser útil y valioso pues; aunque la ventriloquía institucional calló muchos, encabezados por @comisióngestora, mostramos algo más que una simple repulsa o un asombro descafeinado ante una sentencia decimonónica con una simbólica acción: #Thecofiaday ¿Que se podría hacer sin redes 2.0? Seguramente, pero desde los tiempos de las primeras "masas instantáneas" (flashmob) se ha visto que hay una fuerza diferente en esto.

La fuerza del "nosotros", la inteligencia colectiva ¿puede estar sobrevalorada? la diferencia entre la opción escogida por mayoría (elección) que ha de ser respetada y el asumir VERDADES impuestas por una mayoría (o una minoría bien apalancada) aún en contra de los argumentos y el sentido común es tan tenue que, desde siempre, ha existido un miedo atávico entre "las mentes bien pensantes" a dar 'todo el poder al nosotros'... Ciertamente viendo las multitudes rugientes ante 22 tíos con un balón es para reflexionar... pero algo debe haber de cierto en ese poder y, para mí, es indudable su vínculo con una educación básica de nivel y el acceso libre a la información.

Por ello sigo blogueando mientras se pueda, porque aunque los blogs han estén siendo engullidos por el circo del mass-media son un resquicio a la circulación de la información libre que nuestros iguales pueden procesar y tomar en cuenta para ir conformando esa inteligencia colectiva... o no.

Distante, distinto #thecofiaday

8 de la mañana. Habeis recogido el turno de la noche y os poneis sl chollo como cualquier otro día... Pero NO; hoy es un día destinado a terminar con alguno de los problemas de TODOS los anteriores... Y es que ya está bien de promesas de reformas lejanas... Si el actual ordenamiento satisface a algunos que se les aplique de día Y DE NOCHE.

Desde la distancia apoyo esta puesta por la coherencia que debe servir de llamada de atención porque no se pueden sostener indeterminadamente situaciones de alegalidad ni la sanidad está para que declaren ilegal una practica que le permite un funcionamiento fluido

El aprendizaje más importante; el de lo que no marcha.

Hace 7 días inicié una segunda oleada sobre un tema que creo que ofrece grandes oportunidades a los usuarios, a los profesionales y al sistema y que otros van sabiendo abordar con el apoyo de la tecnología (la estrategia de apps de la agencia de calidad del sas incluye dos que van en esa linea).

Durante estos días he tenido un auténtico comportamiento de spammer en la red; he enviado 75 tweets "dirigidos" a una selección de usuarios tras una búsqueda con las palabras "paciente" "asociación" y "enfermos" y una búsqueda entre los seguidos por algunas de las cuentas (Media managers, Dircom etc); envié también 12 mensajes en Facebook a otras tantas cuentas seleccionadas con los mismos criterios... no me puedo quejar de la redifusión; en twitter recibí 38 RTs alguno de ellos muy currado como el que os pongo abajo.